Το κεφάλαιο «Νέοι και Πολιτική» παραμένει έως σήμερα μια από τις πιο δύσκολες συζητήσεις στο ακαδημαϊκό περιβάλλον. Το επικίνδυνο «απολιτίκ» της εποχής μας ή – καλλίτερα – η πολιτική απάθεια των νέων είναι το παράγωγο της αδιαφορίας και της απομόνωσης που βιώνουν σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι της γενιάς μας από τις παλιότερες γενέες. Ως εκ τούτου, αποθαρρύνεται η συμμετοχή στα κοινά.
Η πολύ καλή συνάδελφος Δέσποινα Κάντα, προ ολίγων ημερών, έγραψε ένα καταπληκτικό άρθρο σχετικά με το brain waste στο οποίο χαρακτηριστικά αναφέρει πως «Η Ελλάδα έρχεται πρώτη στη λίστα των άνεργων πτυχιούχων». Παίρνοντας, λοιπόν, την σκυτάλη από την συνάδελφο, ανοίγουμε επιτέλους το φλέγον ζήτημα του «brain waste» στην πολιτική.
Η γενιά μας βίωσε την εμπειρία της πολυετούς οικονομικής ύφεσης και δεν απήλαυσε την επίπλαστη ευημερία της μεταπολίτευσης. Η γενιά μας ξεκίνησε από μια διαφορετική αφετηρία, χωρίς σιγουριά και ασφάλεια. Είναι η γενιά που επιμένει, αγωνίζεται και πρέπει να αναπτυχθεί στον τόπο της. Είναι η γενιά που δεν ονειρεύεται μια θέση στο δημόσιο.
Παρ’ όλα αυτά οι παλαιότερες γενιές μας κατηγορούν για «έλλειμμα» εμπειρίας. Αυτή η γενιά ,όμως , κατέχεί όμως ένα ασυναγώνιστο πλεόνασμα γνώσης , δημιουργικότητας και καινοτομίας σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Δεν αξίζει, λοιπόν, να περιορίζεται στο ρόλο του κομπάρσου ή του απλού χειροκροτητή.
Κάποιοι από εμάς ανήκουμε στους Millennials (γεννηθέντες από το 1980 έως το 1994) , άλλοι στην Generation Z (γεννηθέντες από το 1995 έως το 2015) . Κάθε πολιτική γενιά συγκροτεί την δική της πολιτική κουλτούρα. Η δημιουργικότητα , και καινοτομία πρέπει να εναρμονιστούν με μια νεα πολιτική κουλτούρα απαλλαγμένη από την μισαλλοδοξία, τα εμφυλιοπολεμικά πάθη και τον διχασμό.
Η γενιά μας μπορεί να συμβάλλει δημιουργικά και αποτελεσματικά στην επάνοδο προς την κανονικότητα και την υγιή κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη. Επομένως, εμπιστευτείτε τους ανθρώπους της γενιάς μας και μην υποτιμάτε τις δυνατότητες τους.