Οφείλετε να το παραδεχθείτε, πως παρακολουθώντας μια σειρά/ταινία σχετική του επαγγέλματος, θέλετε άμα τη λήξει αυτής, να κλάψετε αρχικά, ίσως για το επεισόδιο ίσως και όχι, εν συνεχεία να κλείσετε το πρώτο εισιτήριο διαφυγής – σωτηρίας, χωρίς επιστροφή, για την ‘’Paradise law firm’’, με έδρα το Hollywood, το L.A., την Ν.Υ.C. και ούτω καθεξής και εντέλει να ικετέψετε γονυπετείς για μια θέση εργασίας εκεί. Το ζήτημα που εξετάζουμε αυτή την φορά είναι τι συμβαίνει στις ταινίες και τι στην πραγματικότητα στον δικηγορικό τομέα. Παρένθεση. Δε μου επιτρέπουν να σας προτείνω κάποιες από αυτές, καθότι θα κατηγορηθώ για διαφήμιση και δεν το θέλω. Ωστόσο, αν έχετε κάποια προσφορά της τάξεως των 50 ευρώ και άνω θα αναγκαστώ να παρανομήσω.
7η τέχνη:
Το πλάνο ξεκινάει με καθολική εικόνα του κτιρίου της Χ δικηγορικής εταιρείας ή της κατοικίας του Senior Partner ( αυτά τα ανώτερα στελέχη ). Το πρώτο είναι συνήθως ουρανοξύστης 30 τουλάχιστον ορόφων, με lobby, security, 15 ανελκυστήρες, υπόγειo πάρκινγκ, ως επί τω πλείστων κατασκευασμένο από γυαλί για ακόμα καλύτερη θέα, ενώ το δεύτερο είναι τις περισσότερες φορές loft, για την καλύτερη δυνατή θέα και αυτό, υπερ υπερ λουξ κατασκευής, με εσωτερική πισίνα, γυμναστήριο ενίοτε και butler, προκειμένου να φανεί ο πλούτος που διαχέεται ανελέητα, λόγω των μεγάλων και πολλών υποθέσεων που χειρίζονται καθημερινά.
H μέρα λοιπόν για τους συναδέλφους στο γυαλί ξεκινάει με γυμναστική στις 6.00 π.μ., στο σπίτι ( το γυμναστήριο δεν είναι για επίδειξη χρημάτων, αγαπητοί, κάποιοι το χρησιμοποιούν), στο πάρκο ή στο πεζοδρόμιο με την απαραίτητη ηχητική υπόκρουση. Μετά την πρωινή γυμναστική και ένα υγιεινό πρωινό, ακολουθεί επιδεικτικά ντύσιμο πολλών καρδιναλίων, αξιοζήλευτο πάραυτα. Κατά την είσοδο τους στην εταιρεία με ύφος αγέρωχο, συναντώνται πάντα, με τον συνεργάτη – μισητό εχθρό, τον οποίο ενδόμυχα εκτιμούν για τις γνώσεις του, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα σασπένς. Ανταλλάσσουν μειδίαμα, ενίοτε και μπηχτή και κατευθύνονται προς τα γραφεία τους - διαμερίσματα, όπου τους υποδέχεται ο/η γραμματέας ενημερώνοντας τους για τις 100 απίστευτες υποθέσεις που εμφανίστηκαν εν μια νυκτί και στις οποίες είναι αντίδικος παλιό φλερτ, πρώην φίλος - συνεργάτης ή ακόμη ένας μισητός εχθρός, οπότε πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους για την τιμή και αξιοπρέπεια τους. Στη θέα του γραφείου σε πιάνει μια μικρή κατάθλιψη, αλλά είναι ψέμα, είναι ψέμα, αυτό να σκέφτεσαι. Πλάνο : Υπάρχει έπιπλο γραφείου ( σκαλισμένο στο χέρι) φουλ εξοπλισμένο φυσικά, δερμάτινο σαλονάκι παραπλεύρως χωρητικότητας 6 ατόμων ( must ) , βιβλιοθήκη με δερματόδετους όλους τους τόμους, γωνία με ποτά ( απαραίτητη ) και φυσικά 10 πτυχία κορνιζαρισμένα σε επίχρυσα κάδρα, για να σου δείξουν για άλλη μια φορά πως αυτοί τα κατάφεραν καλύτερα από εσένα.
