Τον Ιανουάριο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που ορκίσθηκε με πολιτικό όρκο, καθώς όπως δηλώνει ο ίδιος είναι άθεος. Άλλοι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης που δηλώνουν άθεοι είναι ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και ο πρώην πρωθυπουργός της Κροατίας Ζόραν Μιλάνοβιτς. Μάλιστα ο τελευταίος αντιμετώπισε μεγάλη δυσαρέσκεια από το κόμμα του και τον λαό της Κροατίας για αυτή την επιλογή.
Άλλο τι δηλώνει κανείς βέβαια, και άλλο πως φέρεται. Είναι πραγματικά άθεος ο Τσίπρας, λοιπόν;
Είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στο παρελθόν πως «Δεν είμαι θρησκευόμενος, και πιστεύω πως οι περισσότεροι της Αριστεράς είναι γνωστό πως δεν είναι θρησκευόμενοι….δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι τη θρησκεία και κυρίως τους κληρικούς που δίνουν μάχη καθημερινά, ειδικά στην επαρχία διατελώντας ένα πολύ δύσκολο έργο. Σέβομαι τους παπάδες και το κοινωνικό τους έργο.». Με την σύντροφο του Περιστέρα δεν έχουν νυμφευτεί, ούτε έχουν βαφτίσει τα παιδιά τους, ενώ ορκίσθηκε πρωθυπουργός με πολιτικό όρκο. Όπως φαίνεται πρόχειρα, στην προσωπική του ζωή φαίνεται άθεος ή τουλάχιστον άθρησκος.
Απολύτως θεμιτό, αρκετά ενδιαφέρον θα έλεγα, και μάλιστα μια κυρίαρχη διαφοροποίηση σε σχέση με τους προηγούμενους ηγέτες της χώρας, και ένα από τα σημαντικά «ατού» που τον ανέδειξαν σε πρωθυπουργό.
Τι έχει κάνει στον πολιτικό του βίο σε σχέση με την Εκκλησία; Ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι.
Δεν επεδίωξε σε κανένα επίπεδο το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, δεν έκανε καν βήματα για την πλήρη φορολόγηση της εκκλησίας, ούτε γενικώς προσπάθησε να διαφοροποιήσει την θέση του. Τουναντίον, η σχέση του με την Εκκλησία είναι άριστη, μάλιστα φέτος βρέθηκε στην Κέρκυρα, όπου όχι μόνο κράτησε το Άγιο Φως, αλλά παρακολούθησε την τελετή της Αναστάσεως μέσα από το κιόσκι της Πάνω Πλατείας. Στο πλευρό του η εξίσου άθεη Φωτεινή Βάκη, που επίσης κρατούσε στα χέρια της ένα «παγανιστικό κατάλοιπο», η οποία παρακολούθησε και εκείνη ένα τελετουργικό μιας οντότητας που δεν πιστεύει!!
Μιλάμε για την απόλυτη πολιτική ανεντιμότητα. Εφόσον κάποιος κάνει μια προσωπική επιλογή, την οποία στη συνέχεια μαρκετάρει και ως πολιτική, ειδικά όταν ορκίζεται με πολιτικό όρκο πρωθυπουργός (για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας) , και σε κάθε ευκαιρία διαδίδει με κάθε τρόπο πως είναι αντισυστημικός, πως είναι δυνατόν να εμφανίζεται σε ένα γεγονός τόσο υψηλού προφίλ, το οποίο στήθηκε για τον ίδιο, να τηρεί κάθε τελετουργικό και ξαφνικά να εμφανίζεται «ευλαβής» και «συστημικός»;
Με αυτό τον τρόπο, αυτό που θέλει να πετύχει είναι να απευθυνθεί σε όλους, θρησκευόμενους και μη, και να διεκδικήσει από όλους την ψήφο ως κατά περίπτωση «θρήσκος» και κατά περίπτωση «άθεος». Εξαιρετικά ανέντιμο. Όταν κάνεις μια επιλογή, θα πρέπει να φέρεις και το θάρρος να επωμιστείς και τις συνέπειες, όχι να την επικαλείσαι όταν είναι βολικό, και όταν όχι να την απεκδύεσαι να προσπαθείς να επωφεληθείς από την άλλη πλευρά.
Δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς με ένα απλό «ωχ, αδελφέ μου» ή «και οι άλλοι που πάνε και δεν πιστεύουν είναι καλύτεροι;». Οι άλλοι ας σπεύσουν να δικαιολογηθούν όταν έρθει η ώρα. Γιατί δεν μιλάει κανείς για την Περιστέρα; Ο Τσίπρας είναι ταγός της χώρας, και κρίνεται προσωπικά για αυτά που κάνει. Δεν είναι ένας απλός πολίτης, είναι πρωθυπουργός της χώρας, και θα πρέπει να δίνει ένα σωστό κοινωνικό παράδειγμα. Το πρωθυπουργικό αξίωμα, όπως και κάθε πολιτικό αξίωμα, δεν υπάρχει για να μπορεί κάποιος να μπορεί ελεύθερα να εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις και να μένει στο απυρόβλητο. Κρίνεται κανείς για τις αξίες του και πόσο τις τηρεί. Υποτίθεται μέρος της εκλογικής επιτυχία κάποιου αποτελεί και η προσωπικότητα του, η οποία, εφόσον εκλεγεί, θα δοκιμάζεται καθημερινά. Αν κάποιος είναι ειλικρινής και αληθινός, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο αυστηρό όσο ακούγεται.
Ούτε στην τελετή δεν θα έπρεπε να παρευρεθεί ο κ.Τσίπρας, καθώς το έκανε για λόγους ψηφοθηρικούς και καιροσκοπικούς. Μόνος έντιμος «παίκτης» τελικά ήταν ο Ζόραν Μιλάνοβιτς , και μπράβο του.
