* Ο Χρήστος Λιτζερίνος είναι δικηγόρος Χαλκιδικής.
«Μαρία πιάσε μου τη γραβάτα, την κόκκινη, από το συρτάρι» Η Μαρία γύρισε και τον κοίταξε με απορία «Χέρια έχεις μπορείς να την πάρεις και μόνος σου» κι έσκυψε πάνω από το μπρίκι του ελληνικού που σκορπούσε στην κουζίνα Βραζιλία.
«Το κέρατο μου, δεν θα προλάβω» σκέφτηκε καθώς έχωνε το κεφάλι του μέσα στο συρτάρι με τις γραβάτες. Λαβύρινθος. Το ξερε ότι μέσα γινόταν της κακομοίρας. Γραβάτες μονόχρωμες, γραβάτες με πουα, με λαχούρια, με λοξές γραμμές, με ίσιες γραμμές, γραβάτες σατέν, μάτ, πλεκτές, αρμανι, γκουτσι και δεν συμμαζεύεται. Όλες τυλιγμένες προσεκτικά σε κυλίνδρους, έπιαναν απ’ ακρη σ’ άκρη το συρτάρι, σε δυο σειρές, η μια σειρά πάνω στην άλλη.
«Άντε τώρα να βρω την κόκκινη…» Ήθελε σώνει και καλά την κόκκινη και άμα του καρφωνόταν η ιδέα δεν έκανε πίσω σπιθαμή.
«Μου λες που θα βρω την κόκκινη;» έστειλε την ερώτηση στη μεριά της κουζίνας για να πάρει την απάντησή του μετά από ένα παρατεταμένο «φρρρρ» της γλώσσας της πάνω στο φλιτζανάκι του ελληνικού.
«Εκεί που την καταχώνιασες όταν τη μοστράριζες…» Δεν έβλεπε το πρόσωπό της αλλά ήταν σίγουρος ότι κρυφογελούσε σαδιστικά με τον πόνο του εκείνη τη στιγμή κι άναβε τσιγάρο με αυταρέσκεια. Άρχισε να κάνει άνω κάτω το συρτάρι.
«Για ναχουμε καλό ρώτημα, τι την θες τη γραβάτα, εσύ δεν την μοστράρεις πια στα Δικαστήρια από τότε που βγήκε ο Τσίπρας !!» Η αλήθεια ήταν ότι είχε σχεδόν ένα χρόνο να φορέσει γραβάτα στα Δικαστήρια, από τότε που ο Αλέξης ξεκούμπωτος προφήτεψε τον ερχομό της Ελπίδας στην Ελλάδα. Την πέταξε κι αυτός μετά τις εκλογές. Στην πορεία διαπίστωσε ότι ήταν πιο κουλ και τρέντυ να κυκλοφορεί στις αίθουσες των δικαστηρίων χωρίς γραβάτα. Οι νεαρές δε δικηγορίνες σε έβλεπαν με άλλο μάτι, κατέληξαν στο συμπέρασμα σε παρέα πενηντάρηδων γύρω από τα ποτήρια του εσπρέσσο. Αυτοκολακεύονταν περισσότερο κάνοντας τα στραβά τα μάτια στις ρυτίδες και τα γκρίζα μαλλιά, αν και η γυναίκα, με το τετράγωνο μυαλό της, δεν έβλεπε και με πολύ καλό μάτι την αγραβατοσύνη του. Σκεφτόταν η έρμη «Τί πελάτες να χτυπήσει κανείς χωρίς γραβάτα; Μόνο καμμιά γκόμενα». Στη δεύτερη πρόταση όμως κόλαγε το μυαλό και από έρμη και κακομοίρα γινόταν λέαινα φοβερή και τρομερή που άμα έκανες τη στραβή στη σκέψη και μόνο, η δαγκωματιά ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να σου συμβεί. Μένανε λοιπόν κι αυτοί στα λόγια του κυλικείου της Ευελπίδων για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους από τα λιοντάρια του σπιτιού.
«Θα πάμε στην πορεία !!» μούγκρισε μέσα από το συρτάρι.
