Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, τις ίδιες ακριβώς ημέρες πέρυσι, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα ήταν, σε τέτοιο βαθμό , ανατρεπτικές για την πρώτη <<αριστερή>> κυβέρνηση στην Ελλάδα. Τότε, ο ενθουσιασμός της <<πολιτική αλλαγής>> της 25ης Γενάρη δημιουργούσε ελπίδες και προσδοκίες για εθνική, κοινωνική και οικονομική ανάταση. Μερικοί παρέμεναν επιφυλακτικοί, μεταξύ αυτών και εγώ, πλήν όμως κρατούσαν μια στάση αναμονής καθώς σε μια νέα κυβέρνηση δίδεται πάντοτε μια περίοδος ανοχής και χάριτος. Δεν αναφέρομαι, προφανώς, στην στάση των πολιτικών της αντιπάλων, διότι οι τελευταίοι όπως και οι του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν υπεράνω όλων το κομματικό συμφέρον και ως εκ τούτου δεν μπορούν να προσλάβουν και να αξιολογήσουν την πραγματικότητα με καθαρή ματιά, αλλα με φανατισμό και εμπάθεια.
Η ελπίδα έσβησε γρήγορα και μέσα σε επτά μήνες, έδωσε την θέση της στην μελαγχολία και με την σειρά της η μελαγχολία έδωσε την θέση της στην σημερινή οργή και αγανάκτηση. Στο μεταίχμιο μεταξύ της 12ης Ιουλίου και των πρόωρων εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου, αρκετοί εκ των συμπολιτών μας, αν και δυσαρεστημένοι απο την <<συνθηκολόγηση>> πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα μπορέσει να εφαρμόσει το μνημόνιο με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη. Μεταξύ αυτών και οι αγρότες, πολλοί εκ των διαμαρτυρυθέντων ελευθέρων επαγγελματιών και μια μεγάλη μερίδα των λαϊκών στρωμάτων.
΄Όσο και αν κάποια εναπομείναντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -που εμφορούνται ριζοσπαστικές ιδέες- δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το διανοηθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικό υποκείμενο- μεταλλάσσεται και οδεύει προς την σοσιαλδημοκρατία με ταχύτατους ρυθμούς. Βέβαια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπόσχεται έναν νέο δρόμο προς τον σοσιαλισμό, μέσα απο τις μάχες στον κυβερνητικό θώκο και στα κέντρα αποφάσεων υπερεθνικών οργανισμών που επι δεκαετίες η ριζοσπαστική Αριστερά αμφισβητούσε έως και αποδοκίμαζε. Μάλιστα θέτει την μάχη αυτή, ως το διακύβευμα για την αριστερά του 21ου αιώνα. Το κατα πόσον θα μπορέσει να <<υλοποιήσει>> το όραμα του, μέσω της νεοφιλελεύθερης οδού του τρίτου μνημονίου είναι άγνωστο. Διότι στην προσπαθειά του να βάλει <<ταξικές>> πινελιές στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου υποπίπτει στα αδιέξοδα και στις αντιφάσεις που ο ίδιος δημιούργησε. Και ερχόμαστε στο φλέγον ζήτημα του ασφαλιστικού που κυριαρχεί στην επικαιρότητα.
Η ταξική αμεροληψία και η κοινωνική αδικία του -απορριφθέντος απο τους δανειστές- προσχεδίου του νέου Ασφαλιστικού οφείλονται στον απόλυτο εξισωτισμό και την ολοκληρωτική ισοπέδωση που επιχειρεί να δημιουργήσει. Για παράδειγμα, εξομοιώνει τους έντιμους ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες με τους φοροδιαφεύγοντες, συρρικνώνοντας υπερβολικά το εισόδημα των πρώτων. Αντί της ενίσχυσης των μηχανισμών ελέγχου της φοροδιαφυγής( μέσω τεχνικών κλιμακίων της Κομισιόν), όλοι και όλες , ανεξαιρέτως, μετατρέπονται σε υπαίτιοι της χρεωκοπίας των ασφαλιστικών ταμείων, καλούμενοι να συνεισφέρουν το 80% του εισοδήματός του, πράγμα το οποίο χαρακτηρίζεται επιεικώς παράλογο! Μάζι με τις επαγγελματικές ομάδες, τις αμαρτίες δεκαετιών, θα κληθούν να πληρώσουν χαμηλοσυνταξιούχοι που θα χάσουν οριστικά το ΕΚΑΣ! Όπως γίνεται αντιληπτό η προσπάθεια ωραιοποίησης της πραγματικότητας απο την παρούσα κυβέρνηση ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Μερικές απλές λύσεις για το ασφαλιστικό.
