20 Ιουλίου 2016, 20 Ιουλίου 1974, 42 χρόνια μετά. Κύπρος
15 Ιουλίου 2016 γίνεται παγκόσμιος λόγος για το πραξικόπημα στην Τουρκία. Ένα πραξικόπημα τρόπον τινά κάλπικο (αν μου επιτρέπετε) με δυσμενείς συνέπειες τόσο για τον τουρκικό λαό, όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως ήταν αναμενόμενο έδωσαν την δέουσα προσοχή αλλά και υπερβάλλον ζήλο για την προώθηση της είδησης.
Στις 15 Ιουλίου 1974 λαμβάνει χώρα ένα πιο αληθινό και καταστροφικό πραξικόπημα, αυτό στην Κύπρο.
Μια από τις ιστορίες που έλαβαν χώρα σε αυτή την εισβολή είναι και η δική σου, που ως ελάχιστο φόρο τιμής θα ήθελα να αναφέρω. Κανείς δεν έχει μιλήσει για σένα δημοσίως, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, ίσως και από αυτό έρθουν στο φως και άλλες ιστορίες αφανών ηρώων. Εκείνη τη μέρα στην Αμμόχωστο όπου έμενες, άκουσες τα αεροπλάνα, τον θόρυβο, το βουητό που έβγαινε από τα έγκατα της γης, τις κραυγές της οικογένειας σου.Βγήκες στο δρόμο, είδες στρατιώτες να τραβούν βίαια τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και να στοιβάζουν τους φίλους σου για τις φυλακές, για τις ανακρίσεις, για τις πολυπόθητες πληροφορίες που θα έδιναν μια άλλη χροιά σε αυτή την ειρηνική παρέμβαση. Είδες την απόβαση εκ θαλάσσης, είπες πως η θάλασσα έγινε μαύρη και δεν ήταν από τα σύννεφα.
Σε άρπαξαν μαζί με συγγενείς και φίλους. Ήξερες που πηγαίνεις. 4 μέρες μετά το σώμα σου, είπαν δεν είχε κλειστούς πόρους, δεν είχε άλλο αίμα να δώσει, ίσως γιατί δεν ήθελες. Σε βασάνισαν, γιατί έτσι τους είχαν καθοδηγήσει. Την 5η μέρα, στο στρατόπεδο σε αναγνώρισε ένας φίλος σου αξιωματικός, έστειλε μήνυμα στη γυναίκα σου πως ζεις ακόμη..Ερχόταν τα βράδια και σου έδινε νερό, μας το είπαν οι συγκρατούμενοι σου. Έδωσε εντολή να σε αφήσουν, χωρίς αποτέλεσμα. Κατάφερε να σε απαλλάξει από τα πυρωμένα σίδερα, που κόλλαγαν καθημερινά πάνω σου. Οι πληγές σου σταμάτησαν να τρέχουν τότε. Το νερό σωτήριο κάθε βράδυ.
Πέρασε και άλλη βδομάδα. Ο φίλος σου, σου έδωσε και ψωμί γιατί το στόμα σου πριν ήταν μια άμορφη μάζα, τώρα μπορούσες να φας. Ρώταγες για τα παιδιά σου, αν είχαν χωριστεί, αν είχαν χαθεί. Τα γρονθοκοπήματα δεν σε ένοιαζαν πια, δεν φώναζες. Η εξάντληση ερχόταν σε αντίθεση με τη δύναμη ψυχής που έδινες. Η γυναίκα σου μάθαινε για σένα, σου έστειλε ένα σταυρό για προστασία. Σε έβαλαν να τον καταπιείς γιατί μόνο έτσι θα τον κράταγες. Το έκανες δεν σε ένοιαξε.
Τα τραύματα σου άρχισαν να επουλώνονται, οι μέρες πέρναγαν. Ήρθε η μέρα της απελευθέρωσης σου, το προηγούμενο βράδυ ο φίλος σου, στο ανακοίνωσε, είχε μεσολαβήσει. Όμως έπρεπε και πάλι να συναντήσεις τον ατμό που σε έκαψε και τα σίδερα που σε τρύπησαν. Λύγισες, έπεσες και το μόνο που φώναξες, είναι να μην σε δουν οι δικοί σου έτσι. Σε άφησαν στην οικογένεια σου, σε είδαν, σε φρόντισαν. Δεν είπες ποτέ τι έγινε. Το έμαθαν από άλλους που απελευθερώθηκαν έπειτα. Επαναλάμβανες, πως οι άνθρωποι δεν ευθύνονται για τα ατοπήματα των κυβερνήσεων και των συμφερόντων τους. Δεν μίσησες και δεν κατηγόρησες τους δεσμώτες σου. Τους ευχαρίστησες που δεν πέθανες.
Ειρωνικό όμως, κατέληξες όχι από τα τραύματα σου, αλλά από την επάρατη νόσο. Ρώταγες μέχρι τέλους για τον φίλο σου που σε έσωσε. Δεν πρόλαβες να μάθεις. Τον κατηγόρησαν για προδοσία, είχε αιχμαλωτιστεί. Κανείς δεν έμαθε για εκείνον ξανά, κανείς δεν τον είδε. Πρόσφατα βρέθηκαν ομαδικοί τάφοι, κοντά στην Αμμόχωστο, ταυτοποιήθηκε το DNA του, τον βρήκαν παππού. Σαν σήμερα γιόρταζες. Σε ευχαριστώ για την κληρονομιά σου.
Στην Βικιπαίδεια το πραξικόπημα στην Κύπρο ορίζεται ως : ‘’Στις 15 Ιουλίου του 1974 εκδηλώθηκε στην Κύπρο πραξικόπημα από ομάδα στρατιωτικών, μέρους της Εθνοφρουράς, (με υποστήριξη δυνάμεων και από κάποιους Ελληνοκύπριους και Έλληνες παραστρατιωτικούς), εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄. Πέντε μέρες αργότερα η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο χρησιμοποιώντας το πραξικόπημα ως πρόφαση και έκτοτε κατέχει πέραν του 36% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Στη δεύτερη φάση της απόβασης στις 14 Αυγούστου του 1974 έγινε η δεύτερη εισβολή. Μέσα σε μόνο 2 μέρες ο Αττίλας κατέλαβε τα τρία τέταρτα της επαρχίας της Αμμόχωστου. Στις 16 Αυγούστου του 1974 ο τούρκικός στρατός βρέθηκε μέσα στην πόλη της Αμμόχωστου και χωρίς να συναντήσει καμιά αντίσταση την κατέλαβε..Η πόλη αποκλείστηκε από τα τουρκικά στρατεύματα αμέσως μετά την κατάληψη της και σε κανένα δεν επιτρεπόταν η είσοδος ούτε ακόμα σε δημοσιογράφους, καθώς σε αντίθεση με άλλα τουρκοκρατούμενα μέρη της Kύπρου, έχει κλείσει την περιοχή με συρματοπλέγματα. Η τούρκικη εισβολή μετέτρεψε την Αμμόχωστο σε πόλη φάντασμα .Τον όρο αυτό χρησιμοποίησε ένας Σουηδός δημοσιογράφος ο οποίος επισκέφθηκε την Αμμόχωστο το 1977, 3χρόνια μετά την εισβολή.’’
