Με πρόλαβαν οι εξελίξεις!!!!
Άλλο άρθρο ξεκίνησα να γράφω και άλλο θα γράψω εν τέλει. Ίσως να μην είναι τόσο ή και καθόλου χιουμοριστικό σε σχέση με τα υπόλοιπα, διότι οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Εκτός από το χιούμορ θα ήθελα να δώσω και λίγη τροφή για σκέψη.
Δημοψήφισμα λοιπόν αγαπητοί συνάδελφοι, με κλειστές τράπεζες…. Ναι…. Οκ…. Έχω ένα μικρό πρόβλημα.
Ζω σε μια υπέροχη χώρα, που πολλοί πληρώνουν για να έρθουν να δουν. Εγώ ζω στο τσάμπα εδώ (καλά αυτό παίρνει πολλή κουβέντα). Όμως για να πάω στην Ξάνθη, που είμαι διορισμένος δικαστικός αντιπρόσωπος, χρειάζομαι χρήματα… Ξέρετε αυτό που λέγεται ευρώ και είναι ακόμη το εθνικό μας νόμισμα;;; Ε αυτό. Εμ, δεν έχω ούτε για δείγμα. Εμείς που είμαστε διορισμένοι εκτός έδρας είθισται να προπληρωνόμεθα. Τώρα έρχεται το Greek paradox vol 2 (το vol 1 είναι αυτό με την αιγιαλίτιδα ζώνη, αυτό με τα 12 ναυτικά μίλια εναέριο χώρο και τα 6 της υφαλοκρηπίδας – έτσι είναι γνωστό στο διεθνές δίκαιο τουλάχιστον): πρέπει να προπληρωθώ αλλά οι τράπεζες είναι κλειστές και δεν έχω χρήματα δικά μου, οι γονείς μου δεν μπορούν να με συνδράμουν αλλά ούτε και οι φίλοι. Πιστωτικές δεν έχω, ούτε χρεωστικές με κάποιο σοβαρό υπόλοιπο ώστε να μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Πως θα εκτελέσω καθήκοντα βρε παλικάρια; Χμ… Μυρίζω και ξαναμυρίζω τα νύχια μου αλλά απάντηση δεν βρίσκω… Θα κάνω επίκληση σε κάθε γνωστή θρησκεία μήπως και κάποιος από εκεί πάνω ακούσει και μου δώσει λύση. Επειδή όμως είμαι Έλλην δικηγόρος, τη λύση θα τη βρω. Όπως ας πούμε μπορεί να πάρω το αυτοκινητάκι μου και να πάω. Όμως τώρα που το ξανασκέφτομαι υπάρχει άλλο πρόβλημα. Θέλει βενζίνη, διόδια και λαδάκια. Πήγα σήμερα συνεργείο, στον κυρ-Μήτσο τον μουστακαλή και μου λέει: “Άλλαξα λάδια, φίλτρα, μύδια, φιρφιρίγκια. Δώμου ένα 130άρι και είμαστε μπόμπα”. Τον κοιτάω έκπληκτος και του λέω: “Κυρ-Μήτσο, τα ΑΤΜ βγάζουν μόνο 60 € την ημέρα. Που να βρω 130;; Έχω 90. Πάρ’ τα και τα άλλα στα χρωστάω”. Και μου λέει: “Άσε ρε δικηγοράκο τώρα τις τζιριτζάτζουλες. Εσείς έχετε πλουτίσει με την κρίση.” Με τα πολλά πείθεται ότι δεν έχω χρήματα και μου λέει: “Οκ. Φέρε τα μέχρι 6 Ιουλίου.”
Πάει και αυτός ο σκόπελος. Το λύσαμε το της μετακίνησης. Όσον αφορά βενζίνη και διόδια κάτι θα σκεφτώ και γι’ αυτό.
Άλλο είναι αυτό που με ανησυχεί και με τρώει.
