Βλέποντας τις υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ διαπιστώνω πως υπάρχουν αρκετές αξιόλογες ταινίες για να παρακολουθήσει κανείς. Βέβαια δεν είχα ποτέ σε μεγάλη εκτίμηση την ακαδημία καθώς οι επιλογές της με είχαν απογοητεύσει στο παρελθόν (ακόμα χωρίς Όσκαρ ο Leonardo Dicaprio).Η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες των ηθοποιών, τα ειδικά εφέ, η φωτογραφία, η μουσική είναι μόνο λίγα από τα πράγματα τα οποιά μπορεί να ζητήσει ένας απαιτητικός σινεφιλ. Boyhood, Birdman, The Imitation Game, American Sniper, The Theory of Everything, The Grand Budapest Hotel, Selma. Και κάπου εδώ έρχεται να προστεθεί και το Whiplash.
Να σας πω την αλήθεια, δεν την ήξερα αυτή την ταινία. Δεν την είχα καν ακουστά μέχρι που ήρθε η απονομή του συμπαθέστατου J.K. Simmons , ο οποίος βρίσκεται πια στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, με το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία Whiplash.Αυτό ήταν που με ώθησε να παρακολουθήσω αυτήν την ταινία.
Το Whiplash ,ή όπως είναι μεταφρασμένο (αποτυχημένα θα έλεγε κανείς) στα ελληνικά ΄΄Χωρίς Μέτρο΄΄, εξιστορεί την ζωή του Andrew Neiman (Miles Teller) ενός φιλόδοξου και παθιασμένου μαθητή ντράμερ της τζαζ μουσικής με απώτερο και μόνο σκοπό να ξεχωρίσει και να συγκαταλεχθεί στους καλύτερους. Ο Terence Fletcher (J.K. Simmons), ένας διακεκριμένος μουσικός εκπαιδευτής είναι επικεφαλής ενός τζαζ γκρουπ στο σχολείο. Στο πρόσωπο του συναντάς το καθηγητή-τύραννο, αυτόν που θα σε κάνει να τελειοποιηθείς ή να μισήσεις και να παρατήσεις αυτό που αγαπάς για πάντα. O Fletcher θα ανακαλύψει τον Andrew και θα τον πάρει στην μπάντα. Από αυτό το σημείο, ξεκινάει και το μαρτύριο του νεαρού αφού η ψυχολογική και η σωματική πίεση που δέχεται από τον δάσκαλο του τον οδηγεί στα άκρα και στα όρια όχι μόνο των δυνατοτήτων του αλλά και της ψυχής του.
Ο Simmons με την ερμηνεία του καταφέρνει να σε κάνει να αμφιταλαντεύεσαι στο αν τελικά τον συμπαθείς ή όχι. Σκέφτεσαι για το αν η πίεση μπορεί να σε κάνει καλύτερο ή να σε οδηγήσει στην παράνοια. Αν ένα απλό ΄΄έκανες καλή δουλειά΄΄ είναι από μόνο του αρκετό να σε κάνει να βγάλεις από μέσα σου τον καλύτερο σου εαυτό. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολλές θυσίες προκειμένου να πετύχεις αυτό που θέλεις όμως η επιμονή και η πίστη στις δυνατότητές σου μόνο νικητή μπορούν να σε βγάλουν.
Η ταινία αυτή ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες καθώς δύσκολα συναντάς τέτοιες ερμηνείες σε μια δραματική ταινία βασισμένη στη σαγηνευτική τζαζ μουσική που σβήνει και χάνεται στους mainstream ρυθμούς της εποχής μας.
Όλα αυτά δεν άφησαν ασυγκίνητους τους κριτές ταινιών καθώς το Whiplash βαθμολογείται με 95% στο Rotten Tomato και 8,6 στο IMDB.Το σίγουρο όμως είναι ότι ο σκηνοθέτης Damien Chazelle άφησε τη σφραγίδα του στον χόλιγουντιανο κινηματογράφο και εμάς με τη σκέψη ότι μπορούμε να υπερβούμε τα όρια μας και να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
*Γράφει ο Αλέξανδρος Αρμένης, φοιτητής Χημικού Ιωαννίνων