Του Άγγλου Μπώλου, Δικηγόρου
Επικ. Καθηγητή Παντείου Πανεπιστήμιου
Τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο 2006-2009, για την κάλυψη στεγαστικών κυρίως αναγκών, χαρακτηρίζονται από τη δική τους αρχιτεκτονική, «κρύβουν» δε σημαντικές ιδιαιτερότητες για τους λήπτες τους. Τούτο διαπιστώθηκε από τους τελευταίους αρκετά χρόνια μετά από τη συνομολόγησή τους, όταν οι συνέπειες του «συναλλαγματικού κινδύνου», όπως αυτός αποτυπώνεται στη διακύμανση της ισοτιμίας μεταξύ EUR/CHF, άρχισαν να γίνονται ορατές στην κατακόρυφη αύξηση της μηνιαίας δόσης και στην αντίστοιχη αύξηση του (άληκτου) κεφαλαίου του δανείου τους. Υπό το πρίσμα της κρίσιμης αυτής προβληματικής, που αποτελεί όμως τον πυρήνα της νομολογιακής διαμάχης μεταξύ των δανειοληπτών ελβετικού φράγκου και των τραπεζών χορήγησης, η παρούσα μονογραφία προβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική επιστημονική βιβλιογραφία, σε μια συνολική θεώρηση των νομικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη χορήγηση των εν λόγω δανείων, προκειμένου αφενός μεν ο εφαρμοστής του δικαίου, δικαστής και δικηγόρος, να διευκολυνθεί στην άμεση ανεύρεση λύσεων στα ερωτήματα που αναφύονται καθημερινά στην πράξη, αφετέρου δε ο κάθε ενδιαφερόμενος (ερευνητής, δανειολήπτης κ.λπ.) να αποκτήσει μια βαθύτερη και πληρέστερη εικόνα για τα προβλήματα που ανέκυψαν από τη χορήγηση των συγκεκριμένων δανείων στην ελληνική έννομη τάξη.
