Για το Ασφαλιστικό (ξανά)

Απλός τίτλος, τα επιχειρήματα λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι. Είδαμε το σχέδιο του ασφαλιστικού, γελάσαμε με το περιβόητο «Οι συντάξεις δεν μειώνονται ούτε ένα ευρώ»  και το στείλαμε στους θεσμούς.  Συνολικός στόχος είναι εξοικονόμηση της τάξης του 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ.

«Η πρώτη αξιολόγηση έρχεται σε συνέχεια της απόφασης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας τον περασμένο μήνα, να εκταμιεύσει την υποδόση ύψους 1 δισ.», ανέφερε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.Σχοινάς.  , αποκαλύπτοντας στο κοινό και το τυράκι. Την σημασία ύπαρξης ευρείας πολιτικής συναίνεσης στο ζήτημα του προκειμένου να «αυξηθούν τα διαπραγματευτικά όπλα της Ελλάδας» τονίζουν οι Βρυξέλλες, αναδεικνύοντας ανεπίσημα την αντίθεση τους με την αύξηση των εισφορών και το φόρο  στις τραπεζικές συναλλαγές. Οι δύο Υπουργοί (Τσακαλώτος και Κατρούγκαλος) ελπίζουν πως αυτές οι αντιθέσεις θα καμφούν μελλοντικά. Και αφού έχουμε όλα τα περιστατικά, να μπούμε και λίγο στην ουσία.

Με τις υποτιθέμενες ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, που θα υπερβαίνουν το 1/3 του εισοδήματος του επαγγελματία (συνολικά περίπου 35%) , σε συνδυασμό με την φορολογική υποχρέωση (26% από το πρώτο ευρώ, ν. 4172/2013), την προκαταβολή φόρου, που από 75% φτάνει στο 100% (άρθρα 69 & 71 ν. 4172/2013), ΦΠΑ 23% (άρθρο 62 παρ. 3 ν. 3862/2010), τέλος επιτηδεύματος (650€, άρθρο 31 ν. 3986/2011), και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης (κλιμακούμενη από 0,7% έως και 8%, άρθρο 29 ν. 3986/2011) έχει ως αποτέλεσμα ο ελεύθερος επαγγελματίας να στερείται σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος (πάνω από το  80%) του εισοδήματος, του. Εντελώς ενδεικτικά με εισόδημα 12.000 ευρώ το χρόνο θα  πρέπει να καταβάλλονται 5.000 ευρώ εισφορές. Μόνο εισφορές. Χωρίς να του προσφέρεται  καμία παροχή, όντας αναγκασμένος να καλύψει τα έξοδα της επιχείρησης του, της οικογένειας του κ.ο.κ. Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν ένα τέτοιο σχέδιο να βρίσκεται στα όρια συνταγματικότητας. Η αλήθεια είναι, πως δεν βρίσκεται. Είναι πανηγυρικά αντισυνταγματικό, παραβιάζει σωρεία ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οδηγεί το κοινό στην εξαθλίωση, χωρίς να ανταποδίδει τίποτα . Τι μπορούν να κάνουν οι επαγγελματίες; Δεν θα έλεγα και πολλά, οι αποχές τους δεν είναι συστηματικές (π.χ. 3 μήνες να μην κουνηθεί τίποτα). Θέλουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας, αλλά θέλουμε και λίγο το εκ του ασφαλούς, να μην επηρεαστεί και πολύ το σύστημα.

Στον αντίποδα, και εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ απλά, σταματούν να παρέχονται αξιοπρεπείς συντάξεις. Χωρίς παράλληλο έλεγχο των τιμών της αγοράς, χωρίς να επαναπροσδιορίζεται ο ΕΝΦΙΑ και γενικά το φορολογικό πλαίσιο. Αν ήταν στο χέρι τους δεν θα έδιναν καθόλου συντάξεις. Εξαθλιώνεται λοιπόν και αυτό το κομμάτι του πληθυσμού, το οποίο δεν μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει αυτή την αδικία. Δεν μπορεί να κάνει αποχή-απεργία. Μόνο διαδηλώσεις μπορεί να κάνει, αλλά και αυτά δεν μπορεί να τα οργανώσει η αντιπολίτευση, είναι πολύ μη μου άπτου και υπεράνω για τους δρόμους.

Ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας να εκδώσει απόφαση σχετικά με την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και πάλι θα βρεθεί τρόπος να παρακαμφθεί.

Δεν μπορώ να βρω κάποια σκοπιμότητα πίσω από όλα αυτά τα μέτρα (εκτός από την τραπεζοφιλία). Ξεπουλάνε; Σε ποιον; Στις μεγάλες εταιρίες; Οι οποίες θα έρθουν στην Ελλάδα να κάνουν τι; Να καταβάλλουν 100% προκαταβολή φόρου, και να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές 2/3 επί του μισθού που δίνουν; Από την άλλη, είναι κατανοητό πως εκ των δύο πλευρών (ελεύθερων επαγγελματιών και πολυεθνικών/μεγάλων εταιριών) οι εταιρίες  μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνο , έστω και με μικρά έξοδα, ώστε να εγκαθιδρυθούν ως μονοπώλιο (εξ ου και η επιφύλαξη μεταξύ αύξησης ασφαλιστικών εισφορών και φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές, και ενώ το δεύτερο μέτρο φαίνεται να κινείται στη σωστή κατεύθυνση). Σε κάθε περίπτωση η μη ύπαρξη σκοπιμότητας είναι ακόμη περισσότερο επικίνδυνη καθώς υποδεικνύει άγνοια κινδύνου.

Γιατί να μην επενδύσουμε εμείς στη χώρα μας;

Πραγματικά δεν μπορώ καν να φανταστώ τι σκέπτονται. Αν είχα την δική τους πορεία τους τελευταίους μήνες, θα είχα παραιτηθεί καιρό τώρα.

Τι περιμένουν;

Σπύρος Σκιαδόπουλος

Πρώτα ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω developer, μετά ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, και μετά πολιτικός μηχανικός. Τελικά έγινα περίπου δικηγόρος. Τι συνέβη;

Leave a reply