*της Αναστασίας Σκανδάλη, τελειόφοιτης Νομικής ΑΠΘ
Την καταδίκη της Ελλάδας για trafficking και καταναγκαστική εργασία, μετά από εξέταση προσφυγής 42 εργατών από το Μπανγκλαντές που εργάζονταν σε καλλιέργειες φράουλας στη Μανωλάδα του νομού Ηλίειας επέβαλε το ΕΔΔΑ . Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι οι ελληνικές Αρχές, ενώ ήταν ενήμερες για τις συνθήκες εργασίας στα εν λόγω κτήματα, αφού σχετικές καταγγελίες είχαν δημοσιευτεί στον Τύπο και είχαν προκαλέσει παρεμβάσεις στο ελληνικό Κοινοβούλιο, παρόλα αυτά απέτυχαν να παράσχουν προστασία στα θύματα.
Με βάση την καταδικαστική απόφαση ,το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να αποτρέψει μια κατάσταση εμπορίας ανθρώπων αδυνατώντας να προστάτεψει τα θύματα της καταναγκαστικής αυτής εργασίας δίχως να συνδράμει στη διεξαγωγή μιας ουσιαστικής έρευνας για τη σειρά των αδικηματών τα οποία διαπράχθηκαν ώστε να επιβάλλει τις αρμόζουσες κυρώσεις στους υπεύθυνους .Με ομόφωνη απόφασή του το ΕΔΔΑ αναγνώρισε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 4.2 της ΕΣΔΑ (Απαγόρευση των καταναγκαστικών έργων). Τέσσερα χρόνια μετά τα βίαια γεγονότα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι οι μετανάστες ήταν θύματα καταναγκαστικής εργασίας και επιδίκασε αποζημίωση άνω των 500.000 ευρώ.
Η καταγγελία έλαβε χώρα το 2013 ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΔΔΑ οι 42 προσφεύγοντες οι οποίοι στερούνταν άδειας εργασίας προσλήφθηκαν από τον Οκτώβριο του 2012 εως τον Φεβρουάριο του 2013 στη συγκομιδή φράουλων σε αγροτική έκταση στη Μανωλάδα . Εργάζονταν σε καθημερινή βάση υπο απάνθρωπες συνθήκες από τις 7.00 έως τις 19.00 υπό την επίβλεψη ένοπλων φρουρών, όπου ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό .Οι απολαβές τους ορίζονταν σε ποσό 22 ευρώ για επτά ώρες εργασίας, και 3 ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας.
Την άνοιξη του 2013 , οι εργαζόμενοι προέβησαν σε κινητοποίησεις και απεργία με αίτημα τους την καταβολή των καθυστερούμενων δεδουλευμένων τους δίχως ωστόσο επιτυχία καθώς οι εργοδότες είχαν ήδη προσλάβει άλλους μετανάστες .Φοβούμενοι ότι δε θα τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους για την χρονική περίοδο 2012-2013 συγκεντρώθηκαν με σκοπό να απαιτήσουν τους μισθούς τους. Οι εργοδότες τους ωστόσο είχαν άλλα σχέδια καθώς την 17-4-2013 έλαβε χώρα συμπλοκή μεταξύ εργατών, εργοδοτών και επιστατών, κατά την οποία ένας από τους φρουρούς άνοιξε πυρ, τραυματίζοντας σοβαρά 30 εργαζόμενους, μεταξύ των οποίων ήταν και 21 από τους αιτούντες.
Η δίκη ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Πάτρας είχε ως απότοκο την ομόφωνη αθώωση των δύο βασικών κατηγορούμενων , στους οποίους είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για βαριά κακουργήματα,ενώ δύο ακόμα κατηγορούμενοι , επιστάτες της εν λόγω επιχειρήσης στην οποία έλαβαν χώρα τα αιματηρά γεγονότα, κρίθηκαν ένοχοι για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο ένας και για απλή συνέργεια σε πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο δεύτερος.
Εν συνεχεία , κρίση του ΑΠ τον Οκτώβριο του 2014 ανέφερε πως δεν συντρέχει λόγος άσκησης αναίρεσης κατά της ομόφωνης αθωωτικής απόφασης την οποία εξέδωσε το ΜΟΔ θέτοντας μ'αυτό τον τρόπο την υπόθεση στο αρχείο .
Το ΕΔΔΑ ,ωστόσο ,είχε αντίθετη απόψη επισημαίνοντας ότι τα ελληνικά δικαστήρια ερμήνευσαν και εφάρμοσαν την έννοια της εμπορίας ανθρώπων με πολύ περιοριστικό τρόπο. Τα επίμαχα πραγματικά περιστατικά και ιδιαίτερα οι συνθήκες εργασίας των προσφευγόντων, έδειξαν σαφώς ότι αυτοί περιήλθαν σε κατάσταση εμπορίας ανθρώπων και υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία. Έτσι, το ΕΔΔΑ υποχρεώνει τώρα την Ελλάδα να καταβάλλει σε κάθε έναν από τους 42 αιτούντες, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στην αρχική τότε δίκη στο ελληνικό δικαστήριο, 16.000 ευρώ και σε καθένα από τους άλλους αιτούντες, 12.000 ευρώ για το σύνολο της ζημίας που υπέστησαν, καθώς και 4,363.64 ευρώ σε όλους τους αιτούντες για τα έξοδα και τις δαπάνες της δίκης.
Δείτε την απόφαση του ΕΔΔΑ εδώ :http://hudoc.echr.coe.int/eng#{"itemid":["001-172365"]}
