Μιλώντας για το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας

Ύστερα απο την αναβολή-φιάσκο στις 22 Νοεμβρίου και την εσωκομματική γκρίνια που ακολούθησε, βρέθηκε η λύση και -καλώς εχόντων των πραγμάτων- η αξιωματική αντιπολίτευση θα αποκτήσει πρόεδρο πριν το 2015.
Τους τελευταίους μήνες, η Νέα Δημοκρατία, ευρισκόμενη σε μια μακρά και επίπονη εσωκομματική διαδικασία, αδυνατεί να παρουσιάσει μια ενιαία θέση απέναντι στα τεκταινόμενα. Για παράδειγμα, η αρχικά συναινετική στάση του υπηρεσιακού προέδρου κ.Πλακιωτάκη άλλαξε - κατόπιν συννενοήσεως με τους υποψηφιους αρχηγούς-και τελικώς αρνήθηκε να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν. Οι κρίσιμες εξελίξεις διαδέχονται η μια την άλλη και τα μέτωπα σε οικονομία και προσφυγικό παραμένουν ανοιχτά. Σε ένα τόσο ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί παρα να βρίσκεται σε εκγρήγορση και ετοιμότητα. Στο ισχύον σύστημα, ο ρόλος της είναι γνωστός τοις πάσι. Ελέγχει, κρίνει, συγκρούεται αλλα και στηρίζει όπου κρίνεται εθνικά αναγκαίο.
Ποια η στάση της ΝΔ , ως αξιωματική αντιπολίτευση;
Σε μια περίοδο που η <<κυριαρχία>> του Α.Τσίπρα κρατεί ακόμα, παρα τα δυσβάσταχτα μέτρα και την προφανή αντίθεση λόγων και έργων ΣΥΡΙΖΑ , η θέση της ΝΔ είτε θα είναι συγκαταβατική, είτε συγκρουσιακή. Αν δεν συντελούν οι προϋποθέσεις για μια έντιμη, ειλικρινή και αποτελεσματική εθνική συννενόηση, η κεντροδεξιά θα επιλέξει τον δεύτερο δρόμο, δηλαδή την σκληρή αντιπολίτευση. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, χρειάζεται να παρουσιάσει την δική της εναλλακτική πρόταση, δηλαδή ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Ο νέος πρόεδρος οφείλει το ταχύτερο δυνατόν να οδηγήσει το κόμμα σε έκτακτο συνέδριο, ώστε να διαμορφωθεί το πρόγραμμα διακυβέρνησης και να αλλάξει το καταστατικό. Η φιλελεύθερη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης θα περιλαμβάνει την ριζική αναδιάρθωση του δημοσίου τομέα, τις ιδιωτικοποιήσεις, την επανίδρυση του κράτους πρόνοιας με κοινωνική δικαιοσύνη και άλλα πολλά. Οι όποιες προτάσεις θα πρέπει να διαμορφωθούν με την συμμετοχή όλων: βουλευτών, πολιτευτών, μελών και φίλων. Για αυτό το λόγο, προτείνεται η διεξαγωγή ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων καθώς και ενός forum που το κάθε μέλος του κόμματος θα μπορεί να τοποθετείται απέναντι στα ζητήματα. Μάλιστα, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να προβλέπεται και απο το ίδιο το καταστατικό, ούτως ώστε να δεσμεύει εφεξής την εκάστοτε ηγεσία της ΝΔ. Μόνον κάνοντας πράξη την ενδοκομματική δημοκρατία και εισάγοντας καινοτόμες μεθόδους λήψης των αποφάσεων, η ΝΔ θα μετατραπεί σε ένα πραγματικά ανοιχτό κόμμα. Άλλωστε, η τεχνολογία και η επικοινωνία δίνουν πολλές δυνατότητες για περαιτέρω εμβάθυνση της δημοκρατίας. Το μόνο που λείπει είναι η λεγόμενη πολιτική βούληση.
