Τα λέω με παράπονο, τα λέω και με χιουμοριστική διάθεση. Πιο πολύ διασκεδάζω την στενοχώρια μου 😛
- Γιατί με χρεώνεις τόσο;
Γιατί το κράτος με αναγκάζει. Δεν έχω άλλη επιλογή. Θέλω νομίζεις; Δεν θέλω να σου πω μια λογική τιμή και εγώ για να εισπράξω και εγώ κάτι θεμιτό; Και να έχεις λεφτά και αύριο και να έρθεις πάλι; Δεν ξέρω τι έκαναν τις προηγούμενες δεκαετίες αλλά ρίξε μια ματιά εδώ γιατί η δικαιοσύνη είναι ακριβή. 24% είναι ΦΠΑ, 29% φόρος εισοδήματος, 20% ασφαλιστικές εισφορές, και επιπλέον έξοδα. Ακόμα και εάν σου ζητήσω 1.000 ευρώ θα μου μείνουν κάτω από 200. Και με την ελάχιστη αμοιβή, η οποία δεν είναι και μεγάλη. - Και τι έκανες δηλαδή;
Ήμουν εκεί για εσένα, με παίρνεις 10 τηλέφωνα την ημέρα, είμαι υπεύθυνος για εσένα και με βρίζεις συνέχεια, τι χάσουμε τι κερδίσουμε. Πήγα Νομική για να μάθω τι έπρεπε να κάνουμε, είναι πολύ συγκεκριμένα και λίγα τα άτομα που μπορούν να σε βοηθήσουν με το πρόβλημα σου, και guess what, είναι όλοι δικηγόροι ! Δεν κάναμε μια ανειδίκευτη εργασία που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας πχ δεν μετακινήσαμε τον καναπέ σου, έφαγα ώρες/ημέρες/χρόνια να διαβάζω, να προσπαθώ να δω τα πραγματικά περιστατικά. Η σχέση μας είναι παροχής υπηρεσιών, όπου όμως ο δικηγόρος καθορίζει ποια θα είναι η στρατηγική. Έγραψα. Κατέθεσα στο δικαστήριο, υποβλήθηκα σε έξοδα. Εσύ τι κάνεις αντίστοιχα στην δουλειά δηλαδή; Να ξεκινήσω να ρωτάω δεξιά και αριστερά τον καθένα επαγγελματία/υπάλληλο τι κάνει; Δεν έχω θέμα. - Γιατί να πάρουμε αναβολή;
Μάλλον είναι στρατηγική, μπορεί να σε συμφέρει. Μπορεί να μην χρειάζεται να δικάσουμε σήμερα 😛 Μπορεί να είσαι ο εναγόμενος/κατηγορούμενος. Θες να δικαστείς σήμερα; Σε καίει; Ξανά, όσο είμαι δικηγόρος σου οφείλω να προστατεύω τα δικαιώματα και τα συμφέροντα σου. Εντάξει, εάν δεν με εμπιστεύεσαι καλώς, αυτό είναι εσωτερικό θέμα. Αλλά όταν λέω για αναβολή, δεν το λέω γιατί σε μισώ. - Δεν χρωστάω κάτι ε;/ Τα βρίσκουμε μετά.
Σωστά, γιατί όταν αγοράζεις έναν καναπέ απλά φεύγεις, δεν κανονίζεις τίποτα. Πάει το τεφτέρι. Επίσης η μάνα μου ζει ακόμα, δεν έχω υποχρεώσεις προς την ψυχή της.
