Αναμφίβολα το 2015, υπήρξε το πιο ανατρεπτικό και περιπετειώδες πολιτικά έτος στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, εντασσόμενο στο ξεχωριστό κεφάλαιο που άνοιξε το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2010.
Ανατροπές, μεταβολές, περιπέτειες και τρείς εκλογικές αναμετρήσεις: δύο βουλευτικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα.
Οι πρωταγωνιστές, ποιοι άλλοι; Ο Αλέξης Τσίπρας, ο νέος και πολλά υποσχόμενος πρωθυπουργός. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο διάσημος οικονομολόγος που ανέλαβε το πιο νευραλγικό υπουργείο. Οι ευρωπαίοι ηγέτες: Η Άνγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ, ο Ματέο Ρέντσι. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι: ο Ζανγκ Κλόντ Γιούνκερ, ο Ντόναλντ Τούσκ.Και φυσικά οι θαμώνες του Eurogroup με πρώτο τον Β. Σόιμπλε, τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας. Όλη η πορεία των εξελίξεων απο την στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης απο τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και σήμερα, παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ του Paul Mason σε 4 επεισόδια.
Κάθε επεισόδιο περιγράφει κάθε φάση της επτάμηνης διαπραγμάτευσης-θρίλερ. Εκτός απο τους κυρίαρχους πρωταγωνιστές, ο Paul Mason φροντίζει να εξασφαλίσει συνεντεύξεις απο μια δημοσιογράφο της Αυγής, μια ηθοποιό και έναν εργάτη. Αποτυπώνεται -έστω και στοιχειωδώς- ο αντίκτυπος της κάθε εξέλιξης στην ελληνική κοινωνία. Μέσα απο τις συναισθηματικές αντιδράσεις των τριών αυτών ανθρώπων , αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο απότομα μεταβάλλονταν η ψυχολογία των πολιτών όλο αυτό το διάστημα. Η αισιοδοξία διαδέχοταν την ανασφάλεια, η χαρά την λύπη, το αίσθημα <<εθνικής υπερηφάνειας>> αυτό της <<εθνικής αυτοταπείνωσης>> και τανάπαλιν
Απο τις 25 Γενάρη ως το δημοψήφισμα.
Ο πολιτικός σεισμός στην Ελλάδα του 2015, ξεκινά με τις εκλογές του Γενάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές, με το σύνθημα << Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ>> και υποσχόμενος να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που κατ' ουσίαν τερμάτιζε την λιτότητα και περιείχε μόνον παροχές( αυξήσεις μισθών-συντάξεων, φοροαπαλλαγές). Με το σύνθημα <<Η ΤΡΟΙΚΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ>>, ο Αλέξης Τσίπρας χαιρετίζει το κατενθουσιασμένο πλήθος έξω απο τα Προπύλαια, το βράδυ των εκλογών.
Την επόμενη μέρα, σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με το κόμμα των ΑΝΕΛ του Π.Καμμένου. Τα χρονικά περιθώρια για την νέα κυβέρνηση ήταν οριακά. Στις 20/2 έληγε η παράταση του δεύτερου μνημονίου που υπέγραψε η απερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Τό δύσκολο έργο αναλαμβάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, στον οποίο ο πρωθυπουργός επεδείκνυε απόλυτη εμπιστοσύνη. Ακολούθησε η επίσκεψη γνωριμίας του Ντάισεμπλουμ στήν Αθήνα, στο πλαίσιο της οποίας εκδηλώθηκαν και επισήμως οι προθέσεις της νέας κυβέρνησης. Στην κοινή συνέντευξη των Βαρουφάκη-Ντάισεμπλουμ, ο Γ.Βαρουφάκης δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν αναγνωρίζει το <<σαθρό οικοδόμημα της ΤΡΟΙΚΑ>>. Η έκφραση του προσώπου του Ντάισεμπλουμ στο άκουσμα αυτών των λέξεων προμηνύει την συνέχεια.
