Γράφει ο Αντώνης Ζαπάντης.
Ευελπίδων ώρα 09:00
Βασικά καλησπέρα σας,
Kαλοκαίριασε (κιόλας) και τα Δικαστήρια ξαφνικά απέκτησαν μεγάλο ενδιαφέρον. Μαγιώ με γόβα, σορτσάκι με μπότα (δεν κάνω πλάκα), στέμμα αμαζόνας με jean. Like ρε παιδί μου, όπως λέμε απλά facebookικά. Όμως συμβαίνει ταυτοχρόνως και κάτι, το οποίο μου θυμίζει τα λόγια του σπουδαίου συντοπίτη μου ποιητή Καββαδία: «…. πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο…».
Και είναι ακόμα πρωί. Ώρα 09:00 περίπου.
Ωστόσο θα θυμάμαι…εκείνη. 😛
Ήμουν μικρός.
Η Ευελπίδων γεμάτη συναδέλφους που τρέχουν δεξιά και αριστερά να προλάβουν πινάκια, άλλους συναδέλφους, μια ωραία/ο δικηγορίνα/ο που πέρασε από μπροστά τους.
Κάπου εκεί στο πλήθος είμαι και εγώ με την τσάντα στην πλάτη για τις δουλείες της ημέρας…. Μολονότι είμαι σκασμένος και κοιτάω το ημερολόγιό μου για να δω τι έχω να κάνω, περνάει από μπρος μου συνάδελφος με γόβα δωδεκάποντη at least, φούστα τρία δάχτυλα όλη και όλη, μπλούζα see through (φάση Στάθης Ψάλτης στα πάλαι ποτέ ‘80s) και εσώρουχο (σουτιέν) 3/4. Σκαλώνω λίγο αλλά μετά σκέφτομαι: «Σε ευχαριστώ εσένα που είσαι εκεί πάνω, όπως και να λέγεσαι, Θεός, Αλλάχ, Βούδας, δεν με νοιάζει. Η μέρα ξεκινά πάρα πάρα πολύ καλά….». Βαμμένη στην πένα η κυρά. Μαλλί κομμωτηρίου. «Αχ» αναλογίζομαι…… Καθώς η συνάδελφος περνά και κατηφορίζει, ως αχόρταγος πίθηκος που είμαι (98% DNA πιθήκου), προσέχω ότι φέρει δερματοστιξία δύο φιογκάκια στο πίσω μέρος των ποδιόνε και περπατάει λες και περνάει από Κάβο Ντόρο με 14 μποφόρ θύελλα. «Αχ αχ» ξαναναλογίζομαι….
Κάποια στιγμή ακούω μια γνώριμη φωνή να μου λέει: «Που ‘σαι ρε παίχτη;;;; Τι κάνεις, καλά είσαι;;; Τι δουλειές έχεις να κάνεις σήμερα και δείχνεις τόσο χαμένος;;;». Είναι ένας παλιός συμφοιτητής από στη σχολή……
«Ποιες δουλειές;;; Τι λες;;;» αποκρίνομαι εγώ. Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι είναι 09:05 και είμαι στα Δικαστήρια, και όχι στα μπουζούκια.
Πως τα καταφέρνεις έτσι κυρία συνάδελφος;;;; Που βρίσκεσαι πρωί πρωί ντυμένη με αυτόν τον τρόπο, με αυτό το κούνημα, με το ύφος 455 καρδιναλίων και το στυλ, που μόνο νοσηρές ερωτικές σκέψεις σου δημιουργεί;;; Πως διάολο γίνεται, να είσαι 09:00 στα δικαστήρια, στην πένα ντυμένη, στην πένα βαμμένη και αρωματισμένη από τον Olivier Polge (όχι δεν το googlara και εγώ τον ξέρω) τον ίδιο;;; Τι ώρα έχεις ξυπνήσει πχια;;; (το -χ- για να το κάνω πιο παχύ, δηλωτικό πολλών συναισθημάτων) .
Είναι 09:00 for God’s sake!!!!!
Εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι, τα μαλλιά μου πετάνε προς άγνωστη κατεύθυνση, τα γένια μου παρομοίως, και ίσως το αριστερό μου μάτι δεν έχει πάρει ακόμη χαμπάρι ότι ξύπνησα και να είναι ακόμη κλειστό….. Πότε ασκώθηκες;
Αυτό που προσπαθώ να πω, με ακατανόητο τρόπο ίσως διότι είναι όλα μέσα στη καζανοκεφάλα μου, που δεν μπορώ να βάλω σε τάξη, είναι ότι πραγματικά σε θαυμάζω που περιποιείσαι τον εαυτό σου και κάνεις όλα αυτά για να φτιάξεις τη μέρα σου αλλά και εμάς των υπολοίπων. Όμως ρε συ φιλενάδα για κάτσε, όπα. Stop. Basta. Είσαι δικηγόρος, καλώς ή κακώς, Δεν με ενδιαφέρει, δεν το κρίνω, δεν το εξετάζω. Μ’ αρέσει να σε βλέπω έτσι κούκλα. Στα μπουζούκια. Και πες πάει στο καλό είμαι συντηρητικός εγώ. Τα φιογκάκια στα μπουτάκια σου μάτια μου……Γιατί;; Χάθηκε να φορέσεις μια midi φουστίτσα (ναι ναι, έμαθα και τα midi) ;;;
Δηλαδή φαντάζομαι πως σηκώθηκε το πρωί και είπε : «Αχ τι ωραία!!! Σήμερα Δευτέρα!!!! Έχω να δικάσω Ευελπίδων! Ας γδυθώ και ας πάω στο Δικαστήριο!!». Πραγματικά αν ήμουν δικαστής, δεν θα σε άφηνα όχι να μπεις στην αίθουσά, ούτε έξω από το κτίριό να περάσεις. Είναι απρεπές το λιγότερο. Δεν είσαι στον Τσαλίκη μάνα μου, ούτε στον Παντελίδη. Στα δικαστήρια είσαι. Ντύσου. Γιατί δηλαδή να έχεις αυτό το «ντυσιματάκι»;; Κρίμα δεν είναι;;; Εμένα και σε κάθε άρρενα αρέσει. Αλλά δεν είναι ο σωστός τόπος και χρόνος. Όλα έχουν ένα timing……Κάπου το έχασες κυρία συνάδελφε…….
Καταλαβαίνω ότι όταν έκανες το τατού ήσουν 18άρα και δεν σε ένοιαζε και πολύ. Όμως ρε συ φιλενάδα, είσαι επαγγελματίας τώρα, με πελάτες και τα συναφή. Έχεις και ένα κούτελο στην κοινωνία. Τα φιογκάκια σου εκτιμούνται δεόντος στο κλαμπ, στο μπαρ, σε μια έξοδο με υποψήφιο/α σύντροφο ή στην ντίσκο αν θες… Όχι στα Δικαστήρια….
Πάντως σε πάω πολύ που είσαι cool διότι εγώ είμαι τίγκα στη φορμόλη… Επιστροφή στα προηγούμενα λοιπό. Μανίτσα μου, είσαι τσαχπινογαργαλιάρα και καλά κάνεις. Η φάση σου είναι νιάου νιάου. (Ωστόσο, επιτελούμε ένα λειτούργημα. Το είχα σοβαρέψει το κείμενο.)
Εγώ ο μαγκούφης όμως έχασα τα αβγά και τα πασχάλια. Ποια ημερολόγια;; Ποιες δουλειές;; Κρύο ντουζ ήθελα μετά… Ξέσφιξα τη γραβάτα και σε κοιτούσα μέχρι που μπήκες σε κάποιο κτίριο, το 2 ήταν αν θυμάμαι καλά.
Αν διαβάσεις αυτό το κείμενο, στο αφιερώνω, να ξέρεις.
(Υ.Γ. το τηλ μου είναι 69452828288 και όπως λέει το άσμα: «Όταν είσαι άντυτη κάνε μου αναπάντητη…)
