*της Αναστασίας Σκανδάλη, τελειόφοιτης Νομικής ΑΠΘ
Η Ολομέλεια του ΣτΕ με την απόφαση υπ’αριθμ 100/2017 έκανε δεκτή την αίτηση ακυρώσεως των Επαγγελματικών Ενώσεων με την οποία ζητούσαν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική , η υπουργική απόφαση της 7ης Ιουλίου 2014 , η οποία επέτρεπε τη δοκιμαστική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές σε τρεις περιοχές και οκτώ υποπεριοχές της Ελλάδος .
Με βάση τους νόμους 4177/2013 , 4208/2013 και 4254/2014 προβλέφθηκε ότι με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, θα ορίζονται τρεις τουριστικές περιοχές της χώρας στις οποίες θα επιτρέπεται πιλοτικά για ένα χρόνο η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές δίχως να απαιτείται για αυτά η έκδοση σχετικής απόφασης του αντιπεριφερειάρχη .
Κατόπιν των ανωτέρω ,εκδόθηκε η από 7/7/2014 απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης με την οποία και επιτράπηκε προαιρετικά η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές στις κάτωθι περιοχές :
Aττικής : α) Ιστορικό Κέντρο Αθηνών και β) Δήμος Ραφήνας -Πικερμίου
Κεντρική Μακεδονία : α) Iστορικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και β) Χαλκιδικής
Νότιο Αιγαίο :Δήμοι α) Ρόδου β) Κω γ) Ερμόπουλης,Σύρου δ) Μυκόνου και ε) Θήρας
Εν συνεχεία ενώπιον του ΣτΕ προσέφυγαν η Εθνική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών -Βιοτεχνών -Εμπόρων Ελλάδος ,η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος ,ο Εμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης και 20 καταστηματάρχες και έμποροι με την οποία ζητούσαν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η επίμαχη υπουργική πράξη .
Από την άλλη πλευρά, παρέμβαση υπερ της εφαρμογής της επίμαχης υπουργικής απόφασης άσκησαν ενώπιον του ΣτΕ ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχάνων ,ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων ,ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος και η Επιτροπή Ανταγωνισμού .
Η Ολομέλεια του ΣτΕ κατέληξε πως η νομοθετική εξουσιοδότηση στον υπουργό Ανάπτυξης να εκδίδει απόφαση για τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές <<χωρίς συγκεκριμένο προσδιορισμό >> , αντίκειται στο άρθρο 43 Σ το οποίο αναφέρει πως για τη ρύθμιση αντίστοιχων θεμάτων απαιτείται Προεδρικό Διάταγμα και όχι υπουργική απόφαση.Εν συνεχεία, κρίθηκε ως μη νόμιμη και ακυρώθηκε η συγκεκριμένη υπουργική απόφαση ενώ στην απόφαση που εξέδωσε το ΣτΕ γίνεται ιδιαίτερη και ενδελεχής μνεία στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων και των πολιτών σε συνάρτηση με την αργία της Κυριακής .
Αναλυτικότερα αναφέρεται:
«Το Σύνταγμα κατοχυρώνει για τους πάσης φύσεως εργαζομένους και απασχολούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, κλπ) το δικαίωμα ελεύθερου χρόνου και της απόλαυσης του ατομικού και του από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας.
Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).
Συναφώς, προσφέρει και την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του, θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21).
Περαιτέρω το ως άνω δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους εργαζόμενους όταν αυτοί δύνανται μόνοι ή από κοινού με την οικογένειά τους να μετέχουν στην συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα έχει επιλεγεί κατά μακρά παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης, η σχετιζόμενη με την Χριστιανική θρησκεία».
Αξίζει να σημειωθεί πως με βάση πρόσφατη διευκρίνηση της γενικής γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας του Καταναλωτή του υπουργείου Οικονομίας, << τα εμπορικά καταστήματα μπορούν να λειτουργούν οκτώ Κυριακές.>> Όμως, όπως συνεχίζει, «με την ψήφιση του άρθρου 114 του νόμου 4446/2016 ... τις υπόλοιπες Κυριακές του έτους, η προαιρετική λειτουργία επιτρέπεται μετά από απόφαση αντιπεριφερειάρχη, μόνο για τα καταστήματα που πληρούν τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 16 του νόμου 4177/2013 και συγκεκριμένα:
α) τα εμπορικά καταστήματα με συνολική επιφάνεια εμβαδού, όπως αυτό αναγράφεται στο λογαριασμό παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, μέχρι διακόσια πενήντα (250) τετραγωνικά μέτραβ) τα εμπορικά καταστήματα που δεν ανήκουν υπό οποιαδήποτε νομική σχέση σε αλυσίδα καταστημάτων, εξαιρουμένων των περιπτώσεων συμβάσεων δικαιόχρησης (franchise)γ) τα εμπορικά καταστήματα που δεν λειτουργούν με συμφωνίες συνεργασίας τύπου «κατάστημα εντός καταστήματος» ("shops-in-a-shop") και να μην βρίσκονται σε εκπτωτικά καταστήματα ("outlet"), εμπορικά κέντρα ή εκπτωτικά χωριά.
Σημειώνεται ότι οι αντιπεριφερειάρχες έχουν αυτή τη διακριτική ευχέρεια από το 2013».