Ο Γ.Βαρουφάκης υιοθέτησε μια στρατηγική μαξιμαλισμού που έφθανε στα όρια της ρήξης με τους δανειστές. Με <<όπλα>> του την <<δημιουργική ασάφεια>> και στόχο την μεγιστοποίηση των οφελών, επέδειξε μια σκληρή, συγκρουσιακή στάση απέναντι στους εταίρους. Εν τω μεταξύ, η φυγή κεφαλαίων απο τις τράπεζες είχε ξεκινήσει με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί ο έκτακτος μηχανισμός ELA. Η στάση των δανειστών ,απ' την άλλη, ίδια και απαράλλαχτη, χωρίς καμία διάθεση υποχώρησης. Η ημερομηνία-deadline πλησίαζε και οι απειλές για Grexit επανήλθαν στο προσκήνιο. Τελικά, το βράδυ της 20/2, ύστερα απο πολύωρες και επίπονες διαπραγματεύσεις, επιτυγχάνεται τετράμηνη παράταση του δεύτερου μνημονίου. Το περιεχόμενο της συμφωνίας, αόριστο, ασαφές και γενικόλογο. Οι δανειστές έθεσαν ως όρο για την χρηματοδότηση της χώρας μας, την λήψη εξειδικευμένων μέτρων και ανέμεναν συγκεκριμένες προτάσεις.
Η διαπραγμάτευση δεν σταμάτησε στις 20/2. Ο Γ.Βαρουφάκης εξακολούθησε να εφαρμόζει την γνωστή τακτική του με αποτελέσμα να καταστεί το πιο μισητό και αναξιόπιστο πρόσωπο στους ευρωπαίους αξιωματούχους και στους υπουργούς Οικονομικών των υπολοίπων χωρών. Εν αντιθέσει, στο εσωτερικό της χώρας, ήταν το πλέον αγαπητό και πιο δημοφιλές πρόσωπο. Η ελληνική κοινή γνώμη ήταν υποστηρικτική απέναντι στην συγκρουσιακή στάση της κυβέρνησης. Ωστόσο, η κατάσταση παρέμενε στάσιμη. Ενώ οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξελίξη, τα κυβερνητικά στελέχη διεμήνυαν ήδη οτι πολλές απο τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ αναστέλλονται ή μετατίθενται χρονικά.
Φθάνοντας στα μέσα Απριλίου, οι διαπραγματεύσεις βρίσκοταν στο απόλυτο αδιέξοδο. Ο χρόνος λειτουργούσε εναντίον μας. Τα ταμειακά αποθεματικά του κράτους λιγόστευαν, η κεφαλαιακή ανεπάρκεια των τραπεζών δυσχέραινε και η λήξη της παράτασης του προγράμματος πλησίαζε. Οι δανειστές ζητούσαν πλέον ευθέως την αποπομπή του Γ. Βαρουφάκη ακόμα και απο την θέση του υπουργού. Η κρισιμότητα της κατάστασης είχε επηρεάσει το Μέγαρο Μαξίμου και ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε σε πρώτο στάδιο να αντικαταστήσει τον Γ.Βαρουφάκη απο επικεφαλής της διαπραγματεύσης και να τοποθετήσει στην θέση του τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Όλα έδειχναν πως οδεύουμε σε ένα νέο μνημόνιο λιτότητας. Η κυβέρνηση επιζητούσε μεν έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά οι εταίροι απέρριπταν κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Ο χρόνος περνούσε και τα κρατικά ταμεία άδειαζαν. Προκειμένου το κράτος να ανταπεξέλθει στις εσωτερικές του υποχρεώσεις, να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, η κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ. Ενδεικτική της κρισιμότητας της κατάστασης ήταν και η δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών, σε ενιαίο λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η λήξη του προγράμματος είναι κοντά και η κυβέρνηση συνειδητοποιεί οτι πρέπει να υποχωρήσει, εγκαταλείποντας την πρότερη στάση της. Το ενδεχόμενο της σύναψης ενός νέου μνημονίου συναντά εσωκομματικές αντιδράσεις, με την πτέρυγα Λαφαζάνη να προειδοποιεί πως θα το καταψηφίσει. Η αντιπολίτευση ζητά πάση θυσία να επιτευχθεί συμφωνία. Μέσα στο γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας, γεννάται ένα νέο κίνημα διαδηλωτών, οι <<Μένουμε Ευρώπη>> που ζητούν απο την κυβέρνηση να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο λιτότητας.
