Mια αέναη διαπραγμάτευση

Σε δύσκολους καιρούς καλούμαστε να σχολιάσουμε την πορεία των συνομιλιών με τους εταίρους καθώς και τις οικονομικές εξελίξεις. Δύσκολες καταστάσεις ,οι οποίες υποτίθεται θα ανατρέπονταν οριστικά και θα έμπαιναν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εξακολουθούν να υφίστανται με το γράμμα του νόμου αλλά με πιο κομψές ονομασίες.

Η κατάργηση του μνημονίου με ένα ν/σ, με ένα άρθρο και μια παράγραφο ξεχάστηκε σε ένα βράδυ. Η αύξηση του κατώτατου μισθού προορίζεται για το τέλος της τετραετίας (εάν υπάρξει) ενώ κατά δήλωση Βαρουφάκη όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις  αναστέλλονται. Η ρήξη με τους εταίρους  χρησιμοποιήθηκε για εσωτερική κατανάλωση. Παρ’ ότι η συμφωνία του Φλεβάρη αποτελεί θετικό γεγονός δεν παύει να είναι ένα κείμενο μεστό από γενικεύσεις και αοριστίες. Η πάταξη της φοροδιαφυγής χωρίς την αναφορά σε συγκεκριμένα μέτρα όπως: Τεχνική υποστήριξη από τα ευρωπαϊκά  όργανα, εντατικοποίηση των ελέγχων του ΣΔΟΕ, διαλεύκανση της υπόθεσης της Λίστας Λαγκάρντ κ.α., παραμένει μία αόριστη «πρόταση» χωρίς περιεχόμενο. Άλλωστε αυτό φαίνεται από το έντονα αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Δηλώσεις του Σόιμπλε περί Grexit  λόγω ατυχήματος καθώς και η αποκάλυψη της συμβούλου του Γιάννη Βαρουφάκη ότι κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης οι δανειστές «πρότειναν» να μην πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις δείχνουν ότι ο τρόπος προσέγγισης της κοινωνικής πραγματικότητας από τους πιστωτές όχι μόνον δεν έχει αλλάξει αλλά έχει χειροτερεύσει εφιαλτικά! Βλέπουν μόνον αριθμούς, οι άνθρωποι έχουν ξεχαστεί.

Με την συμφωνία του Φλεβάρη δεν σταμάτησε η διαπραγμάτευση, ούτε ανεστάλη προσωρινά για να συνεχιστεί τον Ιούνιο. Οι εταίροι έθεσαν ως  προϋπόθεση  για την εκταμίευση των δόσεων προκειμένου η χώρα να καλύψει τις ανάγκες της, την συνεχή-πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεων και την εκπλήρωση των δανειακών μας υποχρεώσεων εντός προθεσμιών. Οι συνομιλίες-διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες συνεχίζονται αδιάκοπα ενώ η εφαρμογή του προγράμματος ελέγχεται στενά δια της παρουσίας της Τροικα.. (γκουχου..), με συγχωρείτε… των τριών θεσμών!

Δεν έχει λήξει απολύτως τίποτα. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μεταξύ της ολοκλήρωσης ενός αποτυχημένου προγράμματος και μιας νέας φάσης, δηλαδή μιας νέας οριστικής συμφωνίας για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ απαιτείται η εξειδίκευση των μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής προκειμένου το κράτος να βρει έσοδα και να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Διότι σε περίπτωση αποτυχίας, η κυβέρνηση θα «εγκλωβιστεί» ή θα την «εγκλωβίσουν», ως είθισται, στο δίλλημα μεταξύ της εφαρμογής σκληρών «υφεσιακών» μέτρων λιτότητας και μιας ασύντακτης χρεωκοπίας.

Σημαντικότερο όλων είναι να αποτραπεί  μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη. Γι’αυτό η εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης πρέπει να συσταθεί τώρα και όχι μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Δεν υπάρχει περιθώριο για την αντιπολίτευση να αποκομίσει πολιτικό όφελος από το οποιοδήποτε «ατύχημα».

Θα μου πείτε, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση τι έκανε; Δεν είναι όμως καιροί για να βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου. Πολιτική ωριμότητα, πολιτική ενότητα, εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης ούτως ώστε η χώρα να παρουσιαστεί  ενωμένη, ισχυρή στις επόμενες συνεδριάσεις του Eurogroup και στις συνόδους  κορυφής  της Ε.Ε. και να βρει συμμάχους  στην φιλότιμη προσπάθεια να μπει ένα στοπ  στις  απάνθρωπες  και  αντι-αναπτυξιακές  πολιτικές  λιτότητας.

Σπύρος Σκιαδόπουλος

Πρώτα ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω developer, μετά ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, και μετά πολιτικός μηχανικός. Τελικά έγινα περίπου δικηγόρος. Τι συνέβη;

Leave a reply