ΕΝΩΠΙΩΝ ΥΜΩΝ ΚΑΙ ΗΜΩΝ - ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ
μεταξύ μας σα να λέμε
Αξιότιμοι κ. κ. κυβερνώντες,
Με το κείμενο αυτό, θα ήθελα να σας παραθέσω κάποιους προβληματισμούς και ερωτήματα μου. Την παρούσα χρονική στιγμή αντικρίζω για 13η μπορεί και 14η ή 15η συνεχόμενη φορά, το μήνυμα στο κινητό μου από τον οικείο Σύλλογο: ‘’οι κύριοι συνάδελφοι καλούνται να απέχουν από τα καθήκοντα τους εως …’’, ‘’σας ενημερώνουμε, πως κατόπιν αποφάσεως της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων, καλείστε να απέχετε από τα καθήκοντα σας εως..’’, ‘’ γνωστοποιείται στους κ. συναδέλφους η παράταση της αποχής τους εως..’’, ‘’ανακοινώνεται στους κ. συναδέλφους η συνέχιση της αποχής από τα καθήκοντα τους εως..’’. Κατόπιν τούτων, επιτρέψτε μου να σας θέσω τα ταπεινά πλην γνήσια ερωτήματά μου. Απαντήστε μου σας παρακαλώ, γιατί μας μισείτε; Και εάν όχι εσείς γιατί θέλετε να μας μισεί ο υπόλοιπος κόσμος; Όποιον και αν συναντήσω, είτε δε γνωρίζει για την κλινική πια περίπτωση μας είτε ακόμα και εαν έχει γνώση αδιαφορεί, διότι φροντίζετε να του δώσετε τροφή για άλλα αφόρητα ζητήματα και θεωρεί, πως είμαστε οι μόνοι που παραμένουμε αλώβητοι από την κατάσταση αυτή. Εσφαλμένο αλλά κατανοητό. Εμάς, όμως δεν θέλετε, ως φαίνεται, να μας κατανοήσετε. Σας ερωτώ. Γιατί αφήσατε και αφήνετε, τόσους αξιόλογους εν ενεργεία και εν δυνάμει συναδέλφους, να διδαχθούν και να διδάσκονται τους νόμους σας, τα προεδρικά σας διατάγματα, τις εγκυκλίους, τις ευρωπαϊκές οδηγίες, να μάθουν να τους/τις εφαρμόζουν, να τους/τις επεξηγούν στους συμπολίτες τους και να τους/τις προσαρμόζουν στις ανάγκες τους, ενώ δεν είστε οι ίδιοι σε θέση να τηρείται; Γιατί μας δώσατε τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τον ορισμό του κράτους δικαίου; Για να δούμε πόσο κατάφωρα καταστρατηγείται αλλά και όταν δεν καταστρατηγείται να δούμε την παραμονή του στο συρτάρι σαν απλό ορισμό σε λεξικό; Δυστυχώς ή ευτυχώς, δε γεννηθήκαμε όλοι για να γίνουμε η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά. Όχι, δεν αναφέρομαι στην αείμνηστη αγαπημένη ηθοποιό, ούτε στο επάγγελμα του παιδαγωγού, αναφέρομαι στις πεπατημένες αξίες που εξακολουθείτε να διασκορπίζετε στους πολίτες σας και σε μένα φυσικά, περί ανάγκης απορρόφησης από τον δημόσιο τομέα και της δια βίου σωτηρίας από αυτόν. Κάποιος πρέπει να παραμείνει και να εργαστεί ελευθέρα για να κυλήσει αυτός ο μοχλός, σκουριασμένος πια. Σας ερωτώ ξανά. Γιατί δεν μας το επιτρέπετε; Προαναγγείλατε, απειλητικά θα έλεγα, τι επίκειται και εν συνεχεία το αφήσατε να αιωρείται αόριστα, παρατείνοντας την ολοένα αυξανόμενη αγωνία και φυσικά την αποχή αυτή, το δικαίωμα μας που αναλογεί στις τωρινές σας εξαγγελίες. Δεν θέλετε να δώσετε τη χαριστική βολή; Μην τη δώσετε. Δώστε μας όμως και πάλι τη δυνατότητα να παλέψουμε εδώ για τους νόμους, τα δικαιώματα και τα έννομα αγαθά που διδαχθήκαμε αλλά και να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια της αυτοσυντήρησης. Μην μας μισείτε, απλώς ακούστε μας. Δώστε μας πίσω τις προθεσμίες μας, την υγιή δικάσιμο, την κατάθεση, την παράσταση, την καθημερινότητα μας. Μην μας μισείτε και μην αφήνετε τον υπόλοιπο κόσμο να πιστεύει, πως είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ακούστε μας.
Γνωρίζω, πως το παρόν κείμενο προφανώς και δε φέρει τη μορφή ενός συνηθισμένου και νομότυπα συνταγμένου εξωδίκου εγγράφου. Αντιλαμβάνομαι όμως, πως έχετε πάψει να τηρείται τους τύπους και τα νόμιμα, για αυτό σας το μεταφέρω έτσι απλά, παράτυπα αν θέλετε, μήπως με αυτό τον τρόπο γίνει αποδεκτό. Κατανοώ επίσης, πως δεν μπορώ να σας καλέσω εντός 3, 5, ή 15 εργάσιμων ημερών να ανακαλέσετε, να προβείτε σε διόρθωση, να απαντήσετε… Ο λόγος; Διότι για όλους εμάς δεν είναι πια εργάσιμες αυτές οι μέρες. Υπάρχει συνεπώς μια καταφανής δυσαναλογία.Αφήστε μας λοιπόν να εργαστούμε και μη μας μισείτε.
Όποιος αρμόδιος ας επιδώσει, προς γνώση μόνο.