Έστω ότι ζούμε σε μια πόλη με τοπικά μαγαζιά που πουλάνε ρούχα, αλλά και μια αλυσίδα ας πούμε τα Ζάρα.
Ανάπτυξη είναι :
Για το ΔΝΤ : Τα τοπικά μαγαζιά κλείνουν και υπάλληλοι και καταστηματάρχες πάνε να δουλέψουν στα Ζάρα με μισθό 480 ευρώ με ατομικές συμβάσεις. Θα πούμε ότι κάναμε λάθος στον πολλαπλασιαστή.
Για την ΕΕ : Υπερφορολογούμε όλα τα καταστήματα, τα βάζουμε να ανοίγουν Κυριακές και φέρνουμε άλλη μια μεγάλη αλυσίδα πχ Pull n Bear και τους "αφήνουμε" να "ανταγωνιστούν". Προφανώς οι τοπικές επιχειρήσεις θα κλείσουν γιατί δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό και κλείνουν.
Για την Γερμανία : Ενωνόμαστε όλοι σε ένα μαγαζί και ότι ύφασμα υπάρχει το κάνουμε ρούχο, το πουλάμε σε υψηλές τιμές, εξάγουμε, με τα χρήματα που βγάζουμε αγοράζουμε το τοπικό κλωστουφαντουργείο, το βάζουμε να δουλεύει 24 ώρες για να παράγει όσα περισσότερα υφάσματα γίνεται, αγοράζουμε τα χωράφια με τα μπαμπάκια για να έχουμε πρώτες ύλες, και κλείνουμε τα μαγαζιά και το
κλωστουφαντουργείο γιατί, στο κάτω κάτω, δεν γίνεται να πουλήσουμε σκέτο μπαμπάκι σαν ρούχο αν δεν το πλασάρουμε σαν μόδα; Γίνεται! Οπότε τι τα χρειαζόμαστε τα μαγαζιά; Στην καφετέρια σερβίρει ντόντατς με 0,15 ευρώ, αλλά αυτό είναι πολύ ακριβό, και έτσι φέρνουμε όλοι μισό κολατσιό που μοιραζόμαστε 3 άτομα, γιατί τα ιχνοστοιχεία που λαμβάνει ο οργανισμός μας βρίσκεται σε αυτό το σάντουιτς και συμπληρώνουμε με νερό. Ερχόμαστε στη δουλειά 8.59 και φεύγουμε 5.01 καθημερινά.
Για τον Obama : Change ! We will change !
Για το ΚΚΕ : Οι καταστηματάρχες κλείνουν τα Ζάρα και μοιράζουν την τοπική δουλειά ίσα.
Για τον Σαμαρά : Βλέπε παραπάνω στο "Για την ΕΕ".
Για τον Τσίπρα : Τάζει λεφτά που δεν έχει και απαιτεί αναχρηματοδότηση. Εν τω μεταξύ κανένας προμηθευτής δεν στέλνει ρούχα στα μαγαζιά (ή αν στέλνει πληρώνεται προκαταβολικά) και κανένας πελάτης δεν αγοράζει γιατί περιμένει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, οπότε τα ταμεία μένουν άδεια.