Το οικονομικό επιτελείο και η διαπραγματευτική ομάδα έχουν ήδη ετοιμάσει μια προτάση, μεστή απο υφεσιακά μέτρα, ύψους 8 δις και την αποστέλλουν στους δανειστές. Διανύουμε πλέον την τελευταία εβδομάδα πριν την λήξη του προγράμματος.
Δευτέρα 22/6/2015, Βρυξέλλες. Η διαπραγμάτευση περνά απο τεχνοκρατικό σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο. Ο Αλέξης Τσίπρας παίρνει πανω του το δύσκολο έργο. Στην αρχή οι δανειστές δείχνουν ικανοποιημένοι και έτοιμοι να αποδεχθούν την ελληνική πρόταση. Στην πορεία, ζητούν επιπλέον μέτρα και αποστέλλουν την δική τους πρόταση, υπο την μορφή τελεσιγράφου.
Παρασκευή 27/6/2015. Η κυβέρνηση αποχωρεί αιφνιδιαστικά απο το τραπεζι των διαπραγματεύσεων. Ο πρωθυπουργός επιστρέφει εσπευσμένα στην Αθήνα και ανακοινώνει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή μη της εκβιαστικής πρότασης των δανειστών.
Η εβδομάδα του δημοψηφίσματος και οι μετέπειτα εξελίξεις
Κυριακή 30/6/2015. Η ΕΚΤ αποφασίζει αντιδραστικά και παράνομα να διακόψει τον ELA, με αποτέλεσμα να κλείσουν οι ελληνικές τράπεζες και να επιβληθούν capital controls.
Τρείς μέρες πριν την λήξη του προγράμματος και η χώρα βρίσκεται ήδη σε αποδιοργάνωση. Οι πολίτες νιώθουν απόλυτα μπερδεμένοι και διχασμένοι. Τα ιδιωτικά κανάλια υποστηρίζουν ανοιχτά το <<ΝΑΙ>> και προπαγανδίζουν νυχθημερόν, εκτοξεύοντας απίστευτα ψεύδη όπως: <<Αν επικρατήσει το Όχι, η Ελλάδα θα βγει απο το ευρώ>>, δηλώσεις οι οποίες διαψεύδονταν και απο τους ίδιους τους δανειστές σε αρκετές των περιπτώσεων. Επιχειρούταν μια προσπάθεια άλλοιωσης του ερωτήματος του δημοψηφίσματος απο τα μέσα ενημέρωσης. Οι πολίτες που υποστήριζαν τον ΝΑΙ χωρίζοταν σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη περιελάμβανε εκείνους που έντρομοι, συγκλονισμένοι και έχοντας υποστεί τις πρώτες συνέπειες των capital controls ακολούθησαν την <<καθεστηκυία προπαγάνδα>>. Η άλλη αφορούσε τις επιχειρηματικές, κομματικές ελίτ και τις ομάδες συμφερόντων που ωσαν να μην είχαν καμία ευθύνη για την τραγική κατάσταση της οικονομίας, υπερασπίζονταν με πάθος το <<ΝΑΙ>> για να <<σωθεί η χώρα>>. Οι πολίτες που υπερασπίζονταν το <<ΟΧΙ>> παρέμεναν ψύχραιμοι και αποφασισμένοι. Στις 30/6, η Ελλάδα δεν καταβάλλει την δόση της στο ΔΝΤ και τίθεται υπο καθεστώς αργίας. Καθημερινά, λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις υπέρ του ΝΑΙ η του ΟΧΙ. Οι δημοσκοπήσεις, χειραγωγημένες και κατευθυνόμενες, έδειχναν προβάδισμα υπέρ του ΝΑΙ.