Η παρούσα κυβέρνηση κάνει συχνά λόγο για <<στείρα διαφωνία ή αντιπολίτευση>> και για την απουσία αντιπρόταση. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο μέσος άνθρωπος γνωρίζει -αν όχι λεπτομερώς αλλα επαρκώς- τις αιτίες της χρεωκοπίας των ασφαλιστικών ταμείων θα μπορούσαν ως <<αντιπρόταση>> να σταθούν τα εξής:
1) Σύσταση εξεταστικής επιτροπής στην Βουλή για τις αιτίες που δημιούργησαν το πρόβλημα ώστε ύστερα απο ενδελεχή έρευνα να οδηγηθούν οι υπαίτιοι στην δικαιοσύνη. Θα ήταν προτιμότερο, η διαδικασία να διεξαχθεί απευθείας απο την δικαιοσύνη, καθ’ ύλην αρμόδια να ασκεί τέτοιου είδους αρμοδιότητες αλλά ο συνταγματικός νομοθέτης μερίμνησε να προστατεύσει το πολιτικό μας προσωπικό, αναθέτοντας στην εθνική αντιπροσωπεία δικαστικές αρμοδιότητες!
2)Ενίσχυση μηχανισμών ελέγχου του κρατικού μηχανισμού, μέσω της συνεισφοράς τεχνικών κλιμακίων της Κομισιόν που μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, υποβοηθώντας το έργο των ελληνικών αρχών.
3)Περικοπές στις αδικαιολόγητα υψηλές συντάξεις, πολλές εξ’ αυτών διπλές και τριπλές, ώστε να διασωθεί το ΕΚΑΣ και να προστατευθούν συνολικά οι χαμηλές συντάξεις.
Οι ως άνω προτάσεις ,-αν όχι αρκετές- αλλά απλές και άμεσα εφαρμόσιμες αποτελούν πάγιο αίτημα του κάθε υγιούς πολίτη αυτής της χώρας. Προσκρούουν, όμως, στην απροθυμία της πολιτικής τάξης να συγκρουστεί με τις ομάδες προνομιούχων και ταυτόχρονα στην πρωταρχική της μέριμνα να προστατεύσει τους κομματικούς στρατούς.
Η διέξοδος της πολιτικής συνεννόησης
Οι κοινωνικές αντιδράσεις κλιμακώνονται σε σημείο που οι αγρότες έχουν καταφθάσει στην Αθήνα και παραμένουν αποφασισμένοι για όλα! Προς αποφυγή ακραίων καταστάσεων και γενικευμένων ταραχών, προτείνεται, η κυβέρνηση να ανοίξει τον διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα και τις κοινωνικές ομάδες, αφού προβεί στις απαραίτητες διορθώσεις. Το ζητούμενο για την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα είναι να συγκρουστούν με τον ίδιο τους τον εαυτό, εξασφαλίζοντας το minimum εθνικής συνεννόησης και διαμορφώνοντας εκείνο το πολιτικό περιβάλλον που θα τους επιτρέψει να πάρουν οριστικό διαζύγιο με τις καταστροφικές πρακτικές του παρελθόντος.
Κατα το τελευταίο διάστημα, τα μηνύματα προς την χώρα μας είναι εξόχως αρνητικά, με την πλευρά των εταίρων να κάνει λόγο για καθυστερήσεις και κωλυσιεργία ως προς την εφαρμογή του προγράμματος. Αν συνεκτιμήσει κανείς και την δυσμενή θέση της χώρας μας στο μείζον ανθρωπιστικό ζήτημα των προσφύγων, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι οι συνθήκες επιτάσσουν την συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Μια συνεργασία και συνεννόηση στην βάση της προστασίας των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, της κοινής <<εθνικής γραμμής>> απέναντι στους ευρωπαίους εταίρος με αποκλειστικό σκοπό την ομαλή έξοδο απο την κρίση. Η ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών, τις επόμενες ημέρες, είναι αναγκαία προκειμένου να μην αναβιώσουμε τα γεγονότα του περασμένου Ιούλη, ευρισκόμενοι σε χειρότερη κατάσταση.
Το μήνυμα είναι ένα: Συγκρουστείτε με τα κόμματα σας, όχι με την κοινωνία!
