*της Ευδοκίας Λούκου, Δικηγόρου Αθηνών
Ζω στην Αθήνα. Ασκώ δικηγορία. Μάχιμη. Ξέρεις, από αυτήν του δρόμου… που το πρωί έχεις δικαστήρια, έναν σκασμό δουλειές εντός και εκτός δικαστηρίων και δημοσίων υπηρεσιών… που το μεσημέρι επιστρέφεις κατάκοπος στο γραφείο και έχεις: 1. Να γράψεις, 2. Να κάνεις τα ραντεβού σου, 3. Ε, να προλάβεις να φας και κάτι (σουβλάκια ή πίτσα συνήθως, σιγά μην προλάβεις να μαγειρέψεις από το προηγούμενο βράδυ!).
Πώς αντέχεται η δικηγορία, λοιπόν; Η δική μου άποψη είναι με φαντασία… Μπόλικη φαντασία! Γιατί για μένα η δικηγορία είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στα ταξίδια! Και στο ενδιάμεσο επιβιώνεις βάζοντας μπρος τη φαντασία, γεμάτη από εικόνες από προηγούμενα ταξίδια, από βλέμματα στις παλιές φωτογραφίες (ξανά και ξανά!) μπροστά από τον πύργο του Άιφελ, το Κολοσσέο, το Άγαλμα της Ελευθερίας… Και (κυρίως!) γεμάτη από οργάνωση των επόμενων! Τι κι αν το επόμενο ταξίδι είναι σε 3 μήνες; Ξέρεις πώς περνούν οι μέρες (στη δικηγορία); Νερό!
Φρόντισε μόνο, όταν έρθει αυτή η ευλογημένη ημέρα (του ταξιδιού ντε!), ο χρόνος να σταματήσει! Λοιπόν, λοιπόν, σου έχω τον τρόπο! Φρόντισε να έχεις καλή παρέα, από αυτή που απολαμβάνεις, ή ακόμη και μόνος αν το θέλεις (προσωπικά να ξέρεις δε με νοιάζει η παρέα για να περάσω καλά σε ταξίδια, αλλά τέλος πάντων!), να αφήσεις το κινητό σου στο σπίτι (ναι, στο σπίτι, ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει και χωρίς εσένα… χώσε κάνα δυο συναδέλφους που έχεις εξυπηρετήσει στο παρελθόν για κάθε ώρα ανάγκης!) και πάρε μαζί δυο τρεις χάρτες και το χαμόγελό σου! Δε θα χρειαστείς τίποτε άλλο! Να σημειώσω ότι η υποφαινόμενη μπορεί να αποσυμφορήσει τόσο τον εγκέφαλο εκείνες τις ημέρες που σε φάσεις δεν μπορεί ούτε να μιλήσει σαν άνθρωπος ούτε να σκεφτεί… χαζή ξανθιά (no offence!), αλλά είναι απολαυστικότατο (ναι, και για τους άλλους!).
Και τώρα έρχεται η κυριότερη ερώτηση: Μα πότε να πας ταξίδια όταν δεν έχεις ούτε καν ωράριο; Και εδώ γελάμε! Ω, ναι, δημιουργείς το χρόνο – όταν θέλεις! Βάζεις τα πράγματα σε ένα πρόγραμμα και φεύγεις! Και ναι, έχω αφήσει σε συνάδελφο αυτόφωρο (απρόοπτο εξ ορισμού) γιατί είχα κανονίσει ταξίδι στη Σουηδία. Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και αν δεν τις έχεις, δεν πρόκειται να αντέξεις στο επάγγελμα, έρχεται το burn out! Εντάξει, δε θα φύγεις και για ένα μήνα κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους, αλλά δύο εργάσιμες, βρε παιδί μου, τις βρίσκεις! Επίσης, το πιο σημαντικό: Μάντεψε ποιο επάγγελμα δεν έχει δικασίμους καλοκαίρι – Χριστούγεννα – Πάσχα! Ναι, εμείς! Ξέρω, τα εισιτήρια τσουχτερά τότε, αλλά με λίγη (χμμμ… πολλή!) τύχη μπορεί να χτυπήσεις προσφορές και ευκαιρίες ακόμη και για εκείνες τις περιόδους! Γι’ αυτό τα μάτια σου ανοιχτά!
Τι είναι λοιπόν η δικηγορία για μένα; (Εντάξει, την αγαπώ, μην παρεξηγηθώ! Αλλά κυρίως για μένα είναι:) Ένα μέσο προς την ευτυχία, ένα ενδιάμεσο της ευτυχίας… και ευτυχία = ταξίδια! Κάπου είδα γραμμένο το μότο: Work – Save – Travel – Repeat. Το λες και μότο ζωής!
ΥΓ1: Για Χριστούγεννα έχω κλείσει, αλλά ψάχνω παρέα για ταξίδι LA – San Fransisco το Πάσχα όποιος ενδιαφέρεται!
*Η Ευδοκία έχει λογαριασμό στο instagram όπου ανεβάζει στιγμές των ταξιδιών της. Μπορείτε και εσείς να την ακολουθήσετε στο user name -> @evi_around_the_world.
Συγγνώμη συνάδελφε…Αλλά με κάθε σεβασμό δεν ξέρω αν την αγαπάς, όπως λες, αλλά μάλλον “ανέχεσαι” τη δικηγορία μέχρι το επόμενό σου ταξίδι. Και για ένα χρόνο σκληρά παρεχόμενης εργασίας, χρειάζονται όχι δύο μέρες αλλά δύο χρόνια διακοπές για να επανέλθεις!