Το μπούλιγκ της επαρχίας, του Χρήστου Λιτζερίνου

Η μαύρη επαρχία έχει αυτές τις μέρες την τιμητική της με αφορμή τον άδικο θάνατο του Βαγγέλη.

Η επαρχία που με δυσκολία αναπνέει από τον καπνό μέσα στα καφενεία της, ενώ "εκεί κάτω" μας βλέπετε σαν καθαρό ουρανό, αέρα και φύση, με δυσκολία βγάζει το μεροκάματο, ενώ εκεί κάτω λέτε "έχετε να φάτε", με κόπο ταΐζει τα παιδιά της και με άλλες λέξεις πέρα από "μαλάκα" και "πούστη", με δυσκολία ονειρεύεται στις βουνοπλαγιές αλλά και στις γκρίζες κωμοπόλεις της, ιδρώνει να βρει διεξόδους και ορίζοντες, όλα τριγύρω της φαίνονται ξένα αφού ακόμη και την παιδική-νεανική βία τη βαφτίσατε μπουλιγκ και σήμερα της τρίβετε την ξενόφερτη λέξη στα μούτρα προς γνώση και συμμόρφωση.

Σε καμιά βδομάδα "εκεί κάτω" θα έχετε ξεχάσει τον Βαγγέλη και η επαρχία χαμένη θα ψάχνει ακόμη μια φορά την ταυτότητά της, φορτωμένη ενοχές και νέα σύνδρομα κατωτερότητας.

Τί είναι αυτό το μπούλιγκ ξέρετε; Ευδοκιμεί στην Κρήτη, τα Γιάννενα, την Τρίπολη, την Ορεστιάδα; Τώρα το ανακαλύψατε με αυτή την κακόηχη λέξη;

Πόσες φορές και πόσοι από εμάς, ανεξαρτήτως τόπου κατοικίας υποστήκαμε σαν παιδιά βία από συμμαθητές μας; Στα καλά σχολεία σας δεν υπήρξε ποτέ;

Όσο άδικος είναι ο θάνατος του Βαγγέλη, άλλο τόσο άδικη είναι η δαιμονοποίηση της ήδη μίζερης επαρχιακής κοινωνίας.Όσο περισσότερο δε ταϊζετε την επαρχία με τα σκουπίδια σας, τόσο πιο κοντά σας την φέρνετε, μη αντέχοντας την περιφρόνηση της απομόνωσης. Τι να σου κάνουν και οι έρμοι οι δάσκαλοι....

Μπούλιγκ λοιπόν είστε και φαίνεστε κύριε Βαξεβάνη, εσείς και οι άλλοι "εκεί κάτω" .............

*Ο Χρήστος Λιτζερίνος είναι δικηγόρος Χαλκιδικής

Σπύρος Σκιαδόπουλος

Πρώτα ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω developer, μετά ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, και μετά πολιτικός μηχανικός. Τελικά έγινα περίπου δικηγόρος. Τι συνέβη;

Leave a reply