Κυριακή 5/7: Η σιωπηρή πλειοψηφία του ΟΧΙ δίδει την δυναμική της απάντηση την ώρα της κάλπης. Το 62% των πολιτών απορρίπτει το εκβιαστικό τελεσίγραφο των δανειστών. Δεν ήταν μια πράξη υποστηρικτική στον Α.Τσίπρα, ούτε μπορούσαν να χωρέσουν κομματικές γραμμές ή εντολές σε μια στάση εθνικής αξιοπρέπειας. 3.000.000 φτωχοί, 1.500.000 άνεργοι, 5000 αυτοκτονίες. Ολα τα παραπάνω ήταν αρκετά για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Η γενναία πράξη του ελληνικού λαού, μια πράξη με τεράστιο ιστορικό συμβολισμό, δεν εστράφη ενάντια στο ίδιο το ευρωπαικό οικοδόμημα, όπως κάποιοι ύπουλα και σκοπίμως την ερμήνευσαν. Η ελληνική κοινωνία επιζητά κοινωνική δικαιοσύνη, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, δίκαιη ανακατανομή των βαρών και τιμωρία των υπαιτίων της κρίσης.
Το μύνημα της 5/7 δεν μετουσιώνεται πολιτικά. Σε πρώτο στάδιο, ο Α.Τσίπρας καθαιρεί τον Γιάνη Βαρουφάκη απο Υπουργό Οικονομικών και την αμέσως επόμενη μέρα συγκαλείται απο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Το ΟΧΙ φαίνεται να αγνοείται. Η κυβέρνηση ζητά εξουσιοδότηση να διαπραγματευτεί, παρουσιάζοντας μια πρόταση σχεδόν ταυτόσημη με αυτήν που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα.
Η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει την εξουσιοδότηση απο την Βουλή. Το κλίμα στις Βρυξέλλες είναι εξόχως αρνητικό για την Ελλάδα. Η απειλή του Β.Σόιμπλε γίνεται πράξη και το σχέδιο για ελεγχόμενη έξοδο της χώρας μας απο την Ευρωζώνη κατατίθεται στο Eurogroup της 11/7, υποστηριζόμενο απο την Γερμανία, την Λετονία, την Εσθονία την Λιθουανία, την Ολλανδία, την Φινλανδία, την Σλοβακία και την Σλοβενία.
Κυριακή 12/7. Συγκαλείται εκτάκτως Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης. Ο Α.Τσίπρας μεταβαίνει στις Βρυξέλλες. Η Α. Μέρκελ, προσερχόμενη στην Σύνοδο δηλώνει τα εξής: <<Όχι σε συμφωνία με κάθε κόστος>>. Ο κίνδυνος μιας άτακτης χρεωκοπίας με τις τράπεζες ήδη κλειστές, είναι ορατός. Οι δανειστές ζητούν γή και ύδωρ απο την ελληνική πλευρά, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να απαιτήσουν την δημιουργία ένος ταμείου αποκρατικοποιήσεων με έδρα το Λουξεμβούργο.
