«Θα ανακοινωθούν αυστηρά και σκληρά μέτρα» για το παρεμπόριο» δήλωσε ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Γεράσιμος Γιακουμάτος. Όπως είπε, «το κρέας έχει 3,66% μείωση, το γάλα έπεσε 5-10%. Η ζάχαρη έχει 0,46 με 12,4% μείωση και είναι πάρα πολύ φθηνή». «Τα φρούτα είναι πια μείων 16%», πρόσθεσε. Το Ινστιτούτο Καταναλωτή έδειξε ότι κάθε οικογένεια κέρδισε 270 ευρώ τον χρόνο από τις εκπτώσεις και τις προσφορές..
Άλλη μια προσπάθεια του κυβερνητικού σχήματος να επευφημήσει τις «πολλές» και «συνεχείς» κινήσεις του για να ελαφρύνει τα βάρη των πολιτών ( παράλληλα ψηφίζοντας 5.700 ευρώ ως βασικό μισθό των βουλευτών), αλλά και ξαναγίνεται το ίδιο υπεραπλουστευτικό λάθος της κυβέρνησης. Απογυμνωμένα και χωρίς περαιτέρω ανάλυση επιχειρήματα, ούτε αναζήτηση αιτιών. Ναι οι τιμές πέφτουν ( με ρυθμούς χελώνας), και ίσως τα νούμερα που μας παρέχει ο Υπουργός να είναι ακριβή. Και πάλι, γιατί ακριβώς πέφτουν οι τιμές; Είναι πραγματικά θετικό για την οικονομία;
Διότι βιώνουμε το φαινόμενο του αποπληθωρισμού.
Ο αποπληθωρισμός είναι ουσιαστικά το αντίθετο του πληθωρισμού. Είναι μία κατάσταση στην οικονομία όπου ο μέσος όρος των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών, αντί για να ανεβαίνουν κάθε χρόνο, πέφτουν ∙ εξαιτίας του αποπληθωρισμού, ο κόσμος δεν αγοράζει περιμένοντας οι τιμές να πέσουν κι άλλο (και εξαιτίας των μειωμένων του εισοδημάτων), με αποτέλεσμα να έχουμε επιβράδυνση των επενδύσεων. Οι πωλητές αναγκάζονται να μειώνουν κι άλλο τις τιμές τους εξαιτίας της μείωσης της ζήτησης, οι τιμές των πρώτων υλών πέφτουν και η αγοραστική δύναμη των πολιτών λιμνάζει στην προσπάθεια τους να την ανακτήσουν. Έτσι λοιπόν, μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι μικροί μισθοί φέρνουν λιγότερες πωλήσεις,
Στατιστικά ο αποπληθωρισμός στην Ελλάδα ανήλθε σε -1,1% τον Σεπτέμβριο -που είναι το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό στην ΕΕ μετά τη Βουλγαρία (-1,4%)- σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Eurostat.
Σε ένα περιβάλλον αποπληθωρισμού και ύφεσης οι μετοχές πέφτουν απότομα, πολλές φορές ακόμα και κατά 90%, τα αμοιβαία κεφάλαια καταρρέουν, γίνονται μαζικές απολύσεις, ανεβαίνει το ποσοστό της ανεργίας, επιχειρήσεις πτωχεύουν, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες καταρρέουν ή πτωχεύουν και εμφανίζονται πολιτικές κρίσεις (σας θυμίζει κάτι;) . Σε τέτοιες περιόδους οι πολίτες αποφεύγουν να κάνουν οι επενδύσεις σε ομόλογα και κυρίως σε μη κρατικά ομόλογα.
Πέρα από τον αποπληθωρισμό, όλα ανέρχονται και στην αγοραστική δύναμη των καταναλωτών.
Η δραστική μείωση των εισοδημάτων τους έχει απαλείψει και τις όποιες διαφοροποιήσεις στις τιμές. Αν έχεις στο πορτοφόλι σου λόγου χάρη εκατό ευρώ αλλά αυτά που χρειάζεσαι για να διατηρήσεις το νοικοκυριό σου κάνουν διακόσια, η μείωση τιμών πχ 20% (στα εκατόν ογδόντα ευρώ) δεν θεωρείται όχι μόνο αρκετή, αλλά μηδαμινή .
Τέσσερα χρόνια τώρα ακούμε πως θα σωθούμε με ανάπτυξη και τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές. Το μόνο που το πολιτικό σύστημα κάνει όλο αυτό το καιρό είναι να εκνευρίζει τους πολίτες, να χάνει ψήφους, να σπρώχνει κόσμο στην Χ.Α. και να αναμεταδίδει φράσεις του τύπου «Θα έχουμε σκληρές διαπραγματεύσεις» ή «Δεν θα γίνουμε Ινδία...Βουλγαρία...Αργεντινή». Οι δήθεν ευαγγελισμοί πως «η παλιά , κακιά Ελλάδα πέθανε» δεν θα έπρεπε να πείθουν κανέναν , καθώς ο απροκάλυπτος αποπροσανατολισμός του πολιτικού κοινού από τα προβλήματα (βλ Αμφίπολη), ο λαϊκισμός και οι αποκλειστικά προεκλογικές κινήσεις που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα δεν οδηγούν πουθενά. Καταλάβαμε πως η Ευρώπη χρειάζεται ένα "σκουπιδοτενεκέ,, και φτηνά εργατικά χέρια. Πώς δεν χρειάζονται όλα τα κράτη για να επιτευχθεί αειφόρος ανάπτυξη , πως υπάρχει μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Εξάλλου πότε υπήρξε πραγματικά ισότητα;
Με την κυβέρνηση Σύριζα να είναι προ των πυλών, η συγκυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο από το λαϊκισμό και την ημιπληροφόρηση, ενώ η αντιπολίτευση νιώθει ήδη κυρίαρχη της Ευρώπης. Μήπως να επανέλθουμε λίγο στη λογική; Τι ζητάω και εγώ, ε; Με τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών σχεδόν δεδομένα , και οι δύο πλευρές φαίνονται να θέλουν περισσότερο να παίξουν μεταξύ τους παρά να μας πληροφορήσουν σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί μετά τις εκλογές ή γενικότερα να δώσουν οποιοδήποτε άλλο πολιτικό στίγμα.
