Μετά την έφεση του Πακιστανού υπηκόου, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση της έκδοσής του κρίνοντας ότι ήταν εσφαλμένη. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι «στο Πακιστάν η πράξη της ανθρωποκτονίας τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή της ισόβιας κάθειρξης και ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι ενδείξεων ενοχής του κατηγορούμενου, δεν μπορεί να εκδοθεί».
Σύμφωνα με τους ανώτατους δικαστές «ο σεβασμός και η προστασία της ζωής αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα και η έκδοσή του κατηγορούμενου αντιβαίνει σε κανόνες της διεθνούς και εσωτερικής έννομης τάξης, αφού στην Ελλάδα καταργήθηκε η θανατική ποινή με το νόμο 2172/1993 και η συγκεκριμένη πράξη που αποδίδεται στον Πακιστανό δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις των εγκλημάτων στρατιωτικού χαρακτήρα σε καιρό ειρήνης.»
Κατόπιν αυτής της απόφασης, ο Πακιστανός υπήκοος δεν θα εκδοθεί στην χώρα του.