Η εθνική τραγωδία της 23ης Ιουλίου άφησε πίσω πολλούς νεκρούς , αγνοούμενους, κατεστραμμένες περιουσίες και χαμένα όνειρα.
Η υποτίμηση της κρισιμότητας της κατάστασης ( Ας μην είμαστε υπερβολικοί- Κουτρουμπής) και ο κυνισμός της ηγεσίας απέναντι στους πληγέντες της καταστροφής (Αυτά τα λες εσύ και ο Πορτοσαλτε-Καμμένος) ξεπέρασαν κάθε όριο.
Στο σημείο αυτό, οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι . Στις πυρκαγιές του 2007, ο Βύρων Πολύδωρας ,ο τότε Υπουργός Δημοσίας Ταξεως της Κυβέρνησης Καραμανλή δήλωσε πως ο <<στρατηγός-άνεμος>> παρεμπόδισε την κατάσβεση της πυρκαγιάς.
Ωστόσο, αυτήν τη φορά, η θρασύδειλη στάση της ηγεσίας ξεπέρασε καθε προηγούμενο.
Στον απόηχο της καταστροφής και της ανεύθυνης στάσης της πολιτικής ηγεσίας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της τραγωδίας, εκτοξεύοντας ένα εντυπωσιακό επικοινωνιακό πυροτέχνημα προς εφυσηχασμό της μάζας και προς συμμόρφωση των μέχρι τότε άτακτων υπουργών του. Σίγουρα η υποτιθεμενη ανάληψη της ευθύνης δεν ήταν αρκετή για να συμμαζέψει τα ασυμμαζευτες δηλώσεις των αρμόδιων υπουργών για την διαχείριση της κατάστασης.
Δεν ήταν η πρώτη φορά, όμως, που η έννοια της πολιτικής ευθύνης διαστρεβλώνεται. Διάφοροι πολιτευτές σπεύδουν να συνδέσουν την πολιτική ευθύνη με την μη επανεκλογή.
Σε μια αυθεντική δημοκρατική ή αντιπροσωπευτική πολιτεία η πολιτική ευθύνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ποινική ευθύνη. Όμως, οι επικοινωνιολόγοι εσφαλμένα ωθούν τον πολιτικό λόγο προς την χρήση βεβαρημένων όρων για την ημερήσια προπαγάνδα.
Επομένως, χρειάζεται περισσότερη μελέτη και προσοχή στην ορολογία που χρησιμοποιείται στην πολιτική και μιντιακή ατζέντα.
Οι παραδοσιακές έννοιες και τσιτάτα μιας εποχής που κλείνει τον κύκλο της δεν συγκινούν πλέον. Η Πολιτική Επιστήμη επανεξετάζει τις συμβατικές έννοιες , διαμορφώνοντας νέες συνθήκες στον πολιτικό ανταγωνισμό και την προπαγάνδα.
