Γιατί να ψηφίσεις “Όχι”

Ψηφίζεις "Όχι". Εκείνο το βράδυ γυρίζεις σπίτι σου. Δεν σε νοιάζει που σου λένε ότι "πετάς στα σύννεφα, τώρα πια μπορούμε να τρώμε αξιοπρέπεια κτλ κτλ". Εσύ κάνεις αυτό που πιστεύεις καλύτερα, δεν θες να σε γδάρουν και πιστεύεις ότι το "Οχι" δεν είναι μια καταστροφή. Την επόμενη ημέρα είτε α) η κυβέρνηση Σύριζα συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις , αποτυγχάνει, η Ευρώπη σε αποκόβει οικονομικά και αναγκάζεσαι να βγεις από την ευρωζώνη επειδή κανείς δεν σου δανείζει, η ρευστότητα σου είναι πάτος είτε β) επιστρέφει στις διαπραγματεύσεις και παίρνει μια ίδια ή χειρότερη συμφωνία (τότε γίνεται ότι θα γινόταν στο "Γιατί να ψηφίσεις Ναι").

Γιατί να το κάνεις αυτό;

Θετικά

Αποφεύγεις για την ώρα τα βαρύτερα μέτρα. Τους αναβάλλεις. Πάμε είτε σε άλλες διαπραγματεύσεις είτε σε έξοδο . Πάντως δεν πληρώνεις τώρα. Ανασυντάσσεσαι, μένεις κυρίαρχος και βλέπεις τι μπορείς να κάνεις. Ίσως μένεις στο ευρώ, και επαναδιαπραγματεύεσαι. Πάντως η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση με πολύ μεγαλύτερη σιγουριά απ' ότι πριν πέντε χρόνια, δεν θα πάρεις πολύ καλύτερα απότι τα 8 δις μέτρα.

Υποτίμηση/ανάπτυξη σε περίπτωση εξόδου από την ΕΕ. Θα υπάρξει μεγάλη υποτίμηση της δραχμής, περί τα 50% . Έτσι τα ελληνικά προϊόντα πιο ανταγωνιστικά –ακριβώς λόγω της υποτίμησης- και θα οδηγούσε κατά συνέπεια σε αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, πετυχαίνοντας έτσι την οικονομική ανάπτυξη. Συνεπώς ,η εξωτερική αυτή υποτίμηση κατά κάποιο τρόπο θα ισορροπούσε την «εσωτερική» υποτίμηση, πράγμα που επιχειρείται να γίνει σήμερα με την μείωση του κόστους εργασίας. Έτσι η τακτική αυτή θα έδινε τον αναγκαίο χρόνο και χώρο για να αναπτυχθεί οικονομικά , να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, και κάποια στιγμή στο μέλλον είτε να επιστρέψει στο ευρώ με κάθε θετική προϋπόθεση ώστε να μην χρειαστεί να αποχωρήσει ξανά είτε να καταφέρει ως οικονομία.

Αρνητικά

Κίνδυνος εξόδου από την ΕΕ. Η επιστροφή στην δραχμή, θα συνοδευτεί με μια σημαντική υποτίμηση (της τάξης περίπου του 50%) που εννοείται πως θα δυσκόλευε σοβαρά την πραγματικότητα των ελληνικών νοικοκυριών αλλά και την αποπληρωμή του χρέους. Δεν είναι βέβαιο πόσο σημαντική θα ήταν για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας η αύξηση των ελληνικών εξαγωγών. Σαν κριτήριο σε αυτήν την περίπτωση αποτελεί ο λόγος του ΑΕΠ προς τις εξαγωγές. Στην σημερινή πραγματικότητα η εξαγωγική δραστηριότητα στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική όσον αφορά την συνεισφορά της στο ΑΕΠ). Οι ελληνικές εξαγωγές ως ποσοστό του ΑΕΠ εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκονται γύρω στο 7%, - δηλαδή, για να μιλήσουμε με όρους εταιριών , μόνο το 7% των εσόδων μας προέρχεται από αυτά που πωλούμε- . Το παραπάνω ποσοστό θεωρείται από τα χαμηλότερα από όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές χώρες (μαζί με την Κύπρο). Ενδεικτικά το αντίστοιχο ποσοστό για την Πορτογαλία, που βρίσκεται επίσης σε δύσκολη οικονομική θέση, ξεπερνά το 20%, ενώ για την Ιρλανδία το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Επομένως φαίνεται καθαρά με τι μεγάλο μειονέκτημα θα ξεκινούσε η Ελλάδα τον αγώνα για ανάπτυξη. Βέβαια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας στην εξίσωση τον ρεαλιστικό κίνδυνο η αύξηση των εξαγωγών να μην είναι τόσο σημαντική όσο αναμένεται