1. Δεν είχα πάει ποτέ στον -4 όροφο (πολλώ δε μάλλον υπό απειλή βόμβας).
2. Δεν με ένοιαζε ποια είναι η κοντινότερη στάση του 224. Και ούτε είχα μπει ποτέ.
3. Ακούγοντας «ουρίτσες» σκεφτόμουν σκυλιά. Ή ποντίκια.
4. Νόμιζα ότι οι υπάλληλοι των δικαστηρίων ήξεραν νομικά. Χα.
5. Έλεγα «ο δικαστής».
6. Δεν μάζευα αποδείξεις.
7. Σιχαινόμουν να παίρνω φαγητό στο χέρι και να το τρώω τρέχοντας στο δρόμο.
8. Δεν είχα ζήσει καλοκαίρι στην Αθήνα και ούτε ήξερα τι σημαίνει «μαύρισμα Κολωνακίου».
9. Θεωρούσα ότι το να πατάς σφραγίδες πάνω σε έγγραφα ήταν απόδειξη ενηλικότητας.
10. Δεν πλήρωνα φόρους.
11. Είχα κοινωνική ζωή, συμπεριλαμβανομένων φίλων εκτός κλάδου.
12. Δεν είχα ακούσει τη φράση «ημιαργία σήμερα». Στις 8 το βράδυ.
13. Ως φανατική αντικαπνίστρια δεν μου έλεγαν ποτέ τη φράση «πάμε για τσιγάρο». Ούτε κουβέντα να το έλεγα εγώ. Aπελπισμένα. Mε puppy eyes.
14. Δεν είχα ξαναβιώσει πόσο πολύπλοκο μπορεί να είναι ένα κτίριο. Και τι μπορεί να σημαίνει «α, είναι στο άλλο κτίριο, πρέπει να ανέβεις στον 4ο, να προχωρήσεις τον διάδρομο, να κατεβείς στον 3ο και να ανεβείς στον 5ο».
15. Έβγαινα (μέχρι και) Δευτέρες. Ποτέ Σάββατα.
16. Δεν ήξερα πόσο δυνατά μπορείς να γελάσεις σε περιόδους πίεσης.
17. Δεν μου φαινόταν απειλητική η φράση «να παραγγείλουμε σουβλάκια». 11 το βράδυ. Από το αφεντικό.
18. Όταν έλεγα «πάω σπίτι» εννοούσα σπίτι. Και όχι γραφείο.
19. Το carpo δεν ήταν ένδειξη επιστροφής από εξωτερικές και ούτε ο μπουφετζής έφτιαχνε καφέ με το που με έβλεπε από απόσταση.
20. Η λειτουργία του φωτοτυπικού ήταν για μένα ένα μαγευτικό και άλυτο μυστήριο.
21. Δεν ήξερα ότι κάθε μέρα μπορούμε να βρίσκουμε αφορμές για να τρώμε γλυκά επειδή γιορτάζει κάποιος/ έχει γενέθλια/ η κόρη του βγήκε δεύτερη στην πυγμαχία/ έριξε γκομενάκι.
22. Δεν συσχέτιζα τη νομική επιστήμη με το μεταφραστικό.
23. Δεν θεωρούσα ως μεσημεριανό το φαγητό από φούρνους.
24. Δεν μπορούσα να εκτιμήσω πόσο πιο απολαυστικό είναι ένα ποτήρι κρασί στα πλαίσια του «ένα ποτάκι μετά τη δουλειά».
25. Δεν με ενδιέφερε ποτέ τι ώρα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ και ούτε ανέβαινα λαχανιασμένη δύο ορόφους σκάλες 11.59 ή 14.58 (έπρεπε στο 7 από όλα τα κτίρια να μην βάλουν ασανσέρ).
26. Δεν δεχόμουν αντί για ρέστα ένσημα ίσης αξίας.
27. Η λέξη «δεξαμενή» μου θύμιζε νερό και όχι τσίπουρα.
28. Δεν θα σκεφτόμουν ποτέ πόσο σημαντικά είναι αυτά τα πλάσματα που αποκαλούμε «φίλους από τη δουλειά».