Ακολουθεί η πορεία επίλυσης της ή των μεγάλων υποθέσεων με τον συνάδελφο να καλεί νομικούς και μη τους λεγόμενους paralegal να ανατρέξουν στα αρχεία της εταιρείας για ανάλογες περιπτώσεις, βιβλιογραφία, νομολογία κ.α. Φυσικά σε αυτό το σημείο αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει τμήμα – όροφος, όπου κρατείται το αρχείο των υποθέσεων, τα βιβλία, οι κώδικες κτλ, πάνω από αυτόν βρίσκεται το τμήμα μηχανοργάνωσης, πιο πάνω το τμήμα οικονομικών και έπεται η συνέχεια (=πολλοί όροφοι, δεν ξέρω αν ήταν κατανοητό...). Κατά τη διάρκεια της ημέρας, έχουν γίνει 5-6 απειλητικά τηλεφωνήματα από τον αντίδικο – μισητό εχθρό, ο οποίος λόγω της ήττας από τον δικό μας πρωταγωνιστή σε προηγούμενες εξίσου μεγάλες υποθέσεις και έχοντας γίνει o περίγελος του συλλόγου, κινεί γη και ουρανό για να μη χάσει αυτή τη φορά. Τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιεί είναι κατά προτίμηση κατάσκοποι, που όλως τυχαίως εργάζονται στην εταιρεία και εσύ όταν βλέπεις τον πρωταγωνιστή να του εκμυστηρεύεται τρικ, παραμιλάς ,όπως η γιαγιά σου όταν έβλεπε τη Λάμψη ‘’ μηη μηην του λες Τ Ι Π Ο Τ Α είναι μιλημένος!!’’.
Το ίδιο βράδυ βρίσκει τους συναδέλφους στην τρίχα πάντα, με τους κυρίους να έχουν χαλαρώσει επιμελώς τη γραβάτα και τις κυρίες να έχουν πετάξει τις γόβες πάλι με στιλ πάνω στο επενδυμένο, με ακριβή φυσικά μοκέτα, δάπεδο, στη μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων, που μοιάζει με τη Στρογγυλή Τράπεζα, στην οποία συνεδρίαζε ο βασιλιάς Αρθούρος του Κάμελοτ και οι ιππότες του. Παρακολουθείς λοιπόν τις ιδέες που κατεβάζει η ομάδα του πρωταγωνιστή, τους κρυφούς έρωτες που υπάρχουν ανάμεσα στους εκπαιδευόμενους και μη ( ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΑΣΠΕΝΣ, ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ), τα κουτιά από τα κινέζικα εστιατόρια που δίνουν και παίρνουν αλλά και τους ΕΠΙΚΟΥΣ καβγάδες του πρωταγωνιστή με τον ανώτερο του, ο οποίος δεν συμφωνεί σχεδόν ποτέ με τον τρόπο διαχείρισης των υποθέσεων. Ξέρεις όμως πως γίνεται επίτηδες, ώστε να χειριστεί ακόμα καλύτερα την υπόθεση, γιατί θα νικήσει και πάλι. Χαρακτηριστική ατάκα στον καβγά: Goddammit I know how to run this company!
Η αυλαία της εξουθενωτικής αυτής μέρας κλείνει με την ανάλογη και πάλι ηχητική υπόκρουση και έρχεται το αύριο, όπου προς μεγάλη σου έκπληξη συζητείται η υπόθεση, συγγνώμη η φαντασμαγορική υπόθεση με πελάτες τους κολοσσούς της χώρας ( και άλλα λεφτά και άλλο ακριβό ντύσιμο ) . Σύσσωμη η εταιρεία καταφθάνει στο δικαστικό μέγαρο, το οποίο όντως αξίζει τον χαρακτηρισμό μέγαρο, αλλά και η αίθουσα του ακροατηρίου. Παντού μάρμαρα, γρανίτες, δαιδαλώδεις διάδρομοι, κολώνες ελληνικού και ρωμαϊκού τύπου, κάτι δώσαμε τουλάχιστον, καθαριότητα σε σημείο που ντρέπεσαι να πατήσεις και Η Σ Υ Χ Ι Α..
