*της Δήμητρας Κ., Ασκούμενης Δικηγόρου Αθηνών
Καλημέρα/ καλησπέρα. Αν είσαι στο γραφείο σου πάνω από τον πολυαγαπημένο αστικό/ποινικό κώδικα, την υπέροχη στοίβα με χαρτια που περιμένουν να τα διαβάσεις και τα τηλέφωνα να χτυπούν δίχως αύριο, κάνε ένα μικρό διαλειμματάκι και παρατήρησε τον ανθρωπό που έχεις απέναντι σου, ναι, τον εργοδότη σου εννοώ, με βάση το παρακάτω manual:
1. Ο τσιγγούνης: Σύνηθες είδος που ευδοκιμεί σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως η παρούσα. Συχνές φράσεις του: “Πάρε ταξί να φτάσεις γρήγορα στο δικαστήριο/στον πελάτη/στο ταμείο κ.λπ. και θα σου τα δώσω, πλήρωσε τα μεγαρόσημα και θα σου τα δώσω,” ενώ, όταν τον πιάνουν οι καλές του “πάρε 3 ευρώ να βγάλεις αυτές τις 500 σελίδες φωτοτυπία κι αν είναι παραπάνω θα τα βρούμε”. Συνήθως αυτός ο εργοδότης καθίσταται υπερήμερος οφειλέτης και έπειτα από πολλές οχλήσεις και έναν μακρύ λογαριασμό, ίσως, λέω, ίσως, πάρεις τα χρήματα που έβαλες από την τσέπη σου πίσω. Σε δόσεις, πιθανότατα. Ξέρω οτι δυσκολεύεσαι γλυκέ μου εργοδότη, αλλά τι σου φταίει και ο ασκούμενος;
2. Ο large ή αλλιώς Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου (για όσους έβλεπαν Παρά 5): Ο αντίθετος του τσιγκούνη, δηλαδή, είδος δυσεύρετο. Είναι ο τύπος που αγάπησε τη νομική επιστήμη και η νομική επιστήμη του ανταποδίδει την αγάπη της, γιατί η νομική επιστήμη καταλαβαίνει. Παλιότερα θα σου έλεγε πάρε ένα μοβ να κάνεις τις δουλειές σου (φωτοτυπίες, μεγαρόσημα, γραμμάτια κ.λπ.) , τώρα που καταργήθηκαν θα σου δώσει ένα κίτρινο ή κάμποσα πράσινα ή πολλά-πολλά πορτοκαλί. Το ποσό που θα κουβαλάς θα είναι συνήθως το διπλάσιο ή και τριπλάσιο από αυτό που πράγματι θα χρειάζεσαι με αποτέλεσμα η μανία καταδίωξης σου στο δρόμο για το δικαστήριο να επιτείνεται και η σκέψη ότι αν σου κλέψουν αυτά τα λεφτά θα πέσεις στις ράγες του μετρό δε σου φαίνεται και τόσο παράλογη. Αλλά αυτό δε νοιάζει τον καλό σου εργοδότη ο οποίος μπορεί να σκέφτεται ότι μπορεί να θες να πας στο δικαστήριο με ένα ταξί και μετά να το αγοράσεις κιόλας. Το ευχάριστο είναι ότι αυτός ο εργοδότης θα πληρώνει καλά και εγκαίρως οπότε είμαστε όλοι ευτυχισμένοι και ζούμε εμείς καλά και εκείνος καλύτερα. THE END.
3. Ο γλυκούλης: Ο άνθρωπος που σε κάνει σκέφτεσαι ότι σε αυτό το επάγγελμα υπάρχει ακόμα ελπίδα. Θα σε ρωτήσει για τα προβλήματα σου πάντα με διακριτικότητα, θα ενδιαφερθεί για το αν είσαι ικανοποιημένος από τις συνθήκες εργασίας σου, θα φροντίσει να κάνεις τις δουλείες σου όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστα, θα ξεκινά τις φράσεις του με ένα “σε παρακαλώ μπορείς...” και θα τις τελειώνει με ένα “ευχαριστώ”. Δε θα υψώσει τους τόνους σε συναδέλφους ή πελάτες, δε θα σε προσβάλλει, δε θα σε υποτιμήσει, δε θα ξεσπάσει πάνω σου. Συχνά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχει έρθει στο χωροχρόνο μας από κάποια αγγλική αριστοκρατική οικογένεια κι αν έχει παρκάρει κάπου στη Σόλωνος το λευκό του αλογάκι. Κι όμως κυρίες και κύριοι υπάρχει και ζει αναμεσά μας. Είναι είδος σπάνιο γι’ αυτό και το αγαπάμε και το προστατεύουμε.
4. Ο τελειομανής: Ο άνθρωπος της λεπτομέρειας. Προσέχει τα πάντα. Στα δικόγραφα που ετοιμάζεις για εκείνον δεν αφήνει να περισσέψει κόμμα ή κενό και φυσικά, δεν του ξεφεύγουν ποτέ τα ορθογραφικά λάθη (επιβάλλεται ή επιβάλεται;). Η δομή τους είναι αυστηρή και ξεκάθαρη, βάζει τίτλους, χωρίζει με ακρίβεια τις παραγράφους και χρησιμοποιεί ακόμα και την άνω τελεία. Στο γραφείο του μπορείς να βρεις βιβλία ελληνικής γραμματικής και συντακτικού, ενώ τα δικά σου πιθανότατα να έχουν χαθεί κάπου στα άδυτα του δωματίου σου από τότε που έδωσες πανελλήνιες. Το γραφείο του είναι ο εργασιακός παράδεισος: ό,τι χαλάει φτιάχνεται σχεδόν αμέσως, διαθέτει όλα τα μηχανήματα για να κάνεις τη ζωή σου εύκολη, έχεις δικό σου χώρο, ενώ τα συρτάρια του είναι γεμάτα από γραφική ύλη που όταν τα βλέπεις κάνεις τόση χαρά όση έκανες τότε που πήγαινες τρίτη δημοτικού και σε είχαν πάει οι γονείς σου για ψώνια στα jumbo για να αγοράσεις κασετινούλα, μολυβάκια, ξυλομπογίτσες και τέτοια.
5. Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής: Το πολυπληθέστερο είδος. Ξέρει οτι ήδη η προθεσμία μετρά αντίστροφα και ότι βρίσκεται μια με δύο μέρες πριν τη λήξη της. Κι ενώ εσένα σε λούζει κρύος ιδρώτας στο γραφείο σου περιμένοντας τις παρατηρήσεις και τις διορθώσεις του σε αυτό που έχεις ετοιμάσει για κατάθεση, εκείνος δεν ανταποκρίνεται στις δεήσεις σου. Ναι, ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής συνήθως έχει και μεγάλα αποθέματα ψυχραιμίας. Οι δικές σου πάλι ψυχικές και σωματικές αντοχές δοκιμάζονται, καθώς προσπαθείς να σκεφτείς όλους τους πιθανούς τρόπους να γίνει σε 3 λεπτά το Κολωνάκι-Ευελπιδων-Πανόρμου. Βαθιά μέσα σου αρχίζεις να ζηλεύεις τον Χάρυ Πότερ που μπορούσε να διακτινιστεί, αλλά και λίγο τη Βίρνα Δράκου (γνωστή εισαγγελέα Εφετών) που σε κάτι τέτοιες δύσκολες ώρες μπορούσε να βάλει ένα ουισκάκι για να χαλαρώσει. Αυτές τις σκέψεις κάνεις όταν χτυπά το τηλέφωνο και ακούς στη γραμμή το αφεντικό σου να λέει: "Έλα, έχω μια δουλειά εδώ δίπλα στο Χονολουλού, μπορείς να πεταχτείς;". Πάντως οφείλουμε να σου αναγνωρίσουμε πως αν υπήρχε παγκόσμιο πρωτάθλημα τρεξίματος για τα δικαστήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες, θα ήσουν σταθερά μέσα στην πρώτη τριάδα. Οπότε, σταμάτα να νιώθεις τύψεις που δεν πήγες στο γυμναστήριο και πλήρωσες τσάμπα συνδρομή, γιατί ο εργοδότης σου σε αγαπάει και φροντίζει αυτός για τη φυσική σου κατάσταση.
6.Ο προς απόσυρση ή αλλιώς, ο διαζευγμένος με την τεχνολογία: Ένας κατά τ' άλλα συμπαθέστατος ηλικιωμένος κυριούλης που αρνείται να συμπορευθεί με την εποχή του. Ίσως να έχει ξεμείνει στο γραφείο του από την εποχή που ο Μυωσής έλαβε τις 10 εντολέ
ς γραμμένες σε πλάκες, οπότε κάθετι που λειτουργεί με κουμπιά του φαίνεται εξωγήινο και δαιμονικό. Τι να κάνουμε όμως που οι εποχές
έχουν αλλάξει; Η δουλειά σου στο γραφείο του θα περιλαμβάνει, λοιπόν, πέρα από τα συνήθη, και πολλές ώρες αντιγραφής χειρόγραφων σημειώσεων του, συνήθως γραμμένων σε Γραμμική Β', στον υπολογιστή, ενώ έχεις την ευκαιρία να κάνεις και τον τεχνικό τηλεφώνου-υπολογιστή-εκτυπωτή. Κάθε μέρα, πέρα από τα νομικά, έρχεσαι αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις απαντώντας ευγενικά σε ερωτήσεις τύπου "πώς δουλεύει τούτο εδώ το μαραφέτι, γιατί έσβησε η οθόνη κ.λ.π." και ίσως αυτή τη στιγμή εκτρέφεις το ταχυδρομικό περιστέρι που έχει για να επικοινωνεί με τους πελάτες του.
7. O υποψήφιος πεθερος/κολλητός/γονιός: Σε συμπαθεί, σε εμπιστεύεται, του δημιουργείς εξομολογητικές τάσεις υπέρ το δέον. Έτσι μόνο μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά αυτού του είδους. Πολλές φορές θα ακούσεις με την τσίμπλα στο μάτι τα ερωτικά και σεξουαλικά του κατορθώματα και εκτός από συνεργάτης θα γίνεις συμβουλάτορας και ψυχολόγος-ψυχαναλητής. Ενδεικτικές απαντήσεις σε αυτή την περίπτωση (γιατί, μην ξεχνάμε, είναι ο εργοδότης σου): "Καλά της κάνατε της...(δικό σας!!!), μα φυσικά και έχετε δίκιο/ φυσικά και είναι καραγκιόζης, όντως πολύ παράλογο που δεν ξέρει αν είναι έτοιμος για γάμο μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα γνωριμίας". Αν είναι γονιός θα σου εκφράσει τις ανησυχίες του για την κορούλα που δεν διαβάζει και εκείνος θέλει να της αφήσει το γραφείο, θα σε ρωτά αν έτσι έκανες στην ηλικία της και πιθανώς να σε συμβουλέψει με έντονα παρεμβατικό ύφος για το τι μεταπτυχιακό θα κάνεις. Αν πάλι είσαι από τους "τυχερούς" που ο εργοδότης σου έχει παιδί στην ηλικία σου και σε καλοβλέπει, συνήθεις ατάκες που θα ακούσεις είναι "τι καλή/ καλός που φαίνεσαι, μια τέτοια νύφη/γαμπρό δικηγόρο θα ήθελα κι εγώ για τον Γιωργάκη/ Μαριγούλα αλλά να μωρέ έχει μπλέξει με αυτόν/η -τον/την-δε-θυμάμαι-πως-τον/την λένε εδώ και 10 χρόνια αλλά δεν είναι κάτι σοβαρό". Μην γκρινιάζεις και μη δυσκολεύεσαι χρυσέ μου άνθρωπε αν σου συμβαίνει αυτό. Και επαγγελματική και προσωπική αποκατάσταση μαζί; Άντε και στα δικά μας!
8. Ο "μια-οικογένεια-είμαστε": Μην μπερδεύεσαι, δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το από πάνω. Ο εργοδότης αυτός συχνά σε μπλέκει με προσωπικές-οικογενειακές του υποθέσεις αναθέτοντας σου τη διεκπεραίωση τους. "Δεν πας να μου γράψεις τα παιδιά στην κατασκήνωση; να μου πάρεις τα ρούχα από το καθαριστήριο; να ψωνίσεις για το σούπερ μάρκετ;" Πρόκειται λοιπόν για μία μετενσάρκωση της Μέριλ Στριπ στο "Ο διαβολος φοράει Πράντα" που είχε κάνει τη ζωή της Ανν Χάθαγουει πατίνι, μέχρι η τελευταία να αποφασίσει να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της. Εσύ πάλι, δεδομένου ότι ζεις στην Αθήνα και όχι στη Νέα Υόρκη και δουλειές δεν υπάρχουν, μπορείς να γράψεις με ανεξίτηλο μαρκαδόρο στο κούτελο σου ότι είσαι δικηγόρος ή να οργανώσεις μια καμπάνια "καν'το μόνος σου" μήπως ο εργοδότης σου πιάσει το μήνυμα.
Όταν σου λέει " Εδώ μαθαίνεις τη ζωή. Κάνεις ουσιαστική άσκηση, πρακτικά και ωραία."
9. O Harvey Specter από τα Άνω Πετράλωνα/ Η Jessica Pearson από τους Αμπελόκηπους: Το είδος αυτό είτε έχει καταφέρει και ζει καλά από το επάγγελμα του, είτε έχει ρίξει πιστόλι σε όλες του τις υποχρεώσεις (πληρωμή υπαλλήλων, εφορίας, ταμείων κλπ) γιατί ρε παιδιά, ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΟΟΣ. Εσύ πάλι, συνεχίζεις να είσαι απλήρωτος ή να αμείβεσαι με 200, το πολύ 300 ευρώ. Το μήνα. Για 10 ώρες δουλειάς. Εκείνος, από την άλλη, κάνει dolce v(l)ita σε κάποιο κοσμικό νησί, μένει σε σπιταρόνα, στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό. Μην τον συγχέεις όμως με τον τσιγκούνη. Όοοοχι. Ο άνθρωπος αυτός δεν λυπάται τα χρήματα. Απλώς δε θέλει να τα δώσει ΣΕ ΕΣΕΝΑ. Γιατί; Γιατί το image του είναι το παν. Γιατί δεν είσαι δικηγόρος χωρίς ROLEX ή BMW. Γιατί ποιά τσάντα κρατά πιο ζεστά τα δικόγραφα από μια Louis Vuitton; Γιατί αν δεν εντυπωσιάσεις με τα κοσμήματα σου τον πελάτη ποίον θα εντυπωσιάσεις; Γιατί στην τελική, το ακατοίκητο μυαλό αισθάνεται πιο προφυλαγμένο κάτω από μια ξανθιά καλοχτενισμένη καούκα.
Είσαι ο καλύτερος δικηγόροςςςς #sure #sure #not
Αυτά βλέπεις και σκέφτεσαι άπονη ζωή άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις, αλλά μετά το ξανασκέφτεσαι και λες δε βαριέσαι, έχω τα νιάτα μου, έχω την ομορφιά μου, έχω την υγειά μου, κι εν τέλει καλοκαιράκι έρχεται, υπομονή, κουράγιο για να μας βρει ο Αύγουστος σε μια ωραία γλυκούλα παραλία χωρίς -ελπίζω- πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