«Σε ποιααα;»
«Στην πορεία ντε… για το ασφαλιστικό…» ξαναμούγκρισε ενώ έσκαβε
«Καλά στην πορεία με γραβάτες θα πάτε; Θα γίνετε ρεντίκολο των σκυλιών. Θα σας γαβγίζει μέχρι και ο συχωρεμένος ο Λουκάνικος» ξέσπασε η έρμη η λέαινα σε γέλια που έκαναν τα λυτά μπαλκόνια της μέσα στο κομπινεζόν να κουνιούνται σαν σε σεισμό επτά Ρίχτερ.
«Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε δικηγόροι» πετάχτηκε έξω από το συρτάρι με την κόκκινη γραβάτα τυλιγμένη στο χέρι του.
«Καμάρωσε που σε κατάντησε ο Τσίπρας σου. Να φοράς γραβάτα μια φορά την εβδομάδα σε πορεία και τις υπόλοιπες ξεκούμπωτος να χαζεύεις με τους φίλους σου τις δικηγορίνες στα καφε. Αυτή είναι η κατάντια σας !!!» την τελευταία λέξη τη συλλάβισε για να δώσει έμφαση στην κατάντια, λες και δεν την ήξερε. Αλλά έτσι είναι οι γυναίκες, όταν πέσεις κάτω σου δίνουν και μια από πάνω όχι για να σε αποτελειώσουν, αλλά έτσι για να σε βασανίσουν και να χαίρονται που και πάλι είχαν δίκιο.
«Άμα δεν αγωνιστούμε αγαπητή μου δεν θα πάρω σύνταξη ποτέ» κορδώθηκε μπροστά στον καθρέφτη σιάζοντας τον κόμπο της κόκκινης γραβάτας. «Τελικά δεν ξέχασα ο πούστης να δένω τον κόμπο της» περηφανεύτηκε από μέσα του και ξαναφούσκωσε τεντώνοντας τον λαιμό μέχρι που εξαφανίστηκαν οι ζάρες.
«Καλααα…» είδε την Μαρία στον καθρέφτη, από πίσω του, να του χαμογελά και να βάζει κι αυτή το χέρι της στον κόμπο της κόκκινης γραβάτας. Τελικά η φαντασία του δεν ήταν και τόσο μεγάλη. Άλλη εικόνα έδειχνε τώρα η γυναίκα του από αυτή που φαντάσθηκε. Εκτός αν είναι γυναικείο κόλπο κι αυτό, της πλήρους δηλαδή εξουθένωσης του αντιπάλου με κρύο και ζεστό, ώσπου στο τέλος δεν αισθάνεσαι τίποτα και δέχεσαι το τελειωτικό χτύπημα. «Δύσκολος αντίπαλος οι γυναίκες» σκέφτηκε.
«Κάνατε απεργίες με τον Μητσοτάκη, κάνατε με τον Παπανδρέου, με τον Σημίτη με τον χοντρό τον Καραμανλή, με τον χαζό τον Παπανδρέου, με τον γκαβό τον Σαμαρά και τώρα με τον βλαμμένο τον Τσίπρα. Δεν αφήσατε κυβέρνηση χωρίς απεργία και όλες τους είναι αλήθεια κατατρόμαξαν από τις γραβάτες σας….» κούνησε το κεφάλι ειρωνικά καθώς τον βοηθούσε να φορέσει το μπλέ σακάκι.
«Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Η κυβέρνηση είναι μαζί μας !!!» Τον έπιασε από του ώμους και τον γύρισε κατάματα.
«Νομίζω ήρθε η ώρα να σου δώσω το χαπάκι που μου σύστησε ο κουμπάρος. Θα είναι καλό και για σένα και…. για μένα» του χτύπησε καθησυχαστικά τις πλάτες.
«Λέγε ό, τι θες, ο Κατρούγκαλος είναι μαζί μας. Έτσι θα πιέσουμε τους δανειστές να κάνουν πίσω. Θα σώσουμε τα γερατειά μας»
«Τα δικά σου εννοείς γιατί εγώ είμαι νέα ακόμη και μπορώ να κάνω και άλλη δουλειά πιο επικερδή….» τον διόρθωσε, καθώς του έδινε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο.
«Άντε καλή πορεία να έχετε και πρόσεξε μη σου λερώσει κανα ΜΑΤατζής την καλή σου τη γραβάτα μωρό μου….» του φώναξε πίσω από την πλάτη και σταυροκοπήθηκε προτού σκάσει στα γέλια.
