Ενός δικηγόρου..
Ξύπνησα σήμερα και είναι η πρώτη φορά που δεν ήπια καφέ στο σπίτι. Με το ζόρι βρήκα το δρόμο για το γραφείο. Στην είσοδο με βλέπει ο θυρωρός και μου λέει καλά είστε; Ήμουν σχεδόν σαν μεθυσμένος μάλλον. Δεν άνοιγε με τίποτα το μάτι.
Ανεβαίνω πάνω και δίχως δεύτερη σκέψη συνειδητοποιώντας την τραγικότητα της κατάστασής μου βάζω γρήγορα - γρήγορα γαλλικό. Προσθέτω λίγο ζάχαρη και πίνω τις πρώτες γουλιές και νιώθω ολοένα και καλύτερα.
Το ανωτέρω περιστατικό με έκανε να αντιληφθώ πόσο εξαρτημένος έχω καταντήσει από την καφεϊνη. Καφεϊνη, δεν πάει να είναι γαλλικός, ελληνικός (ή τούρκικος), καπουτσίνο κλπ, αρκεί να είναι καφές.
Εντάξει, θα έλεγε κανείς ότι είναι λογικό να πίνω ένα καφέ το πρωί για να ξυπνήσω. Όμως, είναι το ίδιο λογικό να πίνω 3 ή 4 καφέδες την ημέρα, όπως κάνω συνήθως ή ακόμα και 5; Μάλλον όχι, το ξέρω. Ωστόσο, όταν δουλεύεις από τις 9 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα μάλλον πρέπει να βρεις ένα τρόπο για να μείνεις συγκεντρωμένος πάνω από τα δικόγραφα και την οθόνη του υπολογιστή σου. Δεν είμαι από τους επινοητικούς, επομένως καταφεύγω στην εύκολη λύση που ονομάζεται καφές. Από όλα έχει το πρόγραμμα: ελληνικό, γαλλικό και καπουτσίνο (εσπρέσσο η αλήθεια είναι δεν πίνω).
Όλως περιέργως, παρά την αυξημένη δόση καφέ που καταναλώνω, (μάλλον) τα νεύρα μου είναι καλά (εντάξει μερικές φορές όχι). Επίσης, τα βράδια δεν έχω ιδιαίτερες αϋπνίες και μπορώ να πω ότι κοιμάμαι καλά, εκτός αν είμαι ιδιαίτερα πιεσμένος και έχω άγχος. Συνεπώς, θα έλεγα ότι ακόμα οι συνέπειες της αυξημένης κατανάλωσης καφέ, δεν έχουν εκδηλωθεί ψυχοσωματικά. Όμως, μήπως πρέπει να κάνω κάτι πριν γίνει αυτό; Σίγουρα, δεν είμαι ο μόνος δικηγόρος που καταναλώνει υπερβολικά πολύ καφέ και για το λόγο αυτό γράφω το παρόν, προκειμένου, δηλαδή να προβληματιστούν και άλλοι συνάδελφοι που βρίσκονται σε παρόμοια εξάρτηση.
Αυτά, τι λέτε τώρα; Πάμε για ένα καφέ;