Ο Πατερναλισμός των Δικηγορικών Συλλόγων ή πώς να ευτελίσεις ένα δικαίωμα

 

*του Χρήστου Λιτζερίνου

Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας λειτουργούν υπό το ισχύον νομικό καθεστώς ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και οι δικηγόροι ως άμισθοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει πολλά για τη νομική προσωπικότητα των Δικηγορικών Συλλόγων, ότι δηλαδή ασκούν δημόσια εξουσία, χωρίς όμως να διαχειρίζονται δημόσια χρήματα. Για τον λόγο αυτό στεγάζονται δωρεάν σε κτήρια που κατασκευάζει το Κράτος (Δικαστικά Μέγαρα), έχουν φορολογική ατέλεια (το Δημόσιο δεν πληρώνει φόρο στο Δημόσιο) και άλλα πολλά. Οι δικηγόροι υποχρεωτικά εντάσσονται σε έναν Δικηγορικό Σύλλογο, δηλαδή σε έναν δημόσιο φορέα και υποχρεούνται να σέβονται τις αποφάσεις των Οργάνων τους, που είναι η Γενική Συνέλευση και  το Διοικητικό Συμβούλιο. Σε περίπτωση παράβασης των αποφάσεών τους, υπόκεινται σε πειθαρχικές κυρώσεις που προβλέπει και επιβάλλει ο ν. 4194/2013 όπως ισχύει σήμερα.

Αυτή η άσκηση εξουσίας στα μέλη τους, ενέχει τον κίνδυνο παρεκτροπής, όταν στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κλάδου, εμπλέκονται μικροπολιτικές και συμφέροντα αλλότρια, που μπορεί να ποδηγετήσουν οποιοδήποτε κίνημα και το δικαίωμα τότε να αλλοτριωθεί τόσο, ώστε να ξεθωριάσει, ακόμη και ως νομική έννοια.

Κλασσικό παράδειγμα, το δικαίωμα των δικηγόρων στην απεργία, το οποίο  οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και ως επί το πλείστον το μόρφωμα της Ολομέλειας των Προέδρων και η Συντονιστική Επιτροπή, ιστορικά έχουν κατακρεουργήσει, χωρίς να ενδιαφέρονται για τη γνώμη των δικηγόρων, να αποφεύγουν να την αφουγκραστούν όταν αυτή είναι αντίθετη ή να κωφεύουν όταν τα συμφέροντα είναι αντικρουόμενα.

Είδαμε λοιπόν να απεργούν δικηγόροι των επαρχιακών Συλλόγων για την απελευθέρωση των γεωγραφικών ορίων, ενώ οι δικηγόροι Αθήνας και Θεσσαλονίκης, χαμογελούσαν. Είδαμε να απεργούν υποχρεωτικά όλοι οι δικηγόροι της Ελλάδας για τον ΕΟΠΥ, ενώ οι δικηγόροι της επαρχίας ήταν ευνοημένοι από την εφαρμογή του συστήματος και δεν θα πρεπε να απεργήσουν.

Ο κλάδος των  δικηγόρων λοιπόν είναι  ο μοναδικός επαγγελματικός κλάδος στην Ελλάδα που έχει 100% συμμετοχή σε οποιαδήποτε απεργία, διότι υπάρχουν κυρώσεις στα μέλη. Με λίγα λόγια αν ο δικηγόρος δεν πειθαρχήσει στην απόφαση περί απεργίας, κινδυνεύει να αχθεί στα Πειθαρχικά Συμβούλια και να τιμωρηθεί από το ΝΠΔΔ (δηλαδή το Δημόσιο) διότι δεν απήργησε εναντίον του Δημοσίου !!!

Κατάφεραν λοιπόν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και το μόρφωμα της Ολομέλειας να μετατρέψουν το δικαίωμα στην απεργία σε καταναγκαστική απεργία. Πρόκειται για ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, παρόμοια με την αναγκαστική εργασία.

Παρότι όμως οι Σύλλογοι αυτοί έχουν ως μέλη τους νομικούς που γνωρίζουν το νόμο και είναι ταγμένοι από το νόμο και το Σύνταγμα να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, εντούτοις ακολουθούν πιστά τις αποφάσεις υπό τον φόβο της τιμωρίας. Γιατί όμως δεν έχει προσφύγει κανένας δικηγόρος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μέχρι τώρα, για να υπερασπιστεί το δικαίωμά του στην εργασία, στην ελεύθερη έκφραση γνώμης και στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του; Διότι πολύ απλά τα Πειθαρχικά αποφεύγουν σαν τον διάβολο το λιβάνι να τιμωρήσουν δικηγόρο για μη συμμετοχή σε απεργία, ακριβώς γι΄αυτόν τον λόγο. Για να μη προσφύγει και χάσουν την εξουσία στο μαντρί με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Μια τέτοια απόφαση δε, θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού μπορεί ακόμη και να επιβάλλει πρόστιμα στο Δημόσιο που τιμωρεί τους δικηγόρους γιατί δεν απεργούν εναντίον του !!!

Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά και οι δικηγόροι το μόνο που κάνουν είναι να σιωπούν και να σιάζουν τον κόμπο της γραβάτας τους.

*Ο Χρήστος Λιτζερίνος είναι δικηγόρος Χαλκιδικής

2 comments

  1. Αρίσταρχος Reply

    Αντί να γράφεις πράγματα που δεν στέκουν, κάνε εσύ ρε συνάδελφε την προσφυγή κατά του Συλλόγου που σε περιορίζει αφού θεωρείς ότι έχεις δίκιο…

  2. ΜΑΡΙΑ Reply

    Συνάδελφε, εσύ που επικαλείσαι το Σύνταγμα, το άρθρο 120 του Συντάγματος (παλαιό 114…) το ξέρεις ή σου διαφεύγει?

    Επίσης, σου λένε τίποτα οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων ;;; οι αποφάσεις της πλειοψηφίας;;; Διότι οι περισσότεροι Σύλλογοι αποφασίζουν μέσω Γ.Σ. και σε εξαιρετικές περιπτώσεις μέσω Δ.Σ., αφού άλλωστε, όπως θα γνωρίζεις, οι αποφάσεις του”μορφώματος της ολομέλειας” δεν είναι δεσμευτικές.

    Εάν πηγαίνεις σε Γενικές Συνελεύσεις, θα ξέρεις ότι σε αυτές ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του και να θέσει τη γνώμη του σε ψηφοφορία…

    Επίσης, μάλλον δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για τό τί έκαναν οι εργάτες στους απεργοσπάστες πριν κάποιες δεκαετίες, όταν το εργατικό κίνημα ήταν στα πάνω του….

Leave a reply