Η Μαρία είχε ξαπλάρει στον καναπέ κι έβλεπε τις ειδήσεις στο MEGA, όταν εκείνος άνοιξε την εξώπορτα και μπήκε μέσα. «Μεγάλη κούραση…» πρόλαβε να μονολογήσει, περισσότερο αμυντικά παρά επιθετικά. Γύρισε το κεφάλι της και τον σκάναρε απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια.
«Σου πήραν τη γραβάτα τα ΜΑΤ μωρό μου;»
«Όχι τις κρεμάσαμε στο Σύνταγμα έξω από τη Βουλή για διαμαρτυρία»
«Καλά ήσασταν τόσοι χιλιάδες. Εγώ στην τηλεόραση είδα καμιά δεκαριά γραβάτες μόνο κρεμασμένες στα δέντρα. Μέσα σ’ αυτούς τους δέκα μαλάκες ήσουν κι εσύ να υποθέσω» Δεν φαινόταν να ταράζεται η εξωτερική μακαριότητα της γυναίκας. Τα δικά του νεύρα όμως είχαν γίνει τσατάλια.
«Ο Κατρούγκαλος σας βοήθησε;» το καρφί έπεσε την ώρα που σκυμμένος έλυνε τα κορδόνια στο χωλ.
«Τον πούστη !!! Δεν κάνει πίσω. Θα μας καταστρέψει και δεν θα πάρω και σύνταξη πάνω από τρακόσια ευρώ. Άμα ζήσω…» φάνηκε να χάνει το κουράγιο του. Αμέσως πήρε τα πάνω του, μόλις είδε στο γυαλί την παρουσιάστρια των ειδήσεων.
«Κι αυτοί οι πούστηδες μας κοροϊδεύουν. Καμμία κοινωνική τάξη δεν μας πιστεύει. Μας θεωρούν προνομιούχους, ενώ τρέχουμε για το μεροκάματο» πέταξε στην πολυθρόνα το μπλε σακάκι και έκανε ένα βήμα για το σαλόνι
«Έλα εδώ μωρό μου να σου δείξω πως κάνουν απεργίες και πορείες» Η Μαρία φορούσε μια κοντή φούστα που άφηνε τα μπούτια της γυμνά και από πάνω της ένα κοντομάνικο μπλουζάκι που πίεζε τα στήθια της τόσο, που σίγουρα τώρα σε έναν σεισμό επτά Ρίχτερ δεν θα καταλάβαιναν τίποτα. Γούρλωσε τα μάτια του και προχώρησε προς το μέρος της. Κάθισε δίπλα κοιτάζοντάς την με απορία.
«Βλέπεις εκεί στην τηλεόραση τι δείχνει;» Γύρισε το κεφάλι του και είδε μια μεγάλη πορεία απεργών αγροτών με τρακτέρ κάπου στη Βόρεια Ελλάδα.
«Τους αγρότες…… κι αυτοί για το ίδιο παλεύουν» το μυαλό του ήταν ακόμη κουρασμένο από τον ποδαρόδρομο στο κέντρο της Αθήνας.
«Στο μεγάλο πανό γράφει: ΑΓΡΟΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΛΕΦΤΑ, ΑΓΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ» έκανε μια παύση εκείνη περιμένοντας να αντιδράσει το ανδρικό μυαλό. Καλά ας μη το κουράζουμε κι άλλο.
«Μωρό μου δεν είδαν τα λεφτά σου, ούτε τα καλά μαγαζιά, ούτε τα μπαρ, ούτε τα ξενυχτάδικα, ούτε οι πουτάνες. Ποιος να δώσει σημασία σε μια κόκκινη ψωρογραβάτα;»
«Γαμώτο…. τελικά έχουν τον τρόπο τους οι γυναίκες να μας πεθαίνουν και να παίρνουν τη σύνταξή μας. Γι’ αυτό είναι άνετες σαν την κυβέρνηση…..» πρόλαβε να σκεφτεί πριν τον χουφτώσει η Μαρία.
Σας άρεσε το άρθρο; Το Ανάλυσε το είναι ένα ανεξάρτητο site αποτελούμενο κυρίως από νέα άτομα. Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια κάνοντας donate. Ευχαριστούμε 🙂
