Κατά των φοιτητικών παρατάξεων

Η περιήγηση μου στο διαδίκτυο με έφερε να ρίξω μια ματιά σε άρθρο γνωστής εφημερίδας που αναφερόταν σε "ανησυχία" για άνοδο της φοιτητικής παράταξης της Χ.Α. Ναι, εκεί υπάρχει το πρόβλημα , μόνο με την παράταξη της Χ.Α. Γενικώς έχω ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ζήτημα των φοιτητικών παρατάξεων και πιστεύω πως μπορώ να αναφερθώ με ασφάλεια στον θεσμό. Όταν άκουσα ότι το σχέδιο Διαμαντοπούλου περιελάμβανε την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων χάρηκα πάρα πολύ.

Από οποιαδήποτε οπτική και να το δώ, δεν μπορώ να ξεφύγω από την προβληματική μου : Πώς γίνεται προσωπικότητες ακόμα μη διαμορφωμένες να έχουν "διαμορφωμένη" πολιτική άποψη. Οπότε είτε δεν την έχουν και προσποιούνται είτε απλά δεν έχουν ιδέα τι ψηφίζουν στην πραγματικότητα. Το πανεπιστήμιο αποτελεί μια από τις λίγες περιόδους της ζωής του καθενός που μπορεί να διαφωνήσει και να συμφωνήσει με τα πάντα. Μπορεί να αλλάξεις άποψη ξανά και ξανά χωρίς να κινδυνεύεις να κατηγορηθείς ως "Ο.Φ.Α." ( όπου φυσάει ο άνεμος) , μπορείς να πεις πως είσαι ποιητής ή συγγραφέας (αυτό το δεύτερο εκμεταλλεύομαι για την ώρα) ή ζωγράφος και κανείς να μην σε κοιτάξει με ένα βλέμμα γεμάτο τρέλα και απέχθεια. Εκτός αν είσαι χίπστερ, οπότε αξίζεις τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αφού είσαι σε μια περίοδο τόσο ρευστή , πως γίνεται κανείς να στηρίζει σταθερά από τον πρώτο μήνα του πρώτου έτους την ίδια παράταξη; Τόσο πια πολιτική επίγνωση ; Τόσο πολύ πια σιγουριά για μια "έτοιμη" άποψη ;

Οπότε τι κάνουμε ; Καταργούμε τις παρατάξεις.

Αυτό ποτέ δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι γιατί οι νέοι  αποφασίζουν τόσο πολύ εύκολα να αυτοπεριοριστούν σε μια σχετικά αναλλοίωτη έτοιμη άποψη που προσφέρει η εκάστοτε πολιτική παράταξη, παρά να δημιουργήσουν κάτι δικό τους. Δηλαδή, απλά κανείς ακολουθεί τους άλλους χαραμίζοντας την σκέψη τους σε κάποια άλλη πολιτική συλλογιστική η οποία δεν έχει αποδώσει και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Στο κάτω κάτω, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα, και δεν αποτέλεσαν και μεγάλο τροχοπέδη αυτής της κατρακύλας. Από την άλλη καταλάβαινα πως μπορούμε να στηρίζουμε συγκεκριμένα άτομα για τις απόψεις τους. Οι "κανονικές" πολιτικές παρατάξεις θα έχουν το χρόνο να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου στους φοιτητές την υπόλοιπη ζωή τους, γιατί να προσφερθούν από μόνοι τους  να γίνει από τώρα; Υποθέτω έγκειται και στην παθολογία του συστήματος και κατά πόσο είναι ριζωμένη στην κοινωνία. Δηλαδή κανείς δεν θα περιμένει να αποκτήσει οπαδούς από τα 25, φροντίζει να τους εθίσει από πολύ πιο πρίν. Σωστό, αλλά όχι και τόσο ηθικό....καλά, χαζομάρα είπα, τι αξία έχει η ηθική εν προκειμένω.

Απλά βλέπω τις παρατάξεις σαν κάτι το πολύ παρωχημένο πράγμα που θυμίζει την Ελλάδα της δραχμής, το πατροπαράδοτο ξέσκισμα που υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό θα πρέπει να μεταφέρεται και στο πανεπιστήμιο. Έτσι γινόμαστε "σκεπτόμενοι". Πηγαίνουμε σε έναν "αγώνα " που πάνω ή κάτω ξέρουμε τα αποτελέσματα.  Βέβαια, η ΑΕΚ υποβιβάζεται, η Αλέκα δεν είναι πια στην αρχηγία του ΚΚΕ και το MEGA βάζει τις ταινίες που παίζει στις 21:00 πάλι στις 1:00 σε επανάληψη. Μάλλον κάτι πρέπει να μείνει από την Ελλάδα της δραχμής ώστε να μην ξεχάσουμε και μεις που γεννηθήκαμε.

Μήπως ήρθε η ώρα να πάμε κάπως μπροστά;  Μην πάτε κόντρα στο σύστημα, τρολάρετε το !

Σπύρος Σκιαδόπουλος

Πρώτα ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω developer, μετά ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, και μετά πολιτικός μηχανικός. Τελικά έγινα περίπου δικηγόρος. Τι συνέβη;

Leave a reply