Οι τέσσερις διεκδικητές
Οι τέσσερις υποψήφιοι, παρά τις διαφορές τους, δείχνουν να έχουν αντιληφθεί την ανάγκη ανανέωσης του κόμματος. Ο καθένας προτείνει κατι διαφορετικό.Ας δούμε συνοπτικά τα χαρακτηριστικά του καθενός:
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης με την λαικότητα που τον διακρίνει, υποστηρίζει την κεντρώα στροφή. Ενωτικός, συμβιβαστικός αλλα συνάμα αυθόρμητος και ευθύς στον λόγο του συσπειρώνει το σύνολο των Νεοδημοκρατών και είναι ο επικρατέστερος στην μάχη για την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος. Οι <<αντίπαλοί>> του τον ταυτίζουν με το <<παλιό>> ενώ δέχεται κριτική για την συγκαταβατική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση.
Ένα άλλο <<φαβορί>> είναι περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας. Φέρελπις, κατ' αλλους φιλόδοξος και βιαστικός, προτείνει την <<ληξιαρχική πράξη γέννησης της νέας ΝΔ>>, όπως την έχει αποκαλέσει. Εξαιτίας του γεγονότος οτι δεν είναι βουλευτής, εάν εκλεγεί πρόεδρος, θα πρέπει να ορίσει και πρόεδρο της Κ.Ο. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι πιθανόν να επικρατήσει ενα σύστημα διαρχίας. Έτσι, η ΝΔ δεν θα παρουσιάζει συνεκτικό πολιτικό λόγο, εξάγοντας την εικόνα ενός ανοργάνωτου κόμματος, απροετοίμαστου να κυβερνήσει. Επίσης, πολλοί επισημαίνουν το ότι ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να είναι κοινοβουλευτικός, ώστε να ασκείται αποτελεσματική και δυναμική αντιπολίτευση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένας γνήσιος φιλελεύθερος και μετριοπαθής, προκρίνει την μεταρρυθμιστική ατζέντα και επιδιώκει την δημιουργία ενός σύγχρονου κεντροδεξιού κόμματος. Το επώνυμο του, τον βαραίνει, με τους αντιπάλους του να κανουν λόγο για τζάκια και οικογενειοκρατία.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ενω ταυτίζεται απόλυτα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην μεταρρυθμιστική ατζέντα, σε όλα τα υπόλοιπα ορθώνει ένα συντηρητικό λόγο. Αν παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά τον πολιτικό του λόγο, θα διαπιστώσει ότι ο Α.Γεωργιάδης επιχειρεί να καλύψει το κενό μεταξύ κεντροδεξιάς και άκρας δεξιάς, συνδυάζοντας τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία με τον κοινωνικό συντηρητισμό και την σκληρή γραμμή στα εθνικά θέματα και το προσφυγικό. Ο λόγος του αποκτά έρεισμα στο συντηρητικό έως και το ακραία δεξιό ακρωατήριο ,ενα κομμάτι ψηφοφόρων που ανέκαθεν ακολουθούσε την ΝΔ. Παρα το γεγονός ότι είναι το μεγάλο <<αουτσάιντερ>>, ο ίδιος δηλώνει πεπεισμένος οτι θα κερδίσει τις εκλογές.
Η επόμενη μέρα
Η ανάγκη για την ενότητα της παράταξης έχει τονισθεί επι πολλάκις και απο τους τέσσερις υποψηφίους. Προς την διασφάλιση της, θα πρέπει να πάψει η διαρκής υπονόμευση εκ των έσω και ο νοών νοείτο.
Ο νέος πρόεδρος θα αναλάβει το δύσκολο έργο, να καταστήσει την Νέα Δημοκρατία κύριαρχη πολιτική δύναμη. Με την ανανέωση του πολιτικού της προσωπικού, την εκπροσώπηση της παραδοσιακής βάσης ψηφοφόρων(μεσαία, χαμηλά στρώματα), την αναγκαία εσωκομματική αναδιάρθρωση και την ρήξη με το παρελθόν, η κεντροδεξία θα ανακτήσει την παλαιά δυναμική της. Το είχα αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο μου πριν τις αναβληθείσες εκλογές: Ο νέος πρόεδρος θα είναι ο πραγματικό φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης του κόμματος απο το μηδέν. Εαν συντηρήσει το <<παλαιό>> σε πρόσωπα, θέσεις και στρατηγικές, θα είναι ο μεγάλος χαμένος.