- Πόσο κάνει μια αγωγή/εξώδικο/μήνυση/τάδε; ( Ναι έτσι γενικόλογα)
Πόσο κάνει ένας υπολογιστής; Πόσο κάνει μια τηλεόραση; Πόσο κάνει το χτίσιμο ενός τοίχου; Εάν δεν ξέρω τι υπολογιστή θέλεις, πόσο μεγάλη τηλεόραση θες ή πόσο μεγάλος είναι ο τοίχος μπορώ να σου τιμή; Εάν το αυτοκίνητο μου χαλάσει, στο φέρω στο συνεργείο και πριν καν το κοιτάξεις σε ρωτήσω "Πόσο κάνει η επισκευή;", τι θα μου πεις; Εάν είσαι καλός θα μου πεις "Δεν ξέρω", εάν όχι μπορεί να γδάρεις λίγο την πόρτα. Όχι στο πόμολο, κάτω δεξιά , εκεί μεταξύ του χωρίσματος της μπροστινής και της πισινής πόρτας, εκεί που δεν φαίνεται πάρα πολύ καλά, αλλά εάν το παρατηρήσεις δεν φεύγει ποτέ από τα μάτια σου. - Μίλησα με έναν άλλο δικηγόρο/εισαγγελέα/νομομαθή/συγγενή/υπάλληλο και μου είπε ότι σίγουρα θα κερδίσουμε την υπόθεση.
Πέρα από την αγένεια, έδειξες ΟΛΟ το φάκελο της υπόθεσης, μίλησες αναλυτικά για τις λεπτομέρειες, το νομικό καθεστώς ή του είπες τα πάνω πάνω, και σου είπε μια γνώμη στο πόδι; Είσαι σίγουρος ότι δεν είπες ΜΟΝΟ την δική σου πλευρά; Και όπως την αντιλαμβάνεσαι κιόλας; Αποκρύπτοντας (κατά λάθος ή επίτηδες) αρνητικά κομμάτια; Γιατί στην υπόθεση υπάρχουν δύο πλευρές. Καταλαβαίνω ότι νιώθεις ότι έχεις δίκιο, και ότι θες να το βρεις, αλλά με τέτοιες πρόχειρες συμπεριφορές ζητάς (δωρεάν) συμβουλές στο πόδι ( έτσι γίνεται στο 99.9 % των περιπτώσεων) μάλλον θα πάρεις συμβουλές του ποδιού. Ξέρεις πόσες φορές ξεκίνησα υπόθεση θεωρώντας ότι ο πελάτης μου έχει δίκιο, και στη συνέχεια, όσο ανακάλυπτα χαρτιά και πραγματικά περιστατικά η κατάσταση άλλαξε; Σχεδόν πάντα. Ρωτώντας άσχετους, χωρίς όλα τα στοιxεία δεν θα σου κάνει τίποτα. Εάν θες να φύγεις, φύγε, αλλά όσο έχω εγώ το φάκελο, εγώ θα σου πω εάν θα κερδίσουμε ή όχι. Εάν θες να το δουλέψουμε συνεταιρικά με έναν άλλο δικηγόρο, κανένα πρόβλημα. Αλλά όχι τέτοια. - Μα ο άλλος δικηγόρος δεν μου πήρε λεφτά, εσύ γιατί παίρνεις;
Πρώτον, κακώς. Δεύτερον, που ξέρω τι σχέση είχατε; Μπορεί να σου έκανε δώρο την υπόθεση, μπορεί να τον κέρναγες καφέδες όλη σου τη ζωή και να μην ήθελε να χρεώσει, μπορεί να ήταν ο ξάδελφος σου ( μην παίρνεις θάρρος Αναστασία, θα πληρώσεις!).
Δεκάδες στερεότυπα γιατί πολλοί συνάδελφοι αρνούνται κάτι αυτονόητο: Η αγορά ρυθμίζει και τις δικές μας υπηρεσίες.
Και ανάποδα φαντάζομαι 🙂
Γιατί, βρε; 🙂
Αν αφεθεί η αγορά στην “αυτορύθμισή” της, θα καταλήξει ζούγκλα αθέμιτου ανταγωνισμού και μονοπωλίων. Σε κάθε περίπτωση τα παραπάνω “στερεότυπα” δεν έχουν να κάνουν με την αγορά αλλά με την κουτοπονηριά και την έλλειψη παιδείας κάποιων.