Φανταστείτε όχι έχετε ένα ακίνητο, ένα διαμέρισμα. Όχι κάτι πολύ μεγάλο, ας υποθέσουμε 50τμ. Ας πούμε ότι το νοικιάζετε έναντι ενοικίου 250 ευρώ το μήνα. Και πάλι μέτρια πράγματα, αν σκεφτεί κανείς και τις επενδύσεις που έχετε κάνει προκειμένου να το διατηρήσετε, καθώς ως γνωστόν, κάθε μισθωτής δεν αφήνει το μίσθιο στην καλύτερη κατάσταση. Οπότε βγάζετε περίπου τρεις χιλιάδες ευρώ από το διαμέρισμα σας. Για να δούμε τι κρατικές «χρεώσεις» έχετε για αυτό το μέτριο διαμέρισμα.
Πρέπει να πληρώσετε 15% στην εφορία, δηλαδή περίπου 450 ευρώ. Επιπρόσθετα πρέπει να πληρώσετε ΕΝΦΙΑ γύρω στα 200 ευρώ. Σύνολο 650 ευρώ χωρίς να υπολογίζουμε πως πρέπει να πληρώσετε και 3,6% χαρτόσημο επί του μισθώματος ή πάγια στο δήμο. Όταν έρθει η ώρα της φορολογικής δήλωσης εισοδήματος, είστε αναγκασμένοι να το δηλώσετε ώστε να προσμετρηθεί στο εισόδημα μας και να βρεθείτε να πρέπει να πληρώσετε τα αντίστοιχα φορολογικά σας για ένα ακίνητο για το οποίο έχετε δώσει τα δύο από τα δώδεκα νοίκια του χρόνου. Και θα θεωρούσασταν και τυχεροί αν νοικιάζατε αυτό το ακίνητο, γιατί τουλάχιστον θα κάλυπτε τα έξοδα του. Φανταστείτε τώρα να είναι ξενοίκιαστο, και να χρειάζεται να πληρώνετε πάγια σε δήμο ( ΔΕΗ και νερό δεν βάζω, μιλάμε για «κρατικά» έξοδα»). Ή ένα αγροτεμάχιο που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, στο οποίο έχετε να πάτε χρόνια;
Και προσοχή, ο κράτος φορολογεί ξεχωριστά το μίσθωμα (το δικαίωμα της επικαρπίας), παράλληλα και ξεχωριστά την κατοχή (το δικαίωμα της κυριότητας) και ξεχωριστά το τεκμήριο στην δήλωση εισοδήματος σας! Μαγεία έτσι; Πότε θα μπορεί αυτό να θεωρηθεί διπλή φορολογία πια; Τι άλλα στοιχεία χρειάζονται;
Πόση παράνοια πια να αντέξει κανείς;
Τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι αν οι κυβερνήσεις έχουν γνώση για τις Συνταγματικές φορολογικές διατάξεις που απαγορεύουν την διπλή φορολογία στην ίδια φορολογητέα ύλη ή τα άρθρα 9 και 17 που προστατεύουν την κατοικία και την ιδιοκτησία. Τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι μήπως και οι φορείς της κυβέρνησης, μέσα στην αγωνία τους και την ευήθεια τους έχουν ξεκινήσει να πιστεύουν τα δικά τους μαγικά εφευρήματα!
Το κράτος δεν θα πρέπει να είναι εξοντωτικό ούτε εκδικητικό προς τους πολίτες του. Ιδίως αυτούς που, λόγω της κρίσης που προκλήθηκε από την κακή διαχείριση και λειτουργία των κρατικών παραγόντων, έχουν πέσει στα ελάχιστα εισοδήματα τους και πάσχουν, ζουν στην άγνοια για το πώς θα εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Ακόμη και εάν ήθελε υποτεθεί ότι οι φορολογικές αρχές έχουν δίκιο και ότι όντως πρέπει να “τιμωρήσουν” με αυτή την εξοντωτική ποινή τους πολίτες, στις περισσότερες περιπτώσεις δε μπορούν να το κάνουν, καθώς υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας. Δεν μπορούν δηλαδή να μπουν σπίτι σου και να ψάχνουν για χρήματα. Εντάξει, μπορούν να το κάνουν αλλά θα είναι παράνομο….ή όχι; Ήδη ακούσαμε πως με νέα διάταξη εφοριακοί θα μπορούν να κάνουν έφοδο σε σπίτια χωρίς την παρουσία της δικαστικής αρχής και να αναζητούν χρήματα ή να διάγουν φορολογικούς ελέγχους, κατά ξεκάθαρη παράβαση του άρθρου 9.
Ήδη το ζήτημα βρίσκεται στον Άρειο Πάγο, και ευελπιστούμε σε μια λογική απόφαση, που θα κρατήσει την κεκρόπορτα κλειστή για λίγο ακόμα. Πρόσφατα με απόφαση-σόκ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους σε ερώτηση του Υπουργείο Οικονομικών έδωσε το «πράσινο φως» στις αρχές να κάνουν «εφόδους» ακόμη και σε σπίτια ή επαγγελματικούς χώρους προκειμένου να ελέγχουν για φορολογικές και άλλες παραβάσεις.
Σε αυτό το σημείο ό,τι άλλο θα μπορούσα να πω για παραβάσεις, για νόμους ή για κοινή λογική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γραφικό. Δεν μπορώ να αντιληφθώ την αντιφατική λογική της κυβέρνησης, από την μια να καταδικάζει γενιές ολόκληρες σε αναγκαστική φτώχεια, με παράλογες-παράνομες τακτικές και από την άλλη να προσπαθεί να κρατήσει ένα «κοινωνικό» προφίλ πετώντας ψίχουλα από κοινωνικό μέρισμα ή προγράμματα ΕΣΠΑ και κάρτες ανεργίας. Θα μπορούσε να ήταν ένας ψυχολογικός πόλεμος, που από την μια ανακοινώνονται απαραδέκτως παράνομα σχέδια, και από την άλλη «ηπιοοποιούνται» ώστε οι πολίτες να είναι χαρούμενοι(!!!!) που δεν αναγκάστηκαν να επωμισθούν το πλήρες βάρος της αρχικής ανακοίνωσης, αλλά και η κυβέρνηση να μπορεί να προβάλει το «ανθρωπιστικό» της προφίλ.
Αν ρωτήσετε εμένα μου έρχεται αηδία.