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και ενώ συλλογίζεσαι πως την έχασε, είθισται να εμφανίζεται ως από μηχανής Θεός κάποιος μάρτυρας/ έγγραφο/βίντεο που ανατρέπει τον ρουν της ιστορίας και φυσικά ο πρωταγωνιστής κερδίζει έτι μια φορά. Ο αντίδικος με την έξοδο από την αίθουσα εξαπολύει απειλές και ορκίζεται στους παλιούς, στους νέους Θεούς ή σε ο τι πιστεύει, πως θα πάρει εκδίκηση. ‘’ This isn’t over!’’ αναφωνεί και αποχωρεί με τη σειρά του με το γνωστό ύφος ( το αγέρωχο). Προσέχει όμως, διότι εκεί ένα παράπτωμα να κάνεις, για ένα πειθαρχικό να πας, έχεις φύγει από τον οικείο bar association / σύλλογο. Back to the office, η ατμόσφαιρα είναι εορταστική, η σαμπάνια ρέει, οι συνεργάτες χαλαρώνουν, όσοι θέλουν να ερωτοτροπήσουν φεύγουν διακριτικά και τα ταμειακά διαθέσιμα αυξάνονται κι άλλο.
Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε επεισόδιο και άκουσον άκουσον στο τέλος του χρόνου, οι συνεργάτες παίρνουν και bonus επιταγή πενταψήφιου αριθμού!!Δηλαδή πόση φαντασία πια ο σεναριογράφος..
Πραγματικότητα:
Αναφορικά με το τι συμβαίνει στην καθημερινότητα το γνωρίζετε οι περισσότεροι εξ ιδίας πείρας για αυτό ας μην μακρηγορήσουμε.
Οι χώροι που στεγάζονται τα δικηγορικά γραφεία ή εταιρείες, είναι συνήθως απλά, διαμερίσματα που ανακαινίσθηκαν ή πολυώροφα ( βία 6 πατώματα) κτίρια. Δεν έχουν πολύ γυαλί, μάρμαρο ή γρανίτη, δεν έχουν θέα το Μανχάταν ή το Central Park, δεν έχουν 30 διαφορετικά τμήματα. Μπορεί όμως να βλέπουν θάλασσα που για αυτό χτυπιούνται όλοι οι σκηνοθέτες, plus έχουν ήλιο και φυσικό φως, σπάνιο στις ταινίες.
In real life λοιπόν το ξυπνητήρι μπορεί να χτυπήσει στις 7.00 π.μ. ή και νωρίτερα αναλόγως του φόρτου εργασίας. Όμως ας μη γελιόμαστε. ΠΟΙΟΣ ΜΕΣΟΣ ΣΥΝΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα βάλει φόρμα και θα αρχίσει να τρέχει σαν το τρελό πριν το γραφείο; Δεν αντιλέγω κάποιοι το πράττουν, οκ δεν είστε τρελοί απλά σας ζηλεύω για αυτό σας κοροϊδεύω ( λιγάκι ). Στην απλή καθημερινή ζωή ο δικηγόρος, όπως και η υποφαινόμενη, θα ακούσει το ξυπνητήρι θα το χτυπήσει 3 φορές ( λύνονται έτσι τα μάγια και σταματάει να χτυπάει), θα σηκωθεί, θα χτυπήσει σίγουρα στο έπιπλο του κομοδίνου, θα παρασύρει στο διάβα του καρέκλες, χαλί κτλ και με βαριά καρδιά αλλά και τα τηλέφωνα ήδη να κουδουνίζουν θα ετοιμαστεί. Πρωινό ούτε λόγος. Λέξη δεν θα βγάλει μέχρι να πιει καφέ και άντε στη ζούλα να τσιμπήσει κανένα κουλουράκι Θεσσαλονίκης, τινάζοντας τα ψίχουλα με περισσή χάρη.
Στο γραφείο συνήθως οι υποθέσεις είναι πολλές και διάφορες και μπράβο δηλαδή. Δεν έχουν όλες όμως την αίγλη που εξαπολύεται από τις ταινίες. Τα έπιπλα είναι κομψά, λίγες φορές όμως υπάρχει παραπλεύρως αυτό το δερμάτινο σαλονάκι, που μπορείς να κοιμηθείς κιόλας. Το σαλόνι είναι έξω για τους πελάτες. Κρίμα. Η γωνίτσα με τα ποτά δεν είναι must, προσυπογράφω όμως πως υπάρχουν κρυφά μέσα σε ντουλάπια, για τις δύσκολες ώρες. Με τους συνεργάτες δεν κρατάμε κακία και αν πούμε και κάτι παραπάνω, νερό και αλάτι ή καρφίτσες πάνω στις καρέκλες ή αλάτι στον καφέ αντί ζάχαρη ή φαγουρόσκονη. Αστειεύομαι φυσικά...
Η ώρα επίλυσης της υπόθεσης: Ανατρέχουμε σε νομολογία, βιβλιογραφία, παρακαλάμε συνάδελφο για υποδείγματα, αν υπάρχουν ασκούμενοι βοηθάνε και εκείνοι, αλλά όλα αυτά μέχρι την κατάθεση. Η συζήτηση θα γίνει από 6 μήνες με 2-3 χρόνια πλην περιπτώσεων προσωρινής διαταγής και εύχεσαι να είσαι καλά στην υγεία σου τόσο εσύ όσο και οι πελάτες, ώστε να προλάβετε την εκδίκαση. Πόσες φορές κατά τη διάρκεια εκφώνησης υπόθεσης, ακούσατε αυτό το ‘’Απεβίωσε κύρια/ε Πρόεδρε…’’. Ουκ ολίγες. Τα κινέζικα κουτάκια από τα delivery αντικαθίστανται το βράδυ πριν την συζήτηση ( βλ. εύλογο χρονικό διάστημα), από κουτιά με πίτσες και επειδή κάποιοι είναι και πολύ μπροστά ίσως παραγγείλουν ιταλικό και κινέζικο. Άτιμη παγκοσμιοποίηση, άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις.. Εντάξει αυτό είναι από άλλο έργο.
Η είσοδος στα δικαστηριακά κτίρια δεν είναι ονειρεμένη. Μαύροι τοίχοι, όχι από άποψη, δυσοσμία, πολυκοσμία που οδηγεί σε θόρυβο, πονοκέφαλο και χάπια, αναμονή συν πλην 3 ώρες για την εκδίκαση, και αν είσαι και άτυχος η αντίδικη πλευρά θα ζητήσει αναβολή χωρίς ενημέρωση και θα φύγεις ηττημένος, όχι κυριολεκτικά μη φοβάσαι. Όταν βλέπεις πως η υπόθεση δεν πάει όπως τα περιμένεις, α) λιποθυμάς, β) κλωτσάς τον πελάτη για να λιποθυμήσει ή να βάλει τα κλάματα, γ) φωνάζεις φωτιααά, φωτιααά και τρέχεις. 'Ωριμο, δοκιμασμένο και εγγυημένο. Επιπλέον δεν θα εμφανιστεί ως δια μαγείας ο μάρτυρας/έγγραφο - κλειδί.
Στις περιπτώσεις εκείνες που συνάδελφοι οδηγηθούν στο πειθαρχικό ( κάτι θα έκαναν, δεν είναι άγιοι), ο εκάστοτε Σύλλογος δια του νόμιμου εκπροσώπου του, τελεί ρόλο ειρηνοποιού, όσο κι αν χτυπιέσαι στα πατώματα πως έγινε και αυτό, και αυτό και αυτό και αυτό! Πιθανόν να γίνει κάποια σύσταση αλλά την άδεια δεν την ανακαλούν. Μην πάρετε τώρα θάρρος και αρχίσετε τις ατασθαλίες. Συναδελφοσύνη u know..
At the end, ερχόμαστε στις αμοιβές. Οκ τα αστρονομικά ποσά που βλέπεις στην τηλεόραση δεν υπάρχουν, αν υπάρχουν τα θέλουμε ομολογουμένως, αλλά δεν υπάρχουν. Πρέπει να το πιστέψουμε. Πέραν του γεγονότος, ότι έχεις πάθει έλκος στομάχου από το άγχος, παρακαλάς κιόλας για την αμοιβή σου που στην τελική την αξίζεις. Δεν θα μπούμε και μέσα ( δεν ξεχνώ 24% ΦΠΑ κτλ ). Τα αγαπημένα bonus που ονειρεύεσαι,ίσως υπάρχουν σε μία μακρινή χώρα. Μαζί όμως με αυτά τα μέλη υπογράφουν και συμφωνητικό εχεμύθειας, για να μην αναπνέουν χωρίς άδεια στην εταιρεία. Οκ υπερβολικό.
Σε αυτή λοιπόν την πραγματικότητα, ένα έχω να πω: Objection your Honor!
