Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης θεώρησε κέρδος για τον ελληνικό λαό το γεγονός ότι η λίστα «Βαρουφάκη» δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τους εταίρους μας. Τόνισε μάλιστα πως «όταν υπάρχει διαπραγμάτευση μπορούν να κερδηθούν πράγματα». Αυτή η «δημιουργική ασάφεια» δεν σημαίνει ότι αντιμετώπισες το πρόβλημα, ειδικότερα όταν έρθει η ώρα να πληρώσεις το λογαριασμό.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά πάντως είναι πως οι γενικότητες μπορούν να ερμηνευτούν από αμφότερες πλευρές όπως ο καθένας επιθυμεί, και όπως ευνοείται η ρητορική του στο εσωτερικό κάθε χώρας.
Συνοπτικά η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί (α) Να μην ακυρώσει οποιαδήποτε εν εξελίξει ή ολοκληρωμένη ιδιωτικοποίηση (β) Να διασφαλίσει ότι οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της "ανθρωπιστικής κρίσης" δεν θα έχουν δημοσιονομική επίπτωση (γ) Να μεταρρυθμίσει τη φορολογική πολιτική και να ελέγχει τις δημόσιες δαπάνες, με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. (δ) Να ελέγχει το ποσό δαπανών σε "κάθε τομέα" των δημοσίων υπηρεσιών. (ε) Να διασφαλίσει για την αναμόρφωση του μισθολογίου στον δημόσιο τομέα ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω μείωση των μισθών, αλλά θα διασφαλίσει ότι το σύνολο των δαπανών μισθοδοσίας δεν θα αυξηθεί. (στ) Δεσμεύεται να εισαγάγει σταδιακά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση του κατώτατου μισθού στο μέλλον, αλλά και ότι οποιαδήποτε τέτοια αύξηση θα γίνει σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους και άλλους εταίρους.
Εν τω μεταξύ πυκνώνουν οι εσωκομματικές αντιδράσεις με πιο δημοφιλή την ανακοίνωση του Μ.Γλέζου στην οποία ανέφερε πως "το να βαφτίζεις το κρέας ψάρι δεν βγάζει πουθενά" (σε ελεύθερη μετάφραση). Την Τετάρτη το πρωί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίασε (κεκλεισμένων των θυρών) με κεντρικό άξονα τις εν λόγω αντιδράσεις αρκετών στελεχών εκτός από το κ.Γλέζο, όπως ο Νίκος Κοτζιάς, η Νάντια Βαλαβάνη, ο κ.Λαφαζάνης και ο Κώστας Λαπαβίτσας.
Είναι λογικό να ξεκινήσουν οι αντιδράσεις, όταν έχεις δεσμευτεί να κάνεις κάτι αλλά φαίνεται να είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι άλλο.
Ωστόσο να θυμηθούμε μερικά πράγματα.
Θεωρία ≠ Πράξη. Άλλο με τα λόγια να λες ότι "θα βγω από το μνημόνιο, θα το σκίσω, θα κάνω αυτό και αυτό και αυτό" άλλο πράγμα όταν πας ταμείο και βλέπεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τι μπορείς να κάνεις. Δεν βρισκόμαστε πλέον σε μια ακαδημαϊκή ανάλυση. Δεν περιμέναμε να εφαρμόσουμε την διατριβή της "θεωρίας των παιγνίων" του Βαρουφάκη. Τι παραπάνω πραγματικό χαρτί έχει η «πρώτη φορά αριστερά» από τους «με την Ελλάδα δεν παίζουμε» ώστε να συμφωνήσουν οι εταίροι ; Μπορείς να υπαναχωρήσεις από μια σύμβαση σου με το έτσι; Τι να κάνει δηλαδή ο Σύριζα, θαύματα; Τι περίμεναν δηλαδή οι «ιδεολόγοι» του κόμματος;
Δεν θα έπρεπε να κατηγορούμε τους διαπραγματευτές μας επειδή δεν πέτυχαν τα παράλογα πράγματα που μας έπεισαν ότι θα κάνουν. Θα πρέπει ωστόσο να παραμείνουμε εξαιρετικά επιφυλακτικοί με τη «δημιουργική ασάφεια του προγράμματος». Μπορεί να βρεθούμε σε χειρότερες περιπέτειες ( πολύ πιθανό) αλλά σε κάθε περίπτωση στην πρώτη φάση της «επαναδιαπραγμάτευσης» περίμεναν να μην κάνει καθόλου πίσω και να αποδεχθεί την ρεαλιστική κατάσταση; Είχαν μείνει στις προεκλογικές υποσχέσεις που ήταν ο ουρανός με τα άστρα. Αυτό δεν είναι μόνο ανεύθυνο, είναι και επικίνδυνο. Σίγουρα είναι θετικό τουλάχιστον πως ο Βαρουφάκης έχει ηρεμήσει τις τελευταίες ημέρες, κατάλαβε ότι μόνο με τον επικοινωνιολόγο σου δεν μπορείς να κερδίσεις παραπάνω πράγματα από τις εντυπώσεις.
Δεν ζούμε μόνοι μας. Ούτε στο 1945. Ξεκινώντας ανάποδα, δεν ζούμε στο 1945 όπου οι έννοιες ήταν εντελώς ξεκάθαρες, οι "καλοί " κατά των "κακών" . Πλέον βρισκόμαστε σε ένα πολύπλοκο οικονομικό πεδίο από το οποίο αντλούσαμε άμεσους οικονομικούς πόρους, οι οποίοι μας δίνονταν για συγκεκριμένους λόγους, αλλά και μόνο η εγγύηση ότι θα βρεθούμε σε ένα κοινό οικονομικό περιβάλλον τόνωνε την φερεγγυότητα της χώρας. Τώρα επειδή βρισκόμαστε σε άρνηση να διαγράψουμε το χρέος που μας δάνειζαν με τις δικές μας ευλογίες είναι "κωλοτούμπα" ή "ψευδαίσθηση" ; Δεν μπορούμε να βγαίνουμε να τους κυνηγήσουμε επειδή μας ζητούν τα δανεικά. Ο Γλέζος λέει ό,τι λέει και προστατευμένος υπό την αιγίδα της ΕΕ ως ευρωβουλευτής αλλά και υπό την "αμνηστία" που του παρέχουν οι πράξεις του το 1940. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχίζουμε να δίνουμε το βάρος που δίνουμε στα λεγόμενα του, αλλά και ούτε και να εκλέγεται (ευρώ)βουλευτής. Δεν ζούμε μόνοι μας, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε την κατάσταση, τι περιμέναμε δηλαδή ότι θα μας χάριζαν τα χρέη και θα επιστρέφαμε στο '97;
Τι περιμέναμε (Συριζαίοι και μή) ότι θα κάνει ο Σύριζα; Είχε απλά τη διάθεση να χειριστεί την κατάσταση διαφορετικά, δεν είχε διαφορετικά αντικειμενικά επιχειρήματα ή όπλα.
Δεν σήμαινε καν ότι ο Σύριζα θα πετύχει. Το πιο πιθανό να ακολουθήσει ρεαλιστικότερη πολιτική από αυτή που έταζε, τώρα που είναι η ώρα να κυβερνήσει.
