Βρισκόμαστε λίγες εβδομάδες πριν από τις σημαντικότερες, ίσως, κάλπες της μεταπολίτευσης. Και… αντί να ασχολούμαστε με το μέλλον της χώρας και το ποιος θα διαχειριστεί το νέο σκληρό και οδυνηρό μνημόνιο, ασχολούμαστε με τα ποσοστά του… Λαφαζάνη και της ΛΑΕ… Ποια είναι, όμως, τα λάθη του Λαφαζάνη και γιατι επιδέχεται οξείας κριτικής; Ο πρώην υπερυπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου, αποφάσισε να ρίξει την κυβέρνηση μετά την υπογραφή της συμφωνίας-μνημονίου και όχι πριν από αυτήν για να γλιτώσει το μνημόνιο… Αυτό είναι το βασικό του λάθος, αλλά δεν ξέρουμε αν στην πραγματικότητα πρόκειται για λάθος και όχι για δόλο και μια υπολογισμένη κίνηση. Καταρχάς, αυτό που δεν καταλαβαίνει ο δραχμολάγνος κύριος Λαφαζάνης είναι ότι ουδέποτε η ελληνική κυβέρνηση δεν έλαβε εντολή από τον ελληνικό λαό να οδηγήσει την χώρα εκτός ευρώ και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το δημοψήφισμα, άλλωστε, αφορούσε το αν συμφωνούμε ή όχι με τα μέτρα που μάς πρότειναν οι εταίροι κι όχι με το αν θέλουμε ευρώ ή κάποιο άλλο δικό μας νόμισμα. Και το 61,3 % αποφάσισε ότι δεν θέλει τα μέτρα, όχι όμως ότι θέλει έξοδο από την… ασφάλεια του ευρώ. Αυτό που, λογικά, δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι το γιατί ο κύριος Λαφαζάνης δεν έριξε πιο νωρίς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκειμένου να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, αφού ήταν τόσο κάθετος, τελικά, με αυτό. Ή μήπως δεν ήταν και τόσο κάθετος τελικα με αυτό; Θα ήταν πολύ εύκολο και λογικό να ρίξει την κυβέρνηση πιο πριν.
Κι όμως, προς έκπληξη πολλών, και φυσικά των υποστηρικτών του, δεν το έκανε. Αλλά περίμενε υπομονετικά να ψηφιστεί το νέο σκληρό μνημόνιο προτού ιδρύσει νέο κόμμα, τη Λαϊκή Ενότητα. Το άλλο αξιοπερίεργο με την περίπτωση Λαφαζάνη είναι ότι γνωρίζοντας ότι το μνημόνιο λογικά δεν μπορεί να παρθεί πίσω και ότι αποτελεί δεδομένο φαίνεται από τις πράξεις του τις επόμενες ημέρες της υπογραφής του ότι προτιμά να το διαχειριστεί η ΝΔ παρά οι ίδιοι του οι σύντροφοι ή, πλέον, πρώην σύντροφοι. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι επιλογές του και, κυρίως, το γεγονός ότι αποφάσισε να διασπαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας, φυσικά ότι θα του «κόψει» εκλογική δύναμη σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό.
Δεν έχει καταλάβει ο κύριος Λαφαζάνης ότι το μνημόνιο αποτελεί προϊόν σθεναρούς μεν, ατυχούς δε διαπραγμάτευσης και ότι ο Τσίπρας, ο πρώην αρχηγός του, δεν είχε άλλη επιλογή από το να υπογράψει αυτό το σκληρό μνημόνιο. Η άλλη επιλογή ήταν η ρήξη με τους Ευρωπαίους και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα- στη δραχμή δηλαδή, κάτι που ουδέποτε δεν εξέφρασε ο λαός της χώρας μας στο δημοψήφισμα.
Είναι ξεκάθαρο πλέον και δεν το λένε-υποψιάζονται λίγοι πως ο κύριος Λαφαζάνης είχε κουραστεί να βλέπει άλλον και, μάλιστα, νεότερο από τον ίδιο, να έχει την αρχηγία του κόμματος και, προφανώς, ήθελε να γευτεί τους καρπούς της. Αυτό ήταν, άλλωστε, και αυτό που επεδίωξε με την διάσπαση και τη δημιουργία άλλου- αντιμνημονιακού, όπως ισχυρίζεται ο αρχηγός του- κόμματος, με την πρόφαση ότι θέλει να καταργήσει τα μνημόνια, στα οποία υποτίθεται πως είναι ενάντιος. Αν ήταν ενάντιος, το ξαναλέω, θα είχε φύγει, νωρίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους πιστούς του ακολούθους και θα είχε αποτρέψει την υπογραφή του μνημονίου, του τρίτου σκληρότερου μνημονίου, όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος.
Προφανώς, είναι ευκολότερη η κριτική από την ανάληψη ευθυνών και αυτό φαίνεται ότι το έχει καταλάβει καλά ο κύριος Λαφαζάνης. Μην νομίζει, όμως, ότι υποτιμά και τη νοημοσύνη μας.
Όσον αφορά τις συνεντεύξεις που δίνει συχνά-πυκνά, αυτές είναι, τουλάχιστον αστείες, καθώς επαναλαμβάνει συνέχεια το ίδιο και το ίδιο μοτίβο, της κριτικής των μνημονίων και της ανούσιας επανάληψης.
