Όπως προχωρούσαμε ανέμελοι – φταίει η αποχή για το ανέμελοι..οκ;- στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Δικαστηρίων μας, all of a sudden που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, Αμερικάνοι ( whatever ας διχαστούν μεταξύ τους για τα πρωτεία), ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν την εικόνα (ως παρατίθεται ). Τι ακολούθησε; Σιωπή και βλέμματα συνομωσίας, όπως καλή ώρα ο κ. Πάνος Κοκκινόπουλος, τοποθετεί στους χαρακτήρες του, στην 10η Εντολή. Ακολουθούν φράσεις τύπου ''πλάκα κάνεις'', '' δεν υπάρχει'' κτλ, - ασχέτως που η ελληνική γλώσσα κατατάσσεται στις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου- σε θέματα πανικού, θυμού, ευφορίας γυρνάμε στις 5-6 φράσεις που μας ακολουθούν από νήπια και δε θέλουμε με τίποτα να αποβάλλουμε και καλά κάνουμε. Κι όμως, η εικόνα αυτή είναι πέρα ως πέρα αληθινή και δυστυχώς υπήρχαν και έτερα σημεία με στιβαγμένα βιβλία πάνω σε παγκάκια, συνοδευόμενα υπό ανάλογης σημείωσης. Που μας οδηγεί αυτό;; Σε απολύμανση αρχικά και γιατί όχι και σε έναν αντιτετανικό. Σύμφωνα, με την παλαιά ρήση, η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, ως άλλο αιλουροειδές, σκέφτηκα να παραθέσω την απορία μου σε υπάλληλο, που εκείνη την ώρα ήταν πάρα μα ΠΑΡΑ πολύ busy – έφτιαχνε καφέ στη χόβολη. Η απάντηση ήταν καταπέλτης. Έλα σε λίγο δεν μπορώ τώρα έχω δουλειά. Μα δεν θέλω να ρωτήσω για κάποια δικάσιμο. Έλα σε λίγο δεν μπορώ τώρα έχω δουλειά, δεύτερη φορά. Αποχωρώντας, αποφασίζω να απαθανατίσω την εικόνα και για καλή μου τύχη, συνάντησα πολύ εξυπηρετικό κατά ομολογία υπάλληλο, ο οποίος με ενημέρωσε πως, τα εν λόγω βιβλία είναι από το παλιό αρχείο το οποίο επρόκειτο να μεταφερθεί. Η απορία μου ήταν γιατί αυτά όπως και οι υπόλοιπες στοίβες, έπρεπε να βρίσκονται εντός των διαδρόμων, πάνω στα παγκάκια που υπάρχουν για να κάθεται το κοινό και εμείς ενίοτε, αλλά και στον εργασιακό χώρο τόσων υπαλλήλων.
Δεν ετέθη κάποιο παράπονο;Και αν ετέθη οδηγήθηκε υπερ πίστεως και πατρίδος; Βρισκόμαστε αισίως στο σωτήριο έτος 2016 μ.Χ. και ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι δικαστηριακοί χώροι είναι κατά κυριολεξία αξιοθέατα, τα οποία σαν άλλος Κινέζος – no offense - θέλεις διακαώς να φωτογραφίσεις, οι υπάλληλοι και εμείς ως κλάδος, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίζουμε αυτή την κατάσταση καθημερινά πανελληνίως. Σαφώς και η συγκεκριμένη εικόνα, θεωρώ πως ωχριά σε σχέση με συνθήκες που επικρατούν σε άλλα κτίρια της χώρας μας και τις οποίες αντιμετωπίζουν συνάδελφοι. Τρανταχτό οικείο παράδειγμα, παλαιά κρατητήρια που έχουν αντικατασταθεί με αρχείο στο οποίο για να βρεθεί η δικογραφία πρέπει : α) να μην είσαι κλειστοφοβικός, αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξεις πάνω από 5 λεπτά, β) να είσαι θρησκόληπτος γιατί πρέπει να κάνεις τον σταυρό σου προκειμένου να μην πέσει στο κεφάλι σου, ποντίκι, σίδερο ακόμη και η δικογραφία, γ) να είσαι εφοδιασμένος με μάσκα, προς αποφυγή δυσάρεστων οσμών, δ) να έχεις βιονική όραση, διότι εκεί που προχωράς στο ημίφως μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με περιττώματα ζώων, σπασμένα γυαλιά ακόμα και τα ίδια τα ζωάκια, τα οποία δεν θα ήθελα να ονοματήσω, διότι μπορεί να έχω πατήσει και κανένα άμοιρο κατά λάθος, ε) να κρατάς μαζί σου απολυμαντικά χεριών χρήσιμα πριν, κατά την είσοδο και μετά την έξοδο, στ) να μην υποφέρεις από άσθμα ή αναπνευστικά προβλήματα λόγω της υγρασίας και ζ) να διατηρείς καλές σχέσεις με τον εκάστοτε υπάλληλο προκειμένου να σε εξυπηρετήσει αλλιώς θα το αναζητήσεις μόνος σου, ή χειρότερα θα είναι δυσεύρετο, οπότε θα χρειαστεί και δεύτερη επίσκεψη.
Αξίζει να αναρωτηθούμε, που απορροφούνται τα χρήματα υπερ του ΤΑΧΔΙΚ ( Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστηριακών Κτιρίων ) τα οποία καλύπτονται από διάφορα ένσημα που καταβάλλουμε ανελλιπώς ή όχι; Εξ αφορμής λοιπόν, της εν λόγω μυκητίασης των βιβλίων συγχωρέστε με για τον όρο, τα βιβλία αυτά δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σε εργασιακό χώρο και δη σε χώρο απονομής δικαιοσύνης. Σημειωτέον, πως κάποιες μέρες αργότερα το αντικείμενο σχολιασμού μας, απομακρύνθηκε από το χώρο και τα παγκάκια επανατοποθετήθηκαν στη θέση τους – επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση -. Τις αμέσως επόμενες μέρες, εθεάθησαν συνάδελφοι να κάθονται αμέριμνοι στα παγκάκια απολαμβάνοντας έναν καφέ, ένα κουλουράκι Θεσσαλονίκης ( αγαπημένο ), ένα σσσοκολατάκι. Είναι όμως κάποιοι από το χωριό δεν τους ξέρετε.