Ξεκινάω με το εξής: Ο Αύγουστος είναι ο καλύτερος μήνας για τον δικηγόρο, καθώς:
- Ως επί το πλείστον, δεν εργάζεται.
- Είναι σε διακοπές σε κάποιο ξεχασμένο νησί, μιας και προτιμάει να χαλαρώσει, παρά να κάνει έντονη ζωή.
- Δεν χτυπάνε τα τηλέφωνα όλη την ώρα, λες και πρόκειται για κάποιο τηλεφωνικό κέντρο.
- Έχει κλείσει με τις εκκρεμότητές του (εντάξει, όχι πάντα).
- Δεν τρέχουν προθεσμίες (!!!).
Τα ανωτέρω για τον Αύγουστο. Τι γίνεται, όμως τον Σεπτέμβριο που επιστρέφει. Όλοι το γνωρίζουμε. Καταρχήν, δεν έχεις καμία διάθεση να επιστρέψεις.
Μόλις όμως πατήσεις το πόδι σου στο γραφείο, αρχίζουν και χτυπάνε όλη την ώρα τα τηλέφωνα, λες και σε μυρίζονται.
Κοιτάς τα δικαστήρια του μήνα και συνειδητοποιείς ότι είναι πάρα πολλά. Καλό, πολύ καλό. Σκέφτεσαι ότι θα έρθουν χρήματα. Όταν όμως τσεκάρεις αν έχουν γραφτεί οι προτάσεις και βλέπεις ότι δεν βρίσκεις τίποτα σε πιάνει ένας πανικός.
Εκεί που χαλάρωνες στην παραλία και έπινες κοκτέιλ, τώρα πρέπει να τρέχεις από την μία υπηρεσία στην άλλη, να περιμένεις στις ουρές, να εκνευριστείς, να μαλώσεις, να να να. Όλα αυτά τα ωραία.
Εκεί που ξυπνούσες 10, 11 ίσως και 12, τώρα πρέπει να ξυπνάς κατά τις 7 με 8. Βαρύ, δεν είναι βαρύ;;
Εκεί που απολάμβανες θαλασσινά στο ταβερνάκι με το amore σου, τώρα παραγγέλνεις σουβλάκια και στα φέρνει ο κυρ Νίκος. Αλήθεια κυρ Νίκο δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί σου, αλλά καταλαβαίνεις ..
Εκεί που δεν σηκωνόσουν από την παραλία αν δεν έβλεπες το ηλιοβασίλεμα, τώρα δεν φεύγεις από το γραφείο πριν βραδιάσει.
Ένας ακόμα χειμώνας είναι, θα περάσει .. ή τουλάχιστον θα προσαρμοστούμε. By the way, καλό δικαστικό έτος!!
Δεν λυπάμαι κανένα άτομο που έκανε διακοπές όλο τον Αύγουστο.