Ολα τα παραπάνω εκτυλίσσονται σε διάστημα 17 ωρών, σε μια θυελλώδη διαπραγμάτευση, το παρασκήνιο της οποίας δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό. Την νύχτα εκείνη, δημιουργείται στα social media, μια καμπάνια υποστηρικτική στην ελληνική κυβέρνηση με το hashtag #This is a Coup, που είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του Paul Mason. Ο Έλληνας πρωθυπουργός υποκύπτει στις απειλές και μπροστά στον κίνδυνο χρεωκοπίας αποδέχεται τα πάντα. Ένα νέο μνημόνιο λιτότητας, με νέα επώδυνα μέτρα φέρει την σφραγίδα μιας αριστερής κυβέρνησης. Τρια, ωστόσο, ήταν τα θετικά σημεία της νέας δανειακής σύμβασης: η ρητή δέσμευση των δανειστών για αναδιάρθρωση του χρέους, η τριετής χρηματοδότηση της χώρας μας και το αναπτυξιακό πακέτο των 35 δις της Κομισιόν.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο Α.Τσίπρας έρχεται αντιμέτωπος με την εσωκομματική του αντιπολίτευση, την Αριστερή Πλατφόρμα. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ειναι προ των πυλών. Ένα μέρος των πολιτών που ψήφισαν ΟΧΙ, νιώθει προδομένο και βγαίνει στους δρόμους. Η κυβέρνηση φέρει προς ψήφιση τα προαπαιτούμενα μέτρα( αύξηση ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών, νέο κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) για την σύναψη της τελικής συμφωνίας. Στις πρώτες ψηφοφορίες, μετράει ήδη σημαντικές απώλειες απο τα αριστερά.
Η τελική συμφωνία έμελλε να διαμορφωθεί με την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων των θεσμών στην Αθήνα. Οι πολίτες συνεχίζουν να νίωθουν πληγωμένοι και απογοητευμένοι. Οι εκπρόσωποι των θεσμών επιστρέφουν στην Αθήνα με άγριες διαθέσεις.
Πέμπτη 13/8/2015. Με υπερεπείγουσες και πρωτοφανείς για τα κοινοβουλευτικά δρώμενα διαδικασίες, έρχεται προς ψήφιση το τρίτο και πλέον επαχθές μνημόνιο. Το δόγμα του <<σοκ>> σε όλο του το μεγαλείο. Το τρίτο μνημόνιο επικυρώνεται απο το ελληνικό κοινοβούλιο, με την βοήθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης καθώς 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν. Με την αποστασιοποίηση της Αριστερής Πλατφόρμας και κάτω απο το βάρος της μνημονιακής στροφής, το Μέγαρο Μαξίμου απεργάζεται σχέδια για προσφυγή σε εθνικές εκλογές.
Στις 20/8 ο πρωθυπουργός ανακοινώνει την παραίτηση της κυβέρνησης του. Την επόμενη μέρα, οι διαφωνούντες βουλευτές αποχωρούν και συγκροτούν την Λαική Ενότητα. Η διασπάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον γεγονός.
Ύστερα απο την διαδικασία των διερευνητικών εντολών και την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης απο την τότε Βουλή, ορκίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση με αποκλειστικό σκοπ9 την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών στις 20/9. Ξεκινά μια βουβή προεκλογική περίοδος. Ο ελληνικός λαός έχει να επιλέξει τον <<καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου>>. Στις εκλογές αυτές δεν υπάρχει ουσιαστικό διακήβευμα. Η αντιπαράθεση Τσίπρα-Μειμαράκη λαμβάνει προσωπικές διαστάσεις, αλλα δεν χαρακτηρίζεται απο ουσία. Ο Β.Μειμαράκης προωθεί την εθνική συννενόηση, χωρίς να παρουσίασει ένα συγκεκριμένο πλάνο για την διαχείριση του μνημονίου. Στο πλαίσιο της ΔΕΘ, ερωτώμενος για τις συντάξεις απαντά <<Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί πράγματα που μας δένουν τα χέρια>>. Τούτο έδωσε πάτημα στον ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πλάνο για την κοινωνικά δίκαιη εφαρμογή του μνημονίου. Ο Α.Τσίπρας, έχοντάς κατ' ουσιαν καταργήσει ο ίδιος την διαιρετικη τομή μνημόνιο-αντιμνημόνιο, εισάγει ένα νέο δίλλημα στην προεκλογική ατζέντα, το παλαιό-νεό. Χρησιμοποιώντας σκληρη γλώσσα εναντίον ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και απορρίπτοντας κάθε μορφή συναίνεσης, πείθει για τρίτη συνεχόμενη φορά το εκλογικό σώμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 35,46% κερδίζει τις εκλογές. Η αποχή στις αγγίζει τα όρια του 50%, στέλνωντας ένα ηχηρό μύνημα προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Την επόμενη μέρα, σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ του Π.Καμμένου.
Αυτήν την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να εφαρμόσει, όσα αποκύρηττε τόσα χρόνια, κόντρα στην ίδια του την ιδεολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικό υποκείμενο, μεταλλάσσεται και οδεύει ολοταχώς προς την Σοσιαλδημοκρατία. Η κυβέρνηση εγγυάται συνεχώς την προστασία των πιο αδυνάτων, ωστόσο οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου εγγυώνται το ακριβώς αντίθετο. Για να είμαστε δίκαιοι, στο ζήτημα της πρώτης κατοικίας υπήρξε μια μέριμνα για το 60% των δανειοληπτών. Το ασφαλιστικό, η φορολογία των αγροτών παραμένουν ανοιχτά και απειλούν σε μεγάλο βαθμό την κυβερνητική συνοχή.
Τα συμπεράσματα
Η λιτότητα παρούσα, η ΤΡΟΙΚΑ έμεινε Αθήνα και έγινε Κουαρτρέτο με την προσθήκη του ESM. Η κρίση βαθαίνει και σε αυτήν προστίθεται ένα μείζον ανθρωπιστικό ζήτημα, το προσφυγικό.
Η 12η Ιουλίου ανέτρεψε τα δεδόμενα και διέψευσε τις προσδοκίες των ριζοσπαστών αριστερών. Προδοσία ιδεών ή επιλογή έκτακτης ανάγκης. Ας αφήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος να κρίνει. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, χάθηκε πολύτιμος χρόνος με αποτέλεσμα να <<ξεμείνουμε απο δύναμη και απο λεφτά>>.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι η δοκιμασία του ελληνικού λαού συνεχίζεται. Για την γενία μας, προδιαγράφεται ένα μέλλον χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς προοπτικές. Τα δικαιώματα του άνθρωπου υφίσταται διαρκώς επίθεση και φθορά εν καιρώ μνημονίου.
Η κυβέρνηση οφείλει, έστω και την ύστατη στιγμή, να αλλάξει το περιεχομένο της οικονομικής πολιτικής προς άρση των αιτιών που δημιούργησαν το ελληνικό πρόβλημα. Καθ' όσον η οικονομική πολιτική στρέφεται ενάντια στην κοινωνία των πολιτών, το πρόβλημα θα επιδεινώνεται. Πράγματι, οι εταίροι έχουν ένα σημαμερίδιο της ευθύνης τους για την αποτυχία του προγράμματος. Τούτο, όμως, δεν απαλλάσσει απο τις ευθύνες τους, τους υπαίτιους του ελληνικού προβλήματος, το παρηκμασμένο παλαιό πολιτικο σύστημα και το παράγωγό του, την δυσλειτουργική δημόσια διοίκηση.
Το 2015 μας αφήνει ενώπιον κρίσιμων διακηβευμάτων και μεγάλων προκλήσεων. Σε ενα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον και σε ενα ασταθές γεωπολιτικό, η ελληνική κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα πολύ δύσκολο έργο. Οι επόμενοι μήνες είναι καθοριστικοί.
Υ.Γ. Εύχομαι σε ολες και όλους Καλή χρόνια. Αξίζει να αφιερώσετε 1 ώρα και να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντερ του Paul Mason.
https://m.youtube.com/watch?v=wYGFyabe-eM
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.