Πως θα εξηγήσω στον συμπαθή ηλικιωμένο ή στον άνθρωπο που δεν μπόρεσε να μορφωθεί για διάφορους σοβαρούς λόγους, που θα μου έρθει με δάκρυα στα μάτια, ότι αποφασίζει για την χώρα του αφού ακόμη και εγώ ο ίδιος, που υποτίθεται είμαι στον παλμό της κατάστασης, στα social media, στα δημοσιογραφικά site κτλ, δεν μπορώ να καταλάβω τι διάολο γίνεται; Τώρα σοβαρά. Τι καλούμαστε να κάνουμε εδώ; Τι; Οι περισσότεροι μεγάλης ηλικίας ψηφοφόροι έχουν ζήσει τουλάχιστον ένα πόλεμο και μια δικτατορία και πολλοί από αυτούς έχουν πολεμήσει κιόλας. Θυμάμαι τα λόγια του συγχωρεμένου του παππού μου του Κωνσταντίνου Ζαπάντη, αγροφύλακα στο επάγγελμα και ήρωα πολέμου με 7 μετάλλια: «Αγόρι μου, θα έρθει η μέρα που θα θέλουν κάποιοι να κάνουν τη χώρα μας σαν του κοκόρου το μάτι. Μπορεί να μην ζω αλλά προσπάθησε μέσα από τη δουλειά σου να μην το επιτρέψεις αυτό. Να με κάνεις περήφανο από εκεί ψηλά, αν δεν ζω».
Πως ρε παππού να το κάνω αυτό; Πως; Τι να εξηγήσω; Σε ποιον; Δεν μπορώ να καταλάβω εγώ ο ίδιος τι συμβαίνει. Και ξέρω ανάγνωση ρε παιδιά. Αλήθεια ξέρω. Και αγγλικά ξέρω. Ο παππούς μου πολέμησε για τη χώρα του με όπλα. Τραυματίστηκε, έσωσε κόσμο και γύρισε ζωντανός. Εγώ και ο κάθε «εγώ» θα πολεμήσουμε με χαρτιά. Οκ, να το κάνουμε με όλο μας το "είναι". Που να ‘ξερα ότι ο Νίκος Γκάτσος θα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ με τους κάτωθι στίχους: Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει, μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι;
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι βρήκα το κείμενο εδώ, μεταφρασμένο. Κατάλαβα αρκετά πράγματα αλλά κάποια άλλα ούτε καν. Η κυβέρνηση έχει και ένα ολόκληρο επιτελείο από πίσω που μπορεί να εξηγήσει πολλά από αυτά, καθώς επίσης έχει και την πλήρη γνώση των πεπραγμένων και των διαπραγματεύσεων που όλοι εμείς αγνοούμε. Μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε όσοι δεν το έχετε διαβάσει. Α και μην ακούσω το κλασικό που άκουγα 4 χρόνια στη σχολή: «Εγώ δεν μπήκα νομική για να κάνω μαθηματικά. Δεν με ενδιαφέρουν, δεν τα καταλαβαίνω, δεν τα διαβάζω». Επ! Είπαμε, εδώ παίζεται το κεφάλι της χώρας. Οπότε είμαι και είσαι υποχρεωμένος να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούμε.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ προσπαθώ να δω τι θα κάνω με το θέμα “Δημοψήφισμα 2015”. Θέλω να είμαι όσο το δυνατόν πιο ενήμερος για να βοηθήσω τον κόσμο αντικειμενικά να αποφασίσει αυτό που θέλει αλλά είναι μπερδεμένος από την πληθώρα των πληροφοριών.
Νομίζω ότι όλο αυτό αποτυπώνεται τέλεια στη φράση που λες πριν πηδήξεις από το αεροπλάνο: JERONIMOOOOOOOOOO!!!!
(Υ.Γ. Συνάδελφοι καλή δύναμη στο έργο μας και μη μασάτε. Βάλτε πλάτη να στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας, τους αδύναμους και τη Δικαιοσύνη. Τα λοιπά παρέλκουν. Πάμε να γράψουμε ιστορία.)
* Ο Αντώνης Ζαπάντης είναι Δικηγόρος Αθηνών.
