Η ελευθερία του Διαδικτύου μειώνεται σε όλο τον κόσμο

Όπως έχει ειπωθεί και πλέον έχει εμπεδωθεί από όλους (σε βαθμό εκνευρισμού) το Διαδίκτυο αποτελεί ένα πολυπρόσωπο, δημοκρατικό και ελεύθερα προσβάσιμο μέσο. Είναι ένα χαοτικό, ανώνυμο, απύθμενο, απεριόριστο μέρος που ο καθένας μπορεί να σκέφτεται και να εκφράζει οτιδήποτε πιστεύει. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη του «Freedom on the Net» η προηγούμενη παραδοχή φαίνεται να βρίσκεται σε κίνδυνο.

Σύμφωνα με την μελέτη αυτή, εξετάσθηκαν 65 χώρες υπό το πρίσμα 21 δεικτών. Περίπου το ήμισυ των χωρών παρουσίασε συνολική μείωση του βαθμού ελευθερίας του Διαδικτύου, ενώ μόνο 16 σημείωσαν βελτιώσεις. Είναι η ένατη συνεχόμενη χρονιά κατά την οποία η διαδικτυακή ελευθερία έχει μειωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το πιο ανησυχητικό «εύρημα» είναι το φαινόμενο ότι κρατικοί και μη κρατικοί φορείς σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης για να χειραγωγήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών και να κατασκοπεύουν τους πολίτες τους.

Συγκεκριμένα γίνεται χρήση των αλγορίθμων των κοινωνικών μέσων προκειμένω να προβληθούν συγκεκριμένες ενημερώσεις, στρεβλώνοντας το περιεχόμενο των μέσων ενημέρωσης. Χρησιμοποιούνται κυρίως πέντε βασικές μέθοδοι χειραγώγησης περιεχομένου ως εξής: α) προπαγανδιστικές ειδήσεις, β) εντελώς ψευδείς ειδήσεις, γ) πληρωμένοι σχολιαστές, δ) αυτοματοποιημένοι λογαριασμοί (bots), και ε) πειρατεία πραγματικών λογαριασμών κοινωνικών μέσων ενημέρωσης.

Η «εισβολή» των στρεβλώσεων στην πληροφορία του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων είναι πραγματικά, άψογη. Όπως είπαμε πιο πάνω το χάος του Διαδικτύου προσφέρει την ανωνυμία. Ωστόσο και για αυτό φαίνεται ότι έχει βρεθεί τρόπος να καταρριφθεί. Η Κίνα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάρριψης της ανωνυμίας, καθώς η χώρα κυριολεκτικά παρακολουθεί και αξιολογεί τους πολίτες της μέσα από την εφαρμογή WeChat. Σημειωτέον η Κίνα αποτέλεσε τον ουραγό στην ελευθερία του Διαδικτύου στην έρευνα.

Ομαδοποιώντας, λοιπόν το «χάος» του Διαδικτύου και συγκεντρώνοντας το σε συγκεκριμένες πλατφόρμες και σε συγκεκριμένους παρόχους δίνεται η δυνατότητα να αντιμετωπίζεται κάθε είδους αποκλίνουσα (και μη) συμπεριφορά, αλλά και η δυνατότητα εύκολης μαζικής αποθήκευσης ψηφιακών κινήσεων. Ομαδοποιώντας τους χρήστες σε πλατφόρμες όπως το Facebook, το Twitter, το Instagram, το Tik Tok, το Youtube, το Linkedin και άλλα, εξαλείφεται πλέον η ανάγκη να αναζητείται ξεχωριστά ένας ένας ο χρήστης. Αρκεί να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της πλατφόρμας και μετά το ιστορικό που ο ίδιος ο χρήστης διέθεσε στην πλατφόρμα τίθεται στην διάθεση των αναζητούντων πολύ εύκολα. Αφού εντοπισθεί ο χρήστης ή η ομάδα του χρήστη που παρουσιάζει τα ίδια κοινά χαρακτηριστικά με αυτόν, οπότε μπορεί να υποτεθεί πως θα υπάρξει αντίστοιχη ομοιόμορφη αντίδραση, προβάλλεται σε αυτόν η αντίστοιχη επιθυμητή πληροφόρηση που αποσκοπεί στο εκάστοτε αποτέλεσμα.

Οι παραπάνω τακτικές, σε συνδυασμό με το έξυπνο τηλέφωνο του καθενός, το οποίο όπως λέει ο πρώην αναλυτής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) Edward Snowden, κάθε φορά που το ανοίγουμε καταγράφει την παρουσία μας, καθιστά την υποτιθέμενη ανωνυμία του Διαδικτύου, μια εύκολα τελικά ταυτοποιήσιμη παρουσία. Αρκετά ανησυχητικό.

Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι αναγκαίο να γίνεται πάντα με ενημέρωση και επιμόρφωση και από το εκπαιδευτικό σύστημα και από το οικογενειακό υπόβαθρο, αλλά θα πρέπει να παρέχονται και από τους δημόσιους θεσμούς τα πλαίσια για την καλύτερη χρήση του. Η καλύτερη χρήση του είναι η ελεύθερη χρήση του. Ωστόσο δεν φαίνεται να βαδίζουμε σε αυτό το δρόμο.

Αναντίρρητα κάθε νόμος, αιτιολογική έκθεση, προοίμιο, κάθε Οδηγία και Κανονισμός που αφορούν το Διαδίκτυο ξεκινούν με την φράση «για την εξασφάλιση της ελευθερίας και της ασφάλειας στο Διαδίκτυο», αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει ρεαλιστικό αντίκρισμα. Παρόλα αυτά είναι εξαιρετικά ανησυχητική η έρευνα, αλλά και η κατεύθυνση που παίρνει συνεχώς η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία που εφιστά την προσοχή της στο να έχει τη δυνατότητα απλώς να γνωρίζει που μπορεί να καταλογίσει ευθύνες από παραβιάσεις, οι οποίες τελικά μετακυλίονται στους χρήστες υπό την μορφή περισσότερων δεσμεύσεων από τις εταιρίες που διαχειρίζονται τα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα.

Μπορείτε να δείτε την έρευνα στα αγγλικά στον ακόλουθο σύνδεσμο : https://www.freedomonthenet.org/

Σπύρος Σκιαδόπουλος

Πρώτα ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω developer, μετά ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, και μετά πολιτικός μηχανικός. Τελικά έγινα περίπου δικηγόρος. Τι συνέβη;

Leave a reply