Τι μας έμαθε η κυβέρνηση.
Δημιουργική ασάφεια. Και γενικά οι φράσεις με τον όρο «Δημιουργική». Νέος όρος. Ενώ κάναμε μια αμφίβολη και ασαφή συμφωνία, περηφανευόμαστε, το βαφτίζουμε «δημιουργική ασάφεια» , και αφήνουμε τα στελέχη μας κατά δεκάδες ( κυριολεκτώ) να αναφέρουν στα ΜΜΕ πως δεν δεσμευόμαστε από την συμφωνία, πως δεν έχει αποφασισθεί ακόμα τίποτα, και πως είμαστε εντελώς ελεύθεροι, και μένουμε ξεκρέμαστοι. Είναι σοβαρή διαπραγματευτική πρακτική αυτή; Το να λες δημόσια πως οι συμφωνίες που κάνεις είναι μαϊμού; Ή είναι μια «ανορθόδοξη» θεωρία των παιγνίων του κ.Βαρουφάκη; Βρισκόμαστε ακόμα σε περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα αντιπολίτευση και παραμένει σε ακαδημαϊκές προσεγγίσεις; Μετά ακούω και άλλους όρους όπως το «δημιουργική λογιστική», «δημιουργική διαπραγμάτευση». Αναρωτιέμαι αν είναι συνώνυμο με το «ευφάνταστη» ή το «ανύπαρκτη». Κακά τα ψέματα, δεν είναι ότι κερδίσαμε και τίποτα από την διαπραγμάτευση ή την αβεβαιότητα που δημιουργήσαμε οι ίδιοι αυτούς τους μήνες.
Κλιμάκια θεσμών. Από Τρόικα. Αυτό μάλιστα έγινε μέσα σε μια ημέρα. Το πιο περίεργο απόλα είναι πως είναι ακριβώς τα ίδια άτομα, στις ίδιες θέσεις, που γράφουν τις ίδιες εκθέσεις θα προκαλέσουν τα ίδια αποτελέσματα. Αλλά τώρα δεν έχουν πιο περίπλοκο όνομα. Ονομάζοντας τους «θεσμούς» και ανακοινώνοντας πως «η τρόικα τελείωσε» αλλάζει κάπως τη θέση μας;
Έντιμη συμφωνία. Νέος όρος. Τι πάει να πει έντιμη συμφωνία; Πως συμφωνεί κάπως έντιμα; Όταν όλα τα χαρτιά του είναι στο τραπέζι ή όταν δεν έχει άλλες επιλογές (όπως τώρα) ; Θα συμφωνήσουμε κάτι χειρότερο ή κάτι καλύτερο; Θα ξανασυμφωνήσουμε; Γιατί είχα την εντύπωση ότι είχαμε ήδη συμφωνήσει και τώρα κοιτάζαμε τους όρους.
Ανθρωπιστική Κρίση. Από Κοινωνικό Μέρισμα. Θυμάμαι πέρσι, περίπου τέτοια εποχή που λοιδορούσα τα 500 εκατ. του κοινωνικού μερίσματος, έλεγα πως ήταν ψίχουλα, ελεημοσύνη, αδικία και μόνο μια μικρή ειρωνική ένεση προς την κοινωνία. Ακόμα το πιστεύω πως με ελεημοσύνη και τέτοια μικρά ποσά δεν μπορεί να ορθοτονήσει ξανά η οικονομία. Η νέα κυβέρνηση λοιπόν έρχεται και διαθέτει περίπου τα μισά ( 240 εκατ.) για την «ανθρωπιστική κρίση» και περηφανεύεται τόσο πολύ, πως πάσχισε, ίδρωσε, πως δήθεν διέλυσε την αδικία στην κοινωνία και πως ήταν ένα πραγματικά ζηλευτό επίτευγμα. Δεν ήταν τίποτα, οι δικαιούχοι είναι ακόμα λιγότεροι, οι παροχές είναι για γέλια ( 70 ευρώ το μήνα το λεγόμενο επίδομα σίτισης) και η κατάσταση παραμένει ίδια και χειρότερη.
Πρόσφυγες-Λιάζονται . Από Λαθρομετανάστες. Όπως φαίνεται, έρχεται μία δύσκολη μεταναστευτική χρονιά για την οποία θα αναγκασθεί να προετοιμαστεί η Ευρώπη καθώς εντός του 2015 αναμένεται να φθάσουν στην Ελλάδα έως 100.000 πρόσφυγες. Εμείς καταφέραμε πάντως να αλλάξουμε το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούνταν μέχρι σήμερα, από λαθρομετανάστες, σε μετανάστες, σε παράτυπους μετανάστες, σε πρόσφυγες. Ούτε περισσότερη προετοιμασία, ούτε κάποιο σχέδιο σχετικά με το πώς θα γίνει διαχείριση του πλήθους, παρά τον τριπλασιασμό των κονδυλίων από την Ευρώπη ακριβώς γιαυτό το λόγο . Φανταστείτε ένα πλήθος ανθρώπων να περιφέρονται, να λιάζονται, να κοιμούνται, να πεινούν, να μην γνωρίζουν τη γλώσσα, να προέρχονται από κοινωνίες με εντελώς διαφορετικό αξιακό σύστημα σε σχέση με την αξία της ζωής να είναι αδύνατο να ελεγχθούν καθώς δεν υπάρχουν τα μέσα. Τώρα που το σκέφτομαι, μην το φανταστείτε, κατεβείτε μια βόλτα στο Σύνταγμα.
Υποθέτω πως η καλύτερη απάντηση που θα μου έδινε ένα στέλεχος της κυβέρνησης θα ήταν πως «θες η Ελλάδα να αποτύχει, μας στήνεις παγίδα».
Μόνο με το να βαφτίζει κανείς τις αρνητικές καταστάσεις που τον περιζώνουν ως κάτι άλλο δεν σημαίνει ότι θα τις έχει προσβάλει και αντιμετωπίσει στην ουσία τους. Μπορεί να δυσκολεύει την κατάσταση μάλιστα διότι χρησιμοποιώντας νέους όρους είναι δυνατόν αν αποπροσανατολίσει τα αρνητικά συναισθήματα του κόσμου. Γιατί, το μνημόνιο, η τρόικα ή το κοινωνικό μέρισμα δεν ήταν χείριστα; Γιατί να περάσουν στην λήθη μέσω άλλων όρων ; Δεν λύθηκαν ως ζητήματα, και στο κάτω κάτω αξίζουν αποδοκιμασίας. Τέτοια θέματα τα είχαμε ήδη από το 2011, στους πρώτους διαχωρισμούς του «μνημονίου» από τη «δανειακή σύμβαση».
Δεν αλλάζει τίποτα με τέτοιους θεατρινισμούς και κόλπα. Μόνο ζημιά προκαλείται.
Να το πω και απλά, στο «μπλα μπλα καλοί είμαστε, στο διαταύτα;».
