The Judge, ο δικαστής, le jugeel, jutge, die regter οκ οκ , καταλάβαμε όλοι ότι ξέρω να χρησιμοποιήσω το Google Translate. Όπως φαίνεται πήγα και είδα "Το Δικαστή". Είναι μια ταινία με τον R.Downey Jnr ως έναν φτασμένο και πονηρό δικηγόρο ( ακριβώς η εικόνα που έχει η κοινωνία για τους δικηγόρους) ο οποίος υπερασπίζεται τον πατέρα του τον δικαστή (Robert Duvall) για έναν φόνο που έκανε ή δεν έκανε. Ο δικηγόρος γυρίζει στην παλιά του κωμόπολη και επανασυνδέεται με τα αδέλφια του και τους παλιούς του γνωστούς.
Πολύ συνοπτικά η ταινία είναι μέτρια προς καλή. Είχε αρκετά προβλήματα, ωστόσο δεν μπορώ να πω πως δεν την απόλαυσα.
-> Ο RDJ ήταν ο πιο αδύναμος ηθοποιός της ταινίας. Εντάξει, μπορεί όλοι να τον αγαπάμε, όλοι να θέλουμε να τον δούμε σε ταινίες, αλλά δεν είναι και πολύ καλός ηθοποιός. Ουσιαστικά παίζει τον Tony Stark (Iron man-2008) σε όλους τους ρόλους του, απλά με διαφορετικά ρούχα. Παίζει τον έξυπνο, είρωνα, συμπαθητικό, damaged, billionaire,genius, philanthropist, είτε αν παίζει Sherlock Holmes, είτε αν παίζει στο Μην Σπρώχνεις Έρχομαι, είτε στο Δικαστή. Δεν ξέρω ίσως τα διάφορα στούντιο (Disney για Iron man και WB για όλες τις υπόλοιπες) να θέλουν να παίξει το ίδιο; Μπααααα, και παλιά έτσι έπαιζε. Καταντάει βαρετό πάντως και αν μπορούσε να μας δείξει πως μπορεί να παίξει κάτι παραπάνω από τον Tony Stark θα ήταν πολύ θετικό.
-> Η ταινία δεν ξέρει αν έχει ταυτότητα. Δεν κατάλαβα ακόμα πιο είναι το main focus της ταινίας, δεν ξέρει ούτε η ίδια η ταινία τι θέλει να είναι. Θέλει να είναι δικαστικό θρίλερ; Κοινωνικό δράμα; Δράμα σκέτο; Ξεκινάει σίγουρα σαν δικαστικό θρίλερ, αλλά κάπου στη μέση φαίνεται ότι αλλάζει γνώμη και ξεχνάει τελείως την πλοκή του και γίνεται δράμα (σκέτο) . Παράλληλα βγάζει και ένα love interest. Υπάρχουν σκηνές ( κυρίως κατά το τέλος της ταινίας) που θα μπορούσαν να λείπουν τελείως από την ταινία ( συνολικά είναι 2 ώρες και 21 λεπτά). Ένιωθα ότι η ταινία ήθελε να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
-> Η σχέση πατέρα και γιού ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αφού ήταν και ο πυρήνας της ταινίας. Το πως εξερευνάται είναι πολύ ενδιαφέρον, και φαίνεται στην πορεία οι χαρακτήρες μας να αναπτύσσονται και να μαθαίνουν κάτι, με αρκετές κωμικές σκηνές από το Δικαστή (κυρίως σκέτα βρισίματα).
Overall, ήταν καλύτερη από αυτό που περίμενα ( oh ναι με 48% στο metacritic δεν περιμένεις και παρααααα πολλά από μια ταινία) δεν με έχασε ποτέ , ήταν σχετικά εύκολη, πέρναγε κοινωνικά νοήματα τα οποία δεν φώναζε στο αυτί σου. Π.χ. δεν κατάλαβα από την αρχή ότι ο μικρότερος γιος ήταν ΑΜΕΑ, δεν στο φωνάζει η ταινία.Απλά στην αρχή νόμιζα ότι τον αποπαίρνουν, ότι λέει χαζομάρες αλλά στην τρίτη του σκηνή, τότε το έπιασα. Επίσης, υπονοούταν ότι ο μεγαλύτερος αδελφός είχε πρόβλημα με τον πρωταγωνιστή αλλά δεν ειπώθηκε απευθείας κάτι παρά μόνο κατά το τέλος ( και αυτό διακριτικά), πράγμα που σε άλλες ταινίες θα γινόταν από την πρώτη σκηνή με μια χαζή μη ρεαλιστική φράση τύπου "Είσαι μαλάκας γιατί δεν έμεινες πίσω να φροντίσεις τον αδελφό σου και εγώ έφαγα όλη μου τη ζωή εδώ ενώ εσύ την έκανες για να κάνεις τη ζωή σου".
Το γεγονός πως αυτό δεν γίνεται εδώ είναι πολύ θετικό καθώς η ταινία δεν μου κλείνει το μάτι και μου λέει "υπάρχει μια υποπλοκή εδώ" αλλά με αφήνει να το καταλάβω, να κάνω την ερώτηση μου και μετά την θέτει και η ίδια μαζί με την απάντηση. Ο Tony εεεεε ο Hank και οι χαρακτήρες της δεν ήταν άψυχοι (γκουχου γκουχου, Man